Grota Sherii :D

Sherii

Odwróciła łeb, żeby zobaczyć kto ją wołał... Po chwili ujrzała wujka Demonda, uśmiechnęła się najszerzej jak mogła, po czym skinęła mu niesfornym łbem.
- Desiu, co Cię sprowadza w moje skromne progi? - zapytała i podeszła do niego bliżej.

Desmond

Skinął jej lekko łbem.
-przyszłem zobaczyc co u Ciebie-powiedział, machnął lekko ogonem, patrząc na nią.

Sherii

- Aaa u mnie po staremu... Że tak powiem stara panna, w dodatku bez dzieci, żyje z dnia na dzień, ale teraz gubi się w tym wszystkim i już chyba się nigdy nie odnajdzie... - odparła i wbiła wzrok w ziemię.

Desmond

Przechylił lekko łeb w bo
-nie smuć się-rzekł, cichym głosem. Jednym susem był przy niej, machnał ogonem, trącając ją w pyszczek.
-uśmiechnij się-dodał.

Sherii

- Skoro mnie nic nie śmieszy to po co mam się uśmiechać? - zapytała i odeszła od niego kilka kroków.

Desmond

-zrób to dla mnie, nie chce żebyś była smutna-powiedział, podchodząc do niej. Machnał ogonem, trawiajac ją w bok.

Sherii

- Heh, skoro tak bardzo nalegasz... - powiedziała, podniosła łeb wyżej, spojrzała na niego przez moment i lekko wykrzywiła pyszczek, co miało przypominać jej nie gdyś szczery uśmiech.

Desmond

Uszy mu oklapły,
-to nie uśmeich-rzekł z lekkim zawodem we głosie. O tak był wybredny i to bardzo.

Sherii

- Oj Desmond jesteś okropny - powiedziała i spojrzała na niego dość ostrym wzrokiem, nie miała zamiaru się uśmiechać, nie w tym momencie.
- Może kiedyś indziej? - zapytała dość skromnie.

Desmond

-nie dożyje tego czasu-powiedział, patrzac na nią. Zrobił smutną minę, oczywiście żartował. Ale kto o tym wie.

Sherii

- A tam, po wyglądzie całkiem dobrze się