Mort - Test na Wojownika Watahy Ognia.

Zed

Mort zastanowił się chwilę nad odpowiedzią. Wiadomo, że musiał wybrać jak najlepsze rozwiązanie, by nie stracić szpiega, ani też ważnych informacji.
- Gdyby zaistniała sytuacja miała miejsce, wziąłbym dokumenty od Szpiega i przedtem ustalił miejsce spotkania w razie poważnych kłopotów, a nazwalibyśmy je tak, że tylko my byśmy wiedzieli o które miejsce chodzi. Następnie rozdzielilibyśmy się i gdyby napastnicy rzucili się w pogoń za mną, starałbym się ich zgubić. Gdyby to się udało, spotkałbym się w wyznaczonym miejscu ze Szpiegiem i przekazał mu na powrót ważne informacje, po czym nakazałbym mu dalszą ucieczkę z wrogiego terytorium, zaś sam bym poczekał na napastników, udając, że mój towarzysz wystawił mnie i uciekł w siną dal. Jeżeli byłbym pewny, że Szpieg pomyślnie opuścił wrogi teren, sam ulotniłbym się z tego miejsca. - odpowiedział na pytanie. Może i było to przemyślane posunięcie, ale starał się uwzględnić możliwość ucieczki Szpiega z ważnymi informacjami, wprowadzenie napastników w podstęp oraz własną ewakuację.

Samuerian

- Jednak napastników jest trzech, a was tylko dwoje. Nie byłoby problemem dla nich rozdzielić się również i pobiec w dwie strony. Nie wiem też, czy wojownicy wrogiej watahy czekaliby cierpliwie aż ustalicie plan działania, kod i uciekniecie w dwie strony, by dopiero po jakimś czasie zacząć was ścigać. Powiedzmy więc, że ów wojownicy wcale nie są wolniejsi od ciebie i nie idzie ich tak łatwo zgubić. Musisz ułożyć szybki, sprawny plan działania, bez ustaleń między tobą i szpiegiem i najkorzystniejszy dla misji - powiedział.

Zed

Samiec najchętniej by wyrżnął napastników, ale wiadomo, że w pojedynkę nie ma szans.
- A więc skoro wróg przeważałby swą liczebnością, starałbym się ją "uszczuplić" wykorzystując swe doświadczenie, spryt i szybkość, dopadając jednego z nich, tego najbardziej wysuniętego. Gdy pozostało by ich dwóch, było by prościej z ucieczką. Wtedy dałbym sygnał do rozdzielenia się, a wtedy miałbym większe szanse na wykończenie jednego wroga po drugim, drogą eliminacji rzecz jasna, bacząc też na bezpieczeństwo swojego Szpiega. Myślę, że w ten sposób, powodzenie misji byłoby najpewniejsze. - oznajmił. No cóż, skoro poprzednia strategia nie była najlepszym rozwiązaniem, trzeba będzie odwołać się do bardziej drastycznych metod.

Samuerian

- A w jaki sposób pilnowałbyś bezpieczeństwa szpiega, skoro się rozdzieliliście? - ta odpowiedź o wiele bardziej usatysfakcjonowała Samuela i tego właśnie się spodziewał. Niedługo będzie mógł zakończyć część teoretyczną i zająć się tym, co tygryski lubią najbardziej - praktyką.

Zed

Samiec zastanowił się chwilę. No gdyby się rozdzielili to Mort musiałby być jakiś nienormalny, żeby wybijać po kolei napastników, a jednocześnie pilnować Szpiega.
- Zapewne po wykończeniu każdego z kolei napastnika, wycofywałbym się w tą samą stronę w która zmierzał Szpieg, tym samym nie zgubiłbym jego tropu i wiedziałbym, że wciąż żyje, wnioskując to po pozostawionych śladach. - odpowiedział na pytanie i skupił się na możliwie następnym, które mogło nadejść całkiem niespodziewanie.

