Test na Tropiciela~~Morte

Morte

Morte przez jakiś czas przyglądała się śladowi. Chwilę jeszcze główkowała kto jest jego właścicielem, jednak do tego doszła. Zaciągnęła jego wonią i spojrzała na wschód. Skrzywiła się bardzo, gdy zorientowała się, że wiatr w cale nie będzie jej sprzyjał. Westchnęła ciężko i ruszyła w wyznaczonym sobie kierunku. Nie szła ona środkiem lasu, jednak bardziej zbaczała z drogi, by woń do zwierzyny nie doszła za wcześnie. Wilczyca nie mogła konkretnie oszacować, kiedy dojdzie do celu.

Samuerian

Jednak zdawało się coraz bardziej, że las się przerzedza. Drzewa były niższe i rosły w większych odległościach od siebie, podłoże zaczęło być bardziej podmokłe i coraz bardziej przypominało bagno. Tym samym ślady zwierzęcia były lepiej widoczne - tak, na pewno była to sarna. Jednak gdzie mogła być teraz? Pozostało to tylko jako zagadka dla tropiącej.

Morte

Wilczyca rozejrzała się dookoła i przyjrzała się kolejnemu ze śladów. Wydawało jej się, że zdobycz będzie niedaleko. Tereny były nawet dobre, ale.. W takim miejscu jej zapach, szybciej może dostać się do ''wroga''. Rozejrzała się jeszcze. Las też nie był wspaniały. Westchnęła cicho i poszła bardziej na południowy wschód. Jeśli tak, to będzie starała się o ominięcie sarny.

Samuerian

Starając się ominąć ofiarę, oddalał się od niej, a przynajmniej nie przybliżała. Zmieniła bowiem kierunek i teraz zmierzała w zupełnie inną stronę, niż prowadziły ku temu ślady. W jaki sposób miała zamiar odnaleźć teraz sarnę, skoro nie znała kierunku jej przemieszczania się? Nie wiadomo, jednak miejmy nadzieję, że wkrótce przyjdzie nam się tego dowiedzieć.

Morte

Wadera przeczuwała, że może już być niedaleko swego celu. Rozglądnęła się badawczo. Nic, pusto. Tropu tu nie znalazła. Machnęła ogonem i powoli zaczęła przybliżać się do starej trasy. Chyba była już na dobrej drodze. Zaciągnęła się powietrzem i uniosła łeb ku górze. Wiatr chyba się nie zmienił. No cóż... Prychnęła cicho i uśmiechnęła się. Miała pomysł! Podeszła do jednego z drzew i zdrapała z niego korę drzewną. Włożyła do pyska i zaczęła ją przeżuwać, smak był okropny. Po chwili wypluła papkę i zmieszała z liściem jakieś rośliny. Uzyskała dziwny olejek, który wsmarowała sobie w ciało. Zamoczyła jeszcze delikatnie łapę w krwi jednego z drzew, po czym wysmarowała nią szpony. Uśmiechnęła się szyderczo i ruszyła w kierunku tropu. Ta dziwna substancja miała służyć, na tymczasowe zamaskowanie zapachu, a i przynajmniej by z opóźnieniem dotarł do ofiary.

Samuerian

Jednak czy zrobiony naprędce, mało specjalistyczny wywar może pomóc w zamaskowaniu intensywnego zapachu łowcy przed ofiarą, której węch też musiał być wyczulony? Matka natura broniła swoje dzieci przed podobnymi sytuacjami, toteż zapaszek szybko ponownie stał się wyczuwalny. Jednak tropy znowu stały się dostrzegalne i niechybnie prowadziły w miejsce pozbawione drzew - na niewielką leśną polankę, gdzie pasły się dwie młode sarny.

Morte

Wilczyca jednak wiedziała, że nie będzie to długotrwała substancja. Szła powoli, tropem, który był wyraźny. Morte uniosła łeb, odrywając go tym samym od śladów. Rozglądnęła się i pokiwała łbem. Przed nią rozciągał się piękny widok, jednak obraz ten pozbawiony był drzew. Nie było to dobre dla niej, ale cóż, musi sobie poradzić w każdych zaistniałych warunkach. Przyglądała się bez słowa, polanie, pustej, z bujną trawą, polanie. Czy coś się na niej poruszyło? Wadera zdziwiła się nieco. Przywarła do ziemi i podczołgała się nieco bliżej.

Samuerian

Wiatr ustał na chwilę, ku szczęściu tropiącej, a sarenki wydawały się w stu procentach zainteresowane swoją trawą, którą skubały powoli nie przejmując się niczym, co działo się wokół. Czy do końca będą przekonane o własnym bezpieczeństwie? W końcu możliwe, że Morte wykona jakiś ruch, który sprawi, że uciekną?

Morte

Wilczyca uniosła jedną brew. Toż to jest właściciel tropu, za którym szła! A obok, jeszcze jedna? Zmarszczyła się nieco. Na szczęście wiatr na chwilkę ustał. Morte jeszcze bardziej przywarła do ziemi, po czym powoli zaczęła iść w bok. Okrążyła prawie, że całą polanę i teraz stała po przeciwnej stronie do zdobyczy. Czyli krótko mówiąc, stała za ich ''plecami''. Ugięła się w pół i nieco zbliżyła, jednak wciąż trzymając dystans. Przystała na chwilę i zaczęła się nasłuchiwać, czy ofiara jej przypadkiem nie dostrzegła.

Samuerian

W tym momencie jedna z sarenek uniosła łeb i zastrzygła uchem, uważnie rozglądając się dookoła. Jednak w tej chwili Morte czekała nieruchomo, a wiatr, mimo, że ponownie zaczął wiać, to przez zmianę miejsca tropiącej działał na jej korzyść. Ofiara szybko straciła zainteresowanie otoczeniem i ponownie wróciła do skubania zielonej trawy.

W tym momencie na polanie wylądował Samuel. Sarny szybko spłoszyły się i uciekły w las. Wilk z uśmiechem podszedł do Morte i powiedział:
- Nie musisz się już ukrywać, na tym twoja rola w polowaniu się kończy. Reszta zależy od umiejętności Łowców. Umiesz wytropić zwierzynę i zadziałać tak, żeby cię nie zauważyła. Gratuluję, zdałaś - rzekł i uśmiechnął się jeszcze szerzej.

Morte

Wilczyca wyprostowała się uśmiechnęła. Kiwnęła łbem, dziękując za przeprowadzony test. Dziękuję- powiedziała spokojnie i z jeszcze szerszym uśmiechem. Machnęła raz ogonem. Obiecuję, że nikogo nie zawiodę.. -powiedziała i zastrzygła uchem. Cieszyło ją to, że zdała. Może kiedyś... Stanie się dowódcą? Ale to kiedyś.

Samuerian

- Mam taką nadzieję - powiedział Samuel spokojnie i uśmiechnął się do wilczycy. - No, to na mnie już pora. Dobrze sprawuj się na stanowisku i staraj jak najlepiej. Żegnam - kiwnął jej głową, po czym ponownie wzbił się w powietrze i odleciał w swoją stronę.

zt.

Morte

Uśmiechnęła się lekko i machnęła ogonem. Do widzenia.- powiedziała i skinęła alfie jeszcze raz łbem. Po chwili odetchnęła cicho i z ulgą, po czym ruszyła na przód. Już nie musiała tutaj siedzieć, teraz powrót. Śmiejąc się cicho i nucąc jakąś melodię, Morte zniknęła z pola widzenia.

zt.