Domek pośród fal - miejsce Viktorii

Lea

- Oczywiście! - zawołała Lea. Ostatni raz spojrzała na mieszkanie Viktorii. Potruchtała do Anabell i stanęła obok niej. Odwróciła się i zerknęła na Setha. - A ty? Idziesz z nami? - Lea uśmiechnęła się do wilka. Nie chciała iść bez niego.

Seth von Wiegemesser

- Pójdę - powiedział Seth z uśmiechem. Wszyscy się zbierali, więc on także będzie. A siedzieć sam nie chciał. Pójdzie razem z resztą. Niektórych już tu nie było... szkoda. Seth pobiegł za Leą i Anabell.

zt.

Kartel

No i wszyscy się rozeszli... - Pomyślał Kartel. Rozejrzał się. Ady już nie było. - Czeja, Ado! - Krzyknął. Przekręcił teatralnie oczyma i zaczął biec. Wielkie płatki śniegu wpadały mu w oczy, ale to mu nie przeszkadzało. Po chwili zniknął w cieniu drzew.

zt.

Dante de Cossa

Schatt przybiegł szybko w to miejsce. Liczył na to, że ktoś tu jeszcze będzie. Niestety przybył za późno. Westchnął i obwąchał ciałko zajączka, które trzymał w pyszczku. Było świeże. Obejrzał się kilka razy i uciekł z tego miejsca.

Katsume

Missy była tu jednakże wciąż. Wstała i rozejrzała się. Nikt. Nikogo już tu nie było. Wadera ponurym krokiem zaczęła wychodzić stąd. Nagle poczuła zapach mieszkańców tego miejsca. Missy zaczęła biec tropem zapachu i śladów.

JMTNM

Seele

Czyżby wszyscy już sobie poszli? Seele miała nadzieję, że jednak wrócą. No cóż. Tutaj nikogo nie podenerwuje. Rozejrzała się i westchnęła, jeśli w ogóle duchy mogą wzdychać. Rozpłynęła się.

zt.

Viktoria

Viki przyszła strasznie przygnębiona. Ach, dom. Tyle wspomnień - taniec z Jaelem, zerwanie z nim, chłopak dla Ady... Nic fajnego dla Viki. Smutna padła na łóżko i przytuliła się do kocyka od Lei. Na kocyk poleciało kilka łez. Viki ciągle traciła chłopaków i miała łamane serce.

Samuerian

Woń Viktorii była tutaj najsilniejsza. Jael rozejrzał się i poznał to miejsce. To dom wilczycy. Powinien się wpraszać? Czy może nie wypada. Nie chciał rozpadu paczki.
- Mężczyzna uczyni wszystko dla kobiety, którą niegdyś kochał, nigdy jednak nie zakocha się w niej powtórnie. - Młody wilk wypowiedział słowa pewnego ludzkiego artysty - Oscara Wilde'a. Jego brat dużo czytał, a on niegdyś napotkał w jednej z jego książek tą wypowiedź. Pasowała mu do aktualnej sytuacji idealnie. Jael otworzył drzwi i rzekł cicho:
- Jeżeli chcesz mnie wyrzucić to zrób to, ale proszę. Chciałbym tylko porozmawiać.

Ines

Anabell z nad jeziora przywędrowała tu, do chatki Vikaśnej, bez szelestu, bez najmniejszego szmeru w krzakach. Musiała pogadać z Viki, wypytać ją o różne sprawy i tak dalej. Lecz.... tam już ktoś był, przyjrzała się dokładnie i to był... Jael? O może być ciekawie. Tak więc postanowiła się schować za krzakami i poobserwować i posłuchać. To trochę było nie fair, ale co tam, rozrywek w życiu dużo nie miała. Lecz nie ona długo w jednym miejscu usiedzieć nie umiała. Może się w coś wplącze, ale dobra tam. Weszła do Chatki Vikaśnej. -Mhm.. wybacz, że robię Ci taki mały wjazd na chatę, lecz mam sprawę. Czemu robisz wypad z naszej elity?- zapytała i machnęła ogonem.

Viktoria

Viki nadal płakał w kocyk. Gdy usłyszała, że ktoś wchodzi nawet nie podniosła głowy, aby sprawdzić kto to, lecz rzuciła temu komuś mokry ręcznik w twarz. Sama zaś mocniej wtuliła się w łóżko.
- Czego chcesz? Ja tu przechodzę załamanie - powiedziała z płaczem. Po chwili usłyszała głos An. W nią rzuciła zasmarkaną chusteczką.
- Czego chcecie? Nie jestem teraz zbyt towarzyska - i podniosła głowę. Poprawiła fryzurę i spojrzała na wilki.
- No, jasne. Jael i An! An, ale ty masz tupet, że tu przychodzisz! Nie mam ochoty widzieć żadnych dziewczyn, a tym bardziej ciebie! Wyjdź, proszę - warknęła Viki.
- Co chcesz mi powiedzieć, Jael? - powiedziała już spokojniej i ostatni raz spojrzała srogo na An.