Samuerian

Samuel kiwnął głową.
- W porządku. Część teoretyczną zaliczyłeś. Przejdźmy teraz do części praktycznej - Samuel skinął łbem na bok, a z cienia jednej ze skał wyszedł dobrze zbudowany, czarny wilk o ciemnych oczach, których spojrzenie zdawało się puste. - Morcie, to jest mój golem. Nie jest istotą żywą, a zginąć może jedynie, jeżeli go odwołam. Dlatego to będzie prawdziwa walka, w której masz się nie hamować i pokazać, czego nauczyłeś się na treningach. Czy jesteś gotowy? - zapytał. Golem stał przed Samuelem, wyczekując jego rozkazów, niewzruszony, wyglądał jak czarny pomnik.

Zed

Mort gdy spojrzał na tegoż golema, z początku skrzywił pysk jakby już gdzieś to widział... Jednak po chwili otrząsnął się i stanął na prostych łapach mierząc ów czarny "posąg" swymi czerwonymi ślepiami. Był gotów na kolejną prawdziwą walkę, gdzie mógł nawet ucierpieć. Cóż. Pora sprawdzić swoją kondycję i siłę.
- Jestem gotów... - odrzekł cichszym tonem, czekając co zrobi jego oponent.

Samuerian

- W porządku - Samuel odsunął się nieco, aby dać miejsce walczącym, po czym uważnie zlustrował sytuację. Z tej perspektywy mógł wszystko dobrze widzieć i oceniać postępowanie starcia. - Możecie zaczynać - powiedział, skupiając się w pełni na walce.

Golem, który początkowo stał bez ruchu, na dźwięk głosu swojego właściciela przyjął odpowiednią pozycję, czekając na ruch Morta. Jasnym było, że Samuel chce zobaczyć zarówno atak, jak i obronę zdającego, więc golem oddał pierwszy ruch wilkowi. Stojąc w pozycji gotowej do skoku, bezdźwięcznie czekał na to, co zrobi Mort.

Zed

Mort uśmiechnął się nieco. W końcu mógł skopać zad jakiemuś bezdusznemu tworowi, a przynajmniej wyglądał na bezdusznego, bo po wyglądzie to nie było widać, że była to zabawka Samuela. Jednak nie drwił z oponenta. Instynkt podpowiadał mu by skupić się i wykonać odpowiedni atak.
Mort postanowił zastosować mylący atak, który był nadzwyczaj skuteczny w starciach. Ruszył powoli na wprost przeciwnika, po czym przy końcówce przyspieszył jak tylko mógł i począł skręcać raz w prawo, a raz w lewo jakby przeskakując, tym samym myląc przeciwnika co do kierunku natarcia. W ostatecznym ataku spróbował uderzyć swą najtwardszą partią ciała - barkiem koncentrując siłę całego natarcia w bok golema. Przy jego masie była mała szansa, by go przewrócić, ale atak mógł być pomyślnie wykonany. Mort po zderzeniu się z golemem, natychmiast odskoczył w drugą stronę nie odwracając się tym samym tyłem do wroga ani na chwilę, by być gotowym w każdej chwili na kontratak.

Samuerian

Golem śledził uważnie ruchy przeciwnika, jednak kiedy Mort uderzył go w bark, zachwiał się i szybko złapał równowagę i odwrócił w stronę wilka. Przyjął odpowiednią pozycję do ataku i odbił się od ziemi, kierując prosto na przeciwnika, z obnażonymi zębami i zamiarem ugryzienia basiora w szyję.

Zed

Samiec mógł spodziewać się, że celem ów golema będą albo łapy, albo szyja. Rozpostarł swe łapy na ziemi i wyczekiwał odpowiedniego momentu na obronę. W tym bezpośrednim ataku mógł spodziewać się, że kierunek i zwrot natarcia będzie jednoznacznie biegł w jednym kierunku. Gdy Golem zbliżył się na tyle blisko, że Mort czuł już jego zimny oddech i ostre kły, jak sprężyna, odbił się tylnymi łapami z zamiarem "ominięcia" napastnika, poprzez odbicie się łapami od jego grzbietu i wylądowanie za nim. To dało by wielką przewagę Mort'owi.

Samuerian

Kły golema zacisnęły się w pustce, na co twór warknął gniewnie, odwracając się w stronę Morta. Obserwujący wszystko Samuel uśmiechnął się z satysfakcją. Przeciwnik zdającego nie czekał długo, ani nie zbierał sił, tylko od razu pobiegł w stronę wilka, tym razem za cel obierając sobie jego tylną łapę.

