Test Shire'a - Łowca

Shire

Shire poczuł, że szanse roślinożercy wzrastają. Wyrwał się z pnączy zupełnie, teraz było kwestią czasu kiedy zrzuci wilka. Shire wyrwał zębiska z jego boku i szybko wbił go w inne miejsce, w nadziei, że zbliży się nieco do szyi łosia.

Atrita

Parsknął rozwścieczony, czując zagłębiające się w ciele zębiska. Utrata krwi co prawda osłabiła go, jednak wściekłość była większą siłą. Rzucił się więc w bok, przygniatając mocno agresora do dużego kamienia.

Shire

Shire został przygnieciony przez zwierzę, więc mając nadzieję, że obeszło się bez złamać począł wygrzebywać się spod cielska. Uderzenie w kamień pozbawiło go w pierwszej chwili tchu, więc poczuł dziwną złość na łosia. Zrezygnował z ucieczki spomiędzy kamienia a roślinożercy, w zamian za to wgryzł się jeszcze raz w ciało byka.

Atrita

Wierzgnął dziko, rzucając się w drugą stronę i uderzając silnie w najbliższy pień. Parsknął, wywijając porożem i starając się zahaczyć nim agresora.

Shire

Shire uwolniony spod cielska łosia szybko rzucił się na niego znowu. Starał się trzymać jak najdalej od jego poroża. Gdyby o nie zahaczył mogłoby to się bardzo źle skończyć. Wilk odbił się od ziemi i znów leciał z gotowymi do wgryzienia zębiskami.

Kaji Meyit

Basiorowi udało się wgryźć w szyję łosia, co temu wybitnie się nie spodobało. Wierzgnął dziko po raz kolejny, po czym stanął dęba i szarpnął się wściekle. Jak drapieżnik, wilk, agresor wykorzysta ową sytuację?

Shire

Shire dobrze trafił - wgryzł się w szyję. Szybko zacisnął szczęki maksymalnie jak mógł, wgryzł się najgłębiej jak potrafił. Wierzganie łosia bynajmniej mu nie pomagało w szybkim jego uśmierceniu. Wilk wyciągnął łapę chcąc użyć także pazurów, które dostał od Matki Natury. Drapnął szybko, aby jeszcze bardziej osłabić roślinożercę.

Atrita

I wreszcie słabość przezwyciężyła wściekłość, powalając zwierzę na ziemię. Ciemna, bordowa posoka była niemal wszędzie, brudząc ziemię, rośliny, kamienie oraz dwa niedawno zmagające się stworzenia. Łoś westchnął chrapliwie, z jego nozdrzy wypłynęła strużka krwi, oczy zmętniały. Dla niego nie było już nic.

Shire

Shire spojrzał zmęczonym wzrokiem na łosia. Padł. Chyba się udało. Wilk podszedł do szyi zwierzęcia, wgryzł się w jego szyję, aby zakończyć co zaczął, przerwać nadmierne cierpienie tego zwierzęcia.

Atrita

I właśnie ten moment wybrał sobie cień na wychynięcie się spomiędzy dwóch potężnych drzew, przeistaczając się z czarnego mroku w realną sylwetkę w granatowych, brązowych i szkarłatnych barwach. Podeszła do zdającego oraz jego ofiary, na kufie jej lśnił niewielki, zadowolony uśmiech.
- Powinieneś szybciej to zakończyć, jednak ostatecznie udało Ci się upolować to zwierzę - powiedziała i nie zważając na kałuże krwi, usiadła przy padłym roślinożercy. - Widziałam i słyszałam wystarczająco wiele z Twej strony - ciągnęła dalej cicho, acz donośnie. - Werdykt przedstawia się następująco: zdałeś. - Jej szkarłatne teraz ślepia zabłysły lekko. - Gratuluję, stajesz się oficjalnym Łowcą Watahy Nocy. Poluj i ucz się, abyś mógł godnie reprezentować stado.

Shire

Shire skinął głową zadowolony. Udało mu się. Teraz mógł służyć Watasze jako Łowca. Spojrzał na martwe zwierzę. Dzięki, kolego - pomyślał wilk. - Bez ciebie by się nie udało.
- To teraz chyba trzeba go zanieść do Spiżarni. - powiedział wilk w stronę Alfy. Słyszał, iż jego Wataha takową posiada.

Atrita

Jej zadowolenie zwiększyło się jeszcze bardziej, gdy posłyszała wypowiedź basiora.
- Tak też uczynimy - rzekła krótko, podnosząc się mozolnie i zbliżając się do łba sporego łosia. Nachyliła się, łapiąc w szczęki jedno z jego poroży i zerkając znacząco na basiora. Teraz musieli współpracować, gdyż żadne z nich osobno nie zawlokłoby takiej zwierzyny aż do Spiżarni. Razem jednak... wspólnie, łącząc siły można niemal wszystko.

Shire

Shire podszedł bliżej zwierzęcia łapiąc ciężkie cielsko z drugiej strony. Teraz trzeba je było zawlec do Spiżarni, aby się nie zmarnowało. Wilk podniósł łosia i był gotowy do drogi.

Atrita

Zaczęła ciągnąć łosia w odpowiednim kierunku, szarpiąc go za poroże i wlokąc po ubrudzonej krwią ziemi. Zwierzyła była naprawdę ciężka, jednak w dwójkę zawsze było łatwiej, czyż nie? Czekała ich jeszcze spora droga, jednak powinni bez znacznych trudności dać radę.

z.t. - Spiżarnia.

Shire

Shire dźwignął ciało łosia i ruszył za Atritą. Ciekawe ile członków stada wykarmi jego zdobycz. Miał nadzieję, że jak najwięcej. Wtedy poczułby, że już pomaga Watasze, służy jako Łowca.

zt.