Domek pośród fal - miejsce Viktorii

KokuRai

Gdy się obudziła to jej stan był o wiele lepszy. - Dzięki przyjaciele - powiedziała do niech i wstała. - No to się bawimy? - zapytała wesoło. - Jael zatańczymy? - znów zapytała, ale za bardzo nie wiedziała, czy robi dobrze.

Ines

-Ja się zbieram..- powiedziała i się podniosła szybko. Machnęła ogonem i zdmuchnęła jeszcze raz grzywkę z oczu. Wilczyca spojrzała na szczeniaki. Westchnęła cichutko i szła powoli w kierunku wyjścia.

Samuerian

- Żegnaj, An. - powiedział Jael w stronę wilczycy i uśmiechnął się przyjaźnie. Potem spojrzał na KokuRai. - Możemy zatańczyć... ale jesteś pewna, że już wszystko jest w porządku? Dobrze się czujesz? - zapytał z niepokojem w głosie.

KokuRai

- Nic mi nie jest - powiedział i zaśmiała się po cichu. - Dobra ja już pójdę - rzekła i spojrzała miłośnie na Schatta, ale zaraz zaczęła iść do wyjścia. - Do zobaczenia - powiedziała na pożegnanie i odwróciła głowę w ich stronę. - Myślę że się jeszcze spotkamy - rzekła i wyszła. Czy była radosna? Ależ tak, przecież dobrze się bawiła.

zt.

Ines

Zaśmiała się tylko i podeszła do Jaela. -Hej! Ja się jeszcze nie zbieram, zaczyna się dopiero rozkręcać.. więc sądzę, że ... będzie dobrze. - Uśmiechnęła się i spojrzała na Lee. Ona jest dopiero odpowiedzialna.. jej.. An ją podziwiała.. dosłownie.

Dante de Cossa

- A może chcesz, żebyśmy zanieśli twoje ciało? - Spytał. Bardzo go to zasmuciło. Każdy powinien mieć swoje miejsce. Duchy na cmentarzu, a żywi na ziemi. Ale czy Seele to rozumiała? Może jej na tym nie zależało...

Seele

- Jeśli nie macie nic do roboty... - Westchnęła. Pewnie zostały już tylko kości. Jeśli w ogóle jeszcze ptaki ich nie zabrały. - Urwisko, jeśli chcecie, to was zaprowadzę... Mi i tak nie zależy. To nieważne. - Nie chciała myśleć o tym, że jest duchem. To bolało.

Dante de Cossa

- Urwisko? Celowo spadłaś?... - Spytał, choć już znał odpowiedź. Ale po co to zrobiła? Przecież mogła być teraz żywa. Wybrała śmierć, ale czuł, że nie do końca była z tego zadowolona. Może bycie duchem nie jest takie ciekawe, jak mu się wydawało.

Seele

- Tak - odparła twardo, nie będzie się przecież tłumaczyć przed jakimś szczeniakiem. Irytował ją. Za dużo chciał wiedzieć, a za takimi nie przepadała. Mimo wszystko wzbudzał w niej coś w rodzaju podziwu, że potrafi się cieszyć dzieciństwem. Ona chciała w jego wieku urosnąć i dobrze się to nie skończyło.

Dante de Cossa

- Co cię do tego zmusiło? - Może zadawał trochę za dużo pytań? Ale nie mógł przestać. Przeszłość innych była taka interesująca. On już zapominał swoją prawdziwą matkę, a nie chciał zapomnieć. Już była tylko bezkształtną plamą. A jednak coś jeszcze pamiętał. Nigdy jej nie zapomni. Może jej wygląd tak, lecz tego, co dla niego zrobiła-nie.

Seele

- Czy to ważne? - Powiedziała ostro. On już naprawdę ją irytował, lecz najwyraźniej nie zdawał sobie z tego sprawy. Lecz przypomniał jej się ten dzień i słowa Tsah. Wtedy dowiedziała się już wszystkiego. Dlaczego ją to spotkało?!

Dante de Cossa

- Wybacz - powiedział ze skruchą. To musiał być jej delikatny punkt. Jej śmierć i powody. Ale mimo wszystko chciał ją pochować.
- Znajdziemy ciało Seele i zrobimy jej grób? - Spytał reszty. Sam nie poradziłby sobie. Musiałby wciągnąć jej ciało na cmentarz watahy... ale której? - Do której watahy należysz?

Viktoria

Schatt tym razem i ja pomogę w tworzeniu grobu Seele oraz pomogę znaleźć jej ciało - Powiedziała Viki - Eh, pora zakończyć imprezę, ale możemy ją kontynuować po pogrzebie Seele. Jael, Lea, Ada, An może wy też pomożecie? - Słowa te zabrzmiały tak jakby właśnie ją coś olśniło - Przykro, że kończymy, na razie, imprezę. Chodź Schatt poszukamy ciała Seele. - Powiedziała Viki. Machnęła ogonkiem i stanęła przy drzwiach.

Dante de Cossa

- Dobra, to my idziemy - powiedział i szybko wybiegł. Obejrzał się kilka razy. Ciekawe, czy Seele też pójdzie. Przecież nie znali miejsca jej śmierci. Szukanie zajmie im wieki.

zt.

Viktoria

Schatt czekaj! - Krzyknęła szybko Viki - No więc mi przykro, ale koniec imprezy. Zapraszam do wyjścia! - Powiedziała Viki i pobiegła za Schattem. Trudno jej było wyganiać gości z takiej fajnej imprezy.

Naomi

Ada wyszła grzecznie, jednak z grymasem na twarzy.. -Dopiero się rozkręciło, a już trzeba kończyć.. to nie fair.-pomyślała. Nie chciało się jej pomagać w poszukiwaniach. Była już na tyle zmęczona, że wolała iść do domu się przespać. Dawno tego nie robiła.

Samuerian

- Czekajcie, ja też pomogę! - zawołał Jael i pobiegł za resztą. Miał nadzieję nie stracić ich z oczu... ale najwyżej dogoni ich potem... - Ja też pomogę! - powtórzył pędząc za Schattem i Viki. Po chwili jednak obejrzał się i rzekł przyjaźnie do Lei:
- Też idziesz?

Ines

An westchnęła tylko i machnęła ogonem. Jej się nie chce pomagać.. nie znała tego ducha ani nic, więc.. na co się mieszać? Wyszła z jaskini i tylko spojrzała na resztę. Zbliżała się powoli do wyjścia z jaskini. Po chwili już jej nie było. Ani słowo "cześć" ani "pa"... dziwne.

Seele

Seele westchnęła. No dobra, pomoże im szukać ciała. Tylko ona wiedziała, gdzie ono leży. Rozpływała się w powietrzu. Została już tylko lekka mgiełka. Pójdzie na miejsce swej śmierci.

zt.

Samuerian

Jael spojrzał na znikającą postać Anabell.
- Czee... - powiedział, ale dziewczyna już zniknęła. Zaintrygowała go. Miał nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkają i pogadają. Uśmiechnął się jeszcze zachęcająco do Lei i ruszył pewnym krokiem za Seele.