Test Shire'a - Łowca

Shire

Otoczona gęstym lasem niewielka polanka spowita w światło księżyca. Wokół rozchodzą się przeróżne dźwięki - pohukiwanie sów, szelest koron drzew na wietrze, ciche stąpanie zwierzyny - miejsce w sam raz na polowanie. To tutaj właśnie miał się odbyć test Shire'a na Łowcę.

Shire stąpał cicho po powoli topniejącym śniegu. Przystanął na polance w oczekiwaniu na swojego egzaminatora i wciągnął w nozdrza zapach zimowego powietrza. Na jego pysku można było dojrzeć delikatny uśmiech. Chciał zostać Łowcą. Udało mu się nawet ograniczyć palenie, aby smród papierosów nie wypłoszył zwierzyny. Wilk przysiadł na polanie i zamknął oczy. Wsłuchał się w otaczające go dźwięki.

Atrita

Między drzewami pojawił się spory, smukły cień, który znikł zaraz za szerokim konarem. Długi mrok przesunął się na wschód, nie wydając przy tym ani jednego dźwięku. Sunął nad ziemią bezszelestnie, pozostając w bezpiecznym schronieniu pomiędzy chropowatymi pniami.

Shire

Shire wyczuł coś i gwałtownie otworzył oczy. Siedział spokojnie, gdyby było to coś, czego nie powinien wystraszyć. Powoli odwrócił się w stronę, gdzie było coś, czego obecność czuł i nasłuchiwał wytężając również wzrok.

Atrita

Cień - chudy oraz smukły - przesunął się leniwie na granicy polany, w dalszym ciągu kryjąc się za konarami bądź krzewami. Nie wychylał się, nie pokazywał - sunął tylko okręgiem, kołował wokół pustej, wolnej od drzew przestrzeni. Gdzieś tam tylko, w pewnym niewielkim momencie w mrokach błysnęły jasne, chłodne ślepia.

Shire

Shire nie spuszczając z oczu przemieszczającego się kształtu zaczął powoli iść w jego stronę. Widział, że na tym teście mógł się spodziewać niemal wszystkiego, więc postanowił sprawdzić co kryje się w krzakach i błyska raz na jakiś czas ślepiami. Szedł powoli, cicho stąpając po ziemi, stawiał małe, acz pewne kroki, i ani razu nie odwrócił od tajemniczego kształtu wzroku.

Atrita

Cień przyspieszył, migając między konarami drzew swą smukłą, czarna sylwetką. W pewnym momencie znikł za dużym, nierównym głazem i nie wychylił się z niego nawet odrobinę. Pułapka? Nie przekona się tylko ten, który tego nie sprawdzi.

Shire

Shire widząc, iż cień, który go tak zainteresował chowa się za kamień zwolnił nieco. Jeśli to pułapka powinien zachować ostrożność. Powolnym, cichym krokiem coraz bardziej zbliżał się do głazu. Jego oddech stał się spokojny, cichy, wilk niemal przestał oddychać. Był teraz ostrożny, w każdej chwili gotowy do uniku. Był coraz bliżej tajemniczego kamienia.

Atrita

Wtem, nagle i bez najmniejszego ostrzeżenia, cień wskoczył zwinnie na głaz i wybił się z jego nierównej nawierzchni długim susem. Dopiero wtedy, gdy nikłe światło padło na smukły mrok, okazało się, iż była to w rzeczywistości wadera o ciemnej niby nocne niebo sierści. Wylądowała zgrabnie na polanie, po czym odwróciła się ku zdającemu.
- Witam - przywitała się krótko, przymrużając swe jasne ślepia.

Shire

Shire w pierwszej chwili instynktownie cofnął się o krok na ugiętych łapach, lecz nie widząc w waderze większego zagrożenia (bowiem domyślił się, iż jest to jego egzaminatorka) wyprostował się i ukłonił Alfie.
- Witaj. - odpowiedział.

Atrita

Na kufie jej pojawił się podszywany ironią uśmiech, zaś w ślepiach zabłysła dziwna, nieokreślona iskra. Podeszła leniwie do zdającego, lecz nie zatrzymała się - poczęła krążyć naokoło niego, obserwując go, oceniając sylwetkę, jakby pragnąc prześwietlić go na wylot i stwierdzić, czy nadaje się on na Łowcę.
- Dlaczego pragniesz objąć taką właśnie ścieżkę? - zapytała cicho, nie zaprzestając swej czynności.

