Grota Ramony

Kim

Szczeknąłem w odpowiedzi jednocześnie babci i tacie, ale nie zauważyłem, że puściłem grzywkę taty i zjechałem po jego plecach na dół dość szybko.

Luan

Poczuł jak Kim zjeżdża z jego grzbietu, widocznie mały nie spostrzegł że puścił grzywkę. Luan szybko odwrócił się i złapał szczeniaka w pysk. Uratował go. Bezpiecznie położył go na ziemi przed sobą.
- Uważaj, Kim. Musisz być czujny ... -. powiedział do syna, aby zapamiętał.

Kaisa

Uśmiechnęła się na widok braciszka. Przez chwilę przyglądała mu się z uwaga. Zdziwiło ją, że ona jest dorosła, a Kim to wciąż malutki szczeniaczek.

Vitani

Ale wyrosłaś, Kaisa. A był z Ciebie taki mały szczeniaczek ! - powiedziałam i uśmiechnęłam się - Chciałabyś mieć może jakieś zwierzątko ? - spytałam wnuczkę. Byłam ciekawa co odpowie. - Aha, Kim, a Ty chciałbyś mieć jakiegoś zwierzaka ? - spytałam Kima. Cierpliwie czekałam na odpowiedź.

Luan

Spojrzał na Kaisę, a następnie na Kim'a. Faktycznie jego syn był jeszcze małym szczeniakiem, zdziwiło go to ale nie okazał tego dosłownie.
- Mamo ... To jak ? Opowiesz co się z tobą działo ? -. spytał drugi raz. Uśmiechnął się lekko.

Vitani

Hmm...no cóż...sama dokładnie nie wiem...pamiętam tylko, że kiedy się obudziłam byłam w moim legowisku...(zapadłam w sen zimowy latem i jesienią XD) - powiedziałam, po czym zaraz dodałam - A no właśnie, Luan...czy Ty chciałbyś mieć jakiegoś zwierza ? - spytałam i zaśmiałam się.

Luan

- Tak chciałbym mieć ... -. odparł z uśmiechem. Spojrzał na matkę.
- Mówisz, że zapadłaś w sen zimowy tak ? Jak niedźwiedzie ? -. zaśmiał się.

Kim

Upuściłem główkę na słowa taty, po czym zaraz się rozweseliłem, kiedy mama spytała mnie o zwierzątko. Narysowałem napis -> FENIKS LUB CZARNY BOCIAN
Zacząłem ponownie wdrapywać się na grzbiet taty i ponownie chwyciłem go ząbkami za grzywkę.

Kaisa

Kaisa zamyśliła się głęboko, obserwując młodszego braciszka. Dopiero po jakimś czasie ocknęła się i spojrzała na babcię. - Zwierzątko? Nie, nie... - mruknęła tylko.

Kim

Ugryzłem siostrę w ogon, po czym złapałem ją ząbkami za ucho i za nic nie chciałem puścić.

Kaisa

Machnęła energicznie ogonem, gdy poczuła w nim ząbki braciszka. Kim był na tyle malutki, że jego ząbki, choć dość ostre, nie robiły Kaisie krzywdy. Wilczyca położyła się na ziemi, by Kim nie spadł, gdy odechce mu się podgryzać jej ucho i je puści.

Luan

Zaśmiał się pod nosem, gdy Kim znów wdrapał się na jego grzbiet i chwycił jego grzywkę. Spojrzał z ukosa na syna po czym przyjrzał się mamie. Zmieniła się ? Nie, jest taka sama jak przedtem wyglądem i charakterem.

Kim

Trzymałem nadal ucho siostry. Mogłem tak trzymać je przez wieki. Ale nie memlałem, tylko moje zęby trzymały ucho. Po chwili zacząłem je lekko ciągnąć.

Kaisa

Małe, ale ostre jak szpileczki ząbki brata zaczęły dawać jej się we znaki. - Co ty wyprawiasz? - zapytała, ale wciąż z lekkim rozbawieniem w głosie.

Vitani

A Ty Luan ? Kaisa...no powiedz chociaż, jakie zwierzęta lubisz ? Luan...mamie nie chcesz powiedzieć ? Kaisa...babcia czeka na odpowiedź. - powiedziałam, ale nadal się uśmiechałam.

Kaisa

Spojrzała na Vitani nieco zdziwiona. Przecież wyraziła się wyraźnie: nie chce zwierząt. - Lubię wszystkie zwierzęta, ale posiadanie ich uważam za ich ubezwłasnowolnienie, a co za tym idzie wyrządzanie krzywdy - odpowiedziała.

Kim

Warknąłem cicho nadal trzymając ucho i wskazałem łapką na mój napis. (warknąłem uśmiechając się ;) XD)

Luan

- Już powiedziałem chcę ... -. odparł z uśmiechem.
" Hm ... " pomyślał. Zaśmiał się cicho i spojrzał na Kim'a i Kaisę. Widać, że rodzeństwo. Uśmiechnął się pod nosem i spojrzał na matkę. Poruszył się w końcu i poszedł bardziej do kąta jaskini. Położył się i położył łeb na łapach. Poruszył leniwie ogonem.

Kaisa

Oparła pysk o przednie łapy, nic sobie nie robiąc z tego, że Kim wciąż wisi na jej uchu i je podgryza. Wciąż zastanawiała się, dlaczego jej brat wciąż jest takim maluchem. Na dodatek wyglądało na to, że nie potrafi mówić.

Vitani

Wyczułam, o co chodzi Kaisie - Kaisa, a wiesz co ? Ja mam kotkę Wood. Ona nie jest ciągle przy mnie, tylko przychodzi, kiedy ją zawołam. Wood! - zawołałam i pogłaskałam kotkę, kiedy przyszła, po czym puściłam ją, a ta pobiegła gdzieś - Widzisz, Kaisa ? Mieć zwierze, to nie znaczy mieć je ciągle przy sobie, na uwięzi. - powiedziałam, po czym zwróciłam się do syna - Luan ! Czemu tylko w kącie siedzisz ? Zadałam Ci pytanie - powiedziałam i uśmiechając się podniosłam jedną brew.