Zed

Mort owszem był zwinny, lecz zanim zdążył obrócić się i przybrać postawę obronną, twór chwycił go za tylną łapę. Samiec syknął lekko z bólu, lecz na tym nie koniec. Nie mógł się z nim szarpać, bo zacisk mógłby spowodować jeszcze głębsze rany, a nawet mógł ją w końcu odgryźć. Mort zatem zastosował dziwną, aczkolwiek w miarę skuteczną technikę. Skulił się leżąc na plecach, po czym "rozhulał" swe ciało, zaś przednimi łapami chwycił stwora za łeb i pociągnął z całej siły za siebie. Uwolniwszy się z potrzasku, stanął na równe łapy i postanowił szybko skontrować atak oponenta, rozbiegając się niemalże od razu obierając za cel podbrzusze tegoż golema. Był na tyle zwinny, że w biegu schylił się i postanowił zaatakować i łapy i korpus wroga. Oczywiście po takim ataku oponent może być osłabiony, lecz w tym przypadku, nie było szans na "uszkodzenie" golema.

Samuerian

Golem warknął i przyszykował się do przyjęcia ataku. Kiedy przeciwnik zaatakował jego łapy i korpus, obnażył zęby i wywinął się z zamiarem wgryzienia się wilkowi w tę część ciała, która akurat mu się napatoczyła - w tym przypadku były to plecy. Wilk zacisnął zęby na futrze Morta.

Zed

Mort ponownie warknął na znak, iż cios golema go zabolał, ale miał jeszcze siły by walczyć. Nie wiedział tylko ile jeszcze wytrzyma. Ów stwór praktycznie się nie męczył, a zadać mu ból było po prostu nie możliwe.
Czarny basior skupił się i spróbował wywinąć się ponownemu zaciskowi szczęk na jego ciele. Skoro był niemalże pod golemem, a ten ściskał jego plecy, Mort postanowił, że spróbuje przewalić stwora, ciągle atakując jego łapy, bądź też zmusić go do zwolnienia uścisku. Gdyby udało mu się wydostać z opresji, Mort przewinąłby się szybko pod golemem i niemalże od razu atakując go od góry, skacząc mu na plecy.

Samuerian

Golem, usiłując obronić łapy przed atakiem wilka, puścił uścisk i już miał zamiar zaatakować, kiedy zmartwiał niczym posąg i oddalił się w bok. Przyczyną jego zachowania był gwizd, jaki wydobył się z pyska Samuela.

- Wystarczy - powiedział spokojnie Alfa, zbliżając się do walczących. Dał Mortowi chwilę na dojście do siebie, po czym powiedział spokojnie: - Widziałem wystarczająco, aby stwierdzić, że umiesz walczyć, zachowujesz trzeźwość umysłu podczas pojedynku i potrafisz się bronić. Od dzisiaj należysz do grona wojowników Ognia. Gratulacje - powiedział i uśmiechnął się lekko.

Zed

Mort nie wiedział co jest grane, gdy golem nagle odszedł w bok. Był tak skupiony na walce, obronie i ataku, że nie usłyszał gwizdu egzaminatora.
Gdy jednak Samuel podszedł do niego i wydał ostateczny werdykt, Mort uśmiechnął się nieznacznie, ale też ukłonił lekko, na znak, iż dziękuje za danie mu szansy oraz pokazał tym gestem, że będzie godnie sprawował swoje powinności.
- Było ciężko, lecz nie zaniecham dalszych treningów. Będę godnie reprezentował swoją Watahę i dbał o jej bezpieczeństwo. - oznajmił w stronę basiora.

Samuerian

Samuel uśmiechnął się.
- Mam nadzieję. I pozdrów ode mnie Elenę, jak ją zobaczysz. Raz jeszcze gratuluję - powiedział wilk spokojnie, po czym skinął basiorowi głową i oddalił się truchtem w sobie tylko znanym kierunku.

zt.

Zed

Mort skinął mu na znak, iż pozdrowi partnerkę i uśmiechnął się, gdy Samuel mu pogratulował po raz kolejny.
No nic... Nie było co już tu siedzieć, zwłaszcza, że miejsce to było dość nieprzyjemne. Samiec wstał, otrzepał się i udał się w swoją stronę.

z.t