Shire

- Wiem, że Łowcy są ważni, ponieważ zdobywają pożywienie dla swojego stada. - rzekł Shire obserwując Atritę. - Chciałbym jakoś służyć Watasze Nocy, przyczynić się do jej rozwoju. A jako że uwielbiam polować, i wydaje mi się że umiem, to chciałbym pomagać mojej watasze robiąc coś co lubię i potrafię. - Skończył swoją wypowiedź nadal śledząc Alfę wzrokiem.

Atrita

Uśmiech poszerzył się nieznacznie, zaś sama Rita przystanęła wreszcie tuż przed basiorem, obrzucając go badawczym, skanującym spojrzeniem. Jej puszysty, czarny ogon chwiał się w prawo i lewo leniwie, zaś spiczaste uszy postawione były na sztorc.
- Czy służba Watasze to Twój jedyny cel? - zapytała, przechylając lekko głowę.

Shire

Shire zatrzymał wzrok na waderze i odpowiedział:
- Nie. Oczywiście chcę służyć Watasze, ale jak już mówiłem uwielbiam polować od... - tu wilk zawiesił głos i przełknął ślinę. Od... kiedy właściwie? - ... Od zawsze, więc mógłbym to jakoś wykorzystać. - zakończył.

Atrita

Przechyliła łeb jeszcze bardziej, świdrując go wzrokiem.
- A co sądzisz o doskonaleniu swych umiejętności? Podnoszeniu własnego poziomu? Samodoskonaleniu poprzez misje oraz polowania? - zapytała prosto, cichym głosem.

Shire

- Myślę, że każdy uczy się całe życie. - powiedział Shire spokojnie. Jego ogon począł kiwać delikatnie to w prawo, to w lewo. - Oczywiście nawet najlepsi cały czas się uczą, więc im więcej będę miał okazji polować, tym lepiej będę to robił.

Atrita

Milczała jakiś czas, przypatrując się w ciszy basiorowi. Jego odpowiedzi były dobre - nie doskonałe, nie idealne. Takich nigdy nie ma - ale wystarczające. Skinęła więc krótko, strzygąc prawym uchem.
- Dlaczego sądzisz, iż nadajesz się na Łowcę? Jakie posiadasz umiejętności oraz zdolności mogące wspomóc Cię w wyborze tej kariery?

Shire

- Specjalnych zdolności nie mam. - powiedział Shire spokojne. A co? Miał mieć jakiś super moce? - Ale umiem polować, i lubię to robić, więc zazwyczaj mi to wystarczało. Chodziłem do lasu, polowałem. I już. - Nie było w nim nic, co wyróżniałoby go wśród innych Łowców.

Atrita

Mlasnęła cicho, wpatrując się nieustannie w basiora. Odpowiedź nie była dobra, nie taka, jakiej oczekiwała, lecz mimo wszystko nie była też zła. Męczyło ją odrobinę, iż musiała z niego wszystko wyciągać kawałek po kawałku, lecz nie zamierzała zaprzestać - jeśli się nadaje na to stanowisko, to niezależnie od formy wypowiedzi uda mu się. Zobaczymy.
- Spróbujmy więc z innej strony - odezwała się po dłuższym milczeniu. - Jakie umiejętności, sprawności czy też atrybuty powinien posiadać Łowca? Jakie cechy najlepiej by do niego pasowały?

Shire

- Łowca powinien dobrze używać wszystkich swoich zmysłów. Musi być też odważny, aby w razie czego po prostu nie uciekł. Powinien umieć poruszać się cicho, aby nie przestraszyć zwierzyny. Dobry Łowca jest też silny, ale czasem wystarczy spryt i przebiegłość, by dobrze pełnić tę funkcję. - powiedział wilk. - No i oczywiście przydatna jest też znajomość anatomii zwierząt - oczywiście nie dokładnie, ale przynajmniej trochę - aby wiedzieć gdzie mają słabe punkty, jak najlepiej zaatakować. - dodał.

Atrita

Na kufie jej pojawił się szerszy, ukazujący białe, ostre kły uśmiech.
- Zgadza się. Każda z wymienionych rzeczy jest poprawna - powiedziała i mlasnęła z zadowoleniem. Zwinność, siła, spryt, hart ducha, wiedza... Teraz mówi jak Łowca. - Zmrużyła swe białe ślepia, z namysłem oblizując zębiska.
- Sądzę, iż stronę teoretyczną już omówiliśmy - zwróciła się do basiora, podnosząc się mozolnie na łapy. - Co powiesz na polowanie?