Ines

Zrzuciła chusteczkę.-No przepraszam Cię bardzo! Co ty jesteś jakąś księżniczką?! Świat się kochanie w okół ciebie nie kręci, tak więc jak Ci coś nie pasuje to już jest twój problem! Sama jesteś sobie winna temu, że Cię nie znoszę! Nigdy Cię nie lubiłam, i w ogóle się dziwie, że Ada, Lea, Schatt i Jael Cię znoszą! - krzyknęła i się otrzepała. Co to w ogóle ma być? Prychnęła na nią i odeszła kawałek dalej, nie no nie kawałek, położyła się w krzakach. Musiała coś przemyśleć.

Samuerian

Jael westchnął cicho. Nie lubił, jak dziewczyny się kłóciły. Zazwyczaj (a wie to z własnego doświadczenia) kończy się to czyimś nieszczęściem. Zdjął mokry ręcznik z pyska.
- Proszę was... - rzekł cicho. - Viktorio, zrozum że nie chciałem cię zranić. Wiem, że przeszłaś w życiu wiele zawodów miłosnych, lecz... - młody wilk nie wiedział co dalej powiedzieć.

Viktoria

Viki wyczuła, że An nadal tu jest. Wstała z łóżka, otrzepała się i wyszła na dwór.
- An! Wynocha z mojego podwórka! Już cię tu nie ma! A kysz! - krzyknęła - i więcej mi się tu nie pokazuj - i dziabnęła patykiem waderę siedzącą w krzakach. Oburzona Viki weszła do chatki i zatrzasnęła drzwi.
- Wiem, za to możesz mnie jeszcze bardziej nienawidzić. Leć do swojej dziewczyny jeśli chcesz! Albo zostań ze mną i pogadaj - fuknęła nieuspokojona.
- Jak ona śmie mówić kto mnie lubi a kto nie! - krzyczała układając łózko do ładu - Ja jej też nienawidzę. Usiądziesz? - powiedziała trochę spokojnej i usiadła na łóżku.

Ines

Prychnęła jeszcze raz. Sama tego chciała, znowu jej podpadła. Podniosła się i otrzepała. Więcej się do niej nie odezwie, ot co, najlepszy wybór. Wilczyca się otrzepała i ruszyła w swoją stronę. Huh.. dużo jej nie brakuje aby wspięła się na listę czarnych charakterów, była wściekła, zła i wkurzona. Już jej tu nie było.

z/t

Samuerian

Jael nieco zdezorientowany usiadł.
- Po pierwsze: Ja nie mam dziewczyny. Po drugie: Postaraj się być milsza i mniej agresywna. A po trzecie: Powiedz mi wreszcie o co ci chodzi? Wcześniej było dobrze, a teraz nagle znowu jest źle? - Lekko zirytowany wilk spojrzał srogo na Viktorię.

Viktoria

- Ja już po prostu nie mam siły. Odeszłam od waszej paczki, bo tam jest za dużo par. a ja jestem sama. Wcześniej było lepiej, bo nie wiedziałam, że podoba Ci się mój wróg. Ja nie chcę widzieć miłości! Nigdy więcej! - mówiła smutno. Wtuliła się rozpaczona w Jaela.
- Co ja mam zrobić?

Samuerian

Jael ponownie westchnął i nieco odsunął od siebie Viktorię.
- U nas nie ma wiele par. - rzekł. - Ja nie mam pary, Anabell nie ma pary, ty nie masz pary, Schatt nie pary. - Z tego co wiem to tylko dwie pary są w naszej cudownej elicie. A na Anabell się wcale ni musisz wściekać. Ma racje. Nie można udawać, że świat kręci się wokół ciebie, trzeba się pogodzić z losem.

Miyu

Czarna i zgrabna pomimo swej anorektycznej sylwetki wilczyca przechadzała się nieznanymi sobie terenami. Tereny Wody, po co tu zawędrowała? Szukała kogoś? Może matki, ale matka powinna być w legowisku. Pytanie którym? Może tam gdzie razem z nieobecnym ojcem tymczasowo mieszkają? Ach, ojciec... Musiałby być kimś, żeby Miyu inaczej go nazwała, prawie go nie zna, a on ma gdzieś ją i rodzinę. Po chwili zatrzymała się widząc chatkę. Czuła znajome, mieszające się zapachy gromadki z Polany. O tak... Czyżby Miyu trafiła na osóbkę, która ją 'ubóstwia' ?

Naomi

Ada wędrując po bagnie znalazła się tutaj. Podświadomie? Chyba nie...
- hejka. - Krzyknęła wesoło i rzuciła miłe spojrzenie w kierunku każdej z obecnych osób. Czekała na odpowiedź?

Lea

Lea miała nadzieję, że zna drogę do legowiska Viktorii. Troszkę błądziła, ale wreszcie trafiła. Lecz... część już tu była. Czuła silny zapach Jaela i Ady, a także słabnącą woń Anabell. Weszła do chatki.
- Cyba nie przeszkadzam... - rzekła cicho widząc Jaela i Viktorię. - Chciałam tylko sprawdzić, czy wszystko w porządku.