Miejsce Sasuke

Szasta

Słysząc wycie jakiegoś wilka o pomoc natychmiast tu przybył. Zobaczył Kirę i innego wilka. Zbliżył się jednak ostrożnie ponieważ nie był na terenie swojej watahy. Spojrzał a w jaskini leżała Layra - Co się stało? - spytał spokojny.

Artemis

- Następny szczur z Nocy... - warknął.
- Wynoś się. To mój teren. - Powiedział ostro, zasłaniając wilczycę.

Bridget · Gość

Przełknęła slinę i..... znów walła o glebę (zemdlała) myśl o tym jak to wyjaśni Szascie ją wykończyła.

Artemis

Postąpił krok w stronę Szasty z zamiarem przegonienia go. Dziś nie miał złego humoru... Dziś humor miał paskudny. I biada jego wrogom.

Szasta

- Najpierw chce wiedzieć co się stało i uważaj na swój język bo ktoś ci go może skrócić - warknął i zmierzył go uważnie wzrokiem.

Kira

- Szasto, zmykaj stąd. Ale już. Później pogadamy. - machnęła w jego kierunku tak, jak przeciętny człowiek odgania muchę. Uniosła spojrzenie ku górze, jakby wzywając moc niebios. Następnym razem uwiąże Sasa na smyczy, zaspokajając jego rządze na kłodzie. Podczłapała do Layry, sprawdzając jej puls.

Artemis

Obniżył łeb i cofnął się. Nadal był zjeżony... Ale odpuścił.
- Kiedy indziej będziesz próbował mnie pouczać- powiedział cicho.

Szasta

- Heh...zgoda Kiro lecz chcę z tobą później pomówić. - zrobił cwaniacką minę do Sasukę i zmierzył go wzrokiem. Wyskoczył do góry i skacząc z gałęzi na gałąź odszedł.

Artemis

- Widzisz? Twój przyjaciel Cię opuścił... - powiedział, odwracając łeb do wilczycy.
Podszedł do nich i spojrzał na Kirę.
- Chyba się nie gniewasz?- zapytał przeuroczym głosikiem xD

Kira

Odprowadziła Szastę wzrokiem. No cóż...
Odwróciła łeb w kierunku Gwałciciela. Uśmiechnęła się niewinnie.
- Natępnym razem... - zatrzepotała rzęsami. - ...Kiedy będziesz czuł potrzebę, zgłoś się do mnie. Przyprowadzę Ci jakąś sarenkę. - sapnęła z cieniem złości. Zacisnęła łapy.
Mamrocząc coś jeszcze pod nosem przed dłuższy czas, stwierdziła, iż Layra jest w sumie zdrowa. Tyle, że w szoku. Odłożyła na bok swoje podręczne medykamenty i oparła się o ścianę.

Artemis

- Sama wiesz, że to wyjątkowo było. Pierwszy i pewnie ostatni gwałt. Obiecuję!- powiedział z lekkim uśmiechem. Spojrzał na nią.
- Wiesz jak ma na imię?- zapytał.

Diamond

Weszła tu przez przypadek błądząc po krainie zobaczyła Kirę i uśmiechnęła się, skinęła jej łbem - Witam i przepraszam za najście - zaczęła niepewnie widząc potężnego wilka obok niej.

Artemis

Spojrzał na przybyłą.
- Ogień... Dobrze... Rozgość się- powiedział cicho. Odwrócił się jednak do Kiry.

Diamond

Uśmiechnęła się delikatnie i usiadła nie daleko nich. Nie chciało jej się przesiadywać kolejnego wieczoru samej. Zawinęła ogon wokół łap i spojrzała na wilki.

Kira

- Pojęcia nie mam. Na wojowniczą to ona nie wygląda... Jak na mój gust... Nie pasuje do Nocy. - wykrzywiła wargi w dziwnym grymasie. Nie każdy potrafi dokonywać właściwych wyborów. Pacnęła lekko Sasa w łeb, tak bardziej dla zasady. Wzięła głęboki wdech, ażeby powstrzymać niestosowne w tej chwili ziewnięcie.
- Diamond, miło Cię widzieć!

Artemis

Spojrzał ostatni raz na Layrę. Teraz wydawała mu się taka... Fe. Po prostu była fe.
Spojrzał na Diamond. Ona też miała cieczkę. Ale to nie tak. Teraz był w równowadze i chyba nikt go z niej nie wyprowadzi. Jego oczy stały się niebieskawe...
- Jestem Sasuke.

Diamond

- Mi również miło cię widzieć Kiro. Dużo czasu minęło od naszego ostatniego spotkania. - przeniosła wzrok na Kirę. Spojrzała na Layrę i nawet nie chciała wiedzieć co z nią tylko otrząsnęła łeb z myśli o niej, szczerze nie lubiła tej wadery. - Co u ciebie? - spytała Kirę i po chwili sie ocknęła podeszła do Sasukę - Diamond...wybacz, że się nie przedstawiłam - podała mu łapę w geście przywitania.

Artemis

Skinął jej łbem. Zauważył jej ruch...
- Co wiesz o tej tam wilczycy?- zapytał zaraz po spostrzeżeniu.

Diamond

- Ona...znam ją od szczeniaka i nigdy się nie lubiłyśmy. Zawsze była histeryczką i wszystko brała bardzo poważnie ponad to myślała, że jest kimś ważnym i starała sie sobie podporządkowywać znajomych lecz się pomyliła. Nie chcę o tym więcej mówić...a to jak naciągnęła mego przyjaciela na dzieci było wręcz odrażające.- znów się otrząsnęła.

Artemis

- Kimś ważnym...? Już tak nie myśli, zaręczam Ci- powiedział lekko się przed nią skłaniając. Bezczelny uśmiech rozkwitł mu na twarzy. Spojrzał jej w oczy. Były już błękitne.
- Też jej nie lubię. Ale zdradź mi jej imię- powiedział szeptem, podchądząc do niej bliżej.