Legowisko Scarlett

Rosity

Tak więc podniósł się z ziemi.
- Masz jakieś pomysły co by tu robić? - spytał nagle, siadając obok wadery.
Ogon znów ją otulił, a jego ciemne oczy wpatrywały się w partnerkę pytająco.

Scarlett

Scar wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się do Rosita.
-Nie, nie mam pojęcia. A szkoda, bo tak dawno się nie widzieliśmy.-westchnęła ciężko i przytuliła go.

Rosity

Zmrużył oczy.
- Zmieniłaś się od naszego ostatniego spotkania - stwierdził, muskając jej futro.
- Masz inną sierść. Ale wyglądasz tak samo pięknie - dodał po chwili, przytulając ją ogonem.

Scarlett

Scar uśmiechnęła się.
-To prawda. Mały incydent z Jeziorem Zmian. Ale dobrze, że ci to nie przeszkadza.-powiedziała.

Rosity

Oddychał spokojnie. Tak, nie przeszkadzała mu metamorfoza partnerki. Nieważne było dla niego, jak wygląda. Ważne było to, co miała w sobie. Jej uśmiech. Jej głos. Jej charakter. Westchnął, po czym wrócił wzrokiem na Scarlett.
- Nie. Nie przeszkadza mi to.

Scarlett

-To dobrze. Ach, tak smutno było bez ciebie. Życie takie, jakby cały czas padał czrny deszcz.-westchnęła i zaczepiła koncówką ogona, o jego ogon.

Rosity

Zaśmiał się cicho.
- Czarny deszcz. Ja też tęskniłem. Ale jakoś to nadrobię, obiecuję - powiedział, plącząc swój ogon wokół jej ogona.
Oparł łeb o jej łeb. Był wyraźnie odprężony. Jak jeszcze nigdy.
Ciekawe co u Monst'a. Tak dawno nie widział znienawidzonego brata...A tak naprawdę...Teraz za nim tęsknił.

Scarlett

-W takim razie- to dobrze. Jakoś ostatnio tak nudno się zrobiło w moim życiu.-powiedziała, wpatrując się w ziemię. Miała rację. Bez Rosita nudno było.

Rosity

Skinął jedynie łbem. Scarlett wydawała mu się silna...I bezbronna jednocześnie. Dorosła i dziecinna. Przyjazna i wroga. JEdnym słowem - cudowna mieszanka.
SPojrzał na nią. Zrobiłby dla niej chyba wszystko. Przyglądał się, i przyglądał, aż doszedł do wniosku, że chce się nią nacieszyć. Że póki co szczenięta i cała rodzina była dla niego niezbyt atrakcyjna. Może później. Ale teraz?

Scarlett

Scarlett uśmiechnęła się lekko i spojrzała na partnera. Dopiero gdy go poznała, nauczyła się kochać. Był on najcudowniejszym wilkiem na świecie. Narazie, nie myśli jeszcze o zakładaniu rodziny. Niech będą tylko oni.

Rosity

Odwzajemnił jej spojrzenie. Patrzył w jej oczy, chciał wejść w nie jak najgłębiej.
Hoshi.
Nieprzyjemne imię nawiedziło jego myśli. Nie. Hoshi dawno tutaj nie zawitał. Może opuścił tą krainę? I dobrze. Rosity nie potrafiłby oglądać tutaj jego twarzy,

Scarlett

Wtedy Scar sobie coś przypomniała.
-A mówiłam Ci, że Hoshi skoczył w przepaść? To dlatego, że wybrałam ciebie. Teraz się ciesze, że ciebie wybrałam.

Rosity

Zamurowało go. Ktoś, kto po jednej nieudanej miłości ( Hoshi ) skoczył w przepaść, miał opiekować się Scarlett? Ktoś taki?
- Aha... - powiedzial jedynie.
Przypomniał sobie, że Scarlett chciała się z nim przyjaźnić.
- Przykro mi.

Scarlett

-Jego strata. Teraz zobaczyłam, ze już dawno dobrze wybrałam. Boję się na samą myśl, co by zrobił gdyby jeszcze żył.-powiedziała Scarlett, widocznie mało smutna.

Rosity

Przytulił ją.
- Bałbym się o ciebie. Boję się o ciebie. Że jutro cię tu nie będzie. Ale kiedy go nie ma...To nie mam przed kim cię chronić. - stwierdził nieco nieskładnym zdaniem.
Odetchnął z ulgą.
- Ale i tak to robię. I robić będę.

Scarlett

-Ja zawsze będe przy tobie. Żałuję wogóle, że wtedy go spotkałam. To był chyba najgorszy dzień w moim życiu. Ale nie żyjmy przeszłością. Cieszmy się tą właśnie chwilą.-powiedziała cicho.

Rosity

Uśmiechnął się jedynie. Ucałował ją w czoło.
- Muszę się zbierać. Niedługo do ciebie zajrzę, skarbie - mruknął, jeszcze raz muskając jej policzek.
Machnął ogonem i wstał. PO chwili już go nie było.

z.t

Scarlett

Scarlett jedynie pomachała łapą wilkowi.
-Będe czekać.-szepnęła. Ale wiedząc, że musi iść do sklepu, westchnęła ciężko i wstała, po czym spokojnie wyszła z legowiska.

zt.

EDIT:

Scarlett powoli przyszła do legowiska. Warknęła cicho, trzaskajac drzwiami. Usiadła na łóżku i zaczęła wyjmować kolce z krwawiących łap. Gdzie wciągneło Sandseę gdy go potrzebowała?!

Tod

Sandsea śpiesznie zjawił się w domu Scar. - Naprawdę przepraszam, myślałem, że zaczęłaś uciekać kiedy ja to też uczyniłem. Naprawdę nie chciałem. Pomogę. - To mówiąc zaczął delikatnie wyjmować kolce z ciała Scarlett, delikatnie obmywając rany chustką z wodą utlenioną. Skąd miał te rzeczy? Zabrał ze spotkanej po drodze chaty myśliwskiej. Jeden kolec naumyślnie wbił sobie na minutę w łapę. Ach, bolały okropnie. W ten sposób wyraził wilczycy swoje uczucia dotyczące pozostawienia jej tam.

Scarlett

Scarlett uśmiechnęła się delikatnie do Sandsey.
-Nie martw się, nic się nie stało. Poza tym jeszcze ciebie by związali tym głupim pnączem. Ale Szpiegów Woda ma kiepskich. Jakaś wilczyca związała mnie tym pnączem i myślała, że nie uciekne.- powiedziała spokojnie. Tak, choć miała tyle kolców wbitych w ciało jakoś nie jeczała z bólu. Wyjęła wilkowi kolec z łapy i uśmiechneła się. Już nie miała na sobie kolców.-Ale na Obrade Wiatru lepiej nie idźmy. Słyszałam, że jest na niej najlepszy Wojownik. Złapaliby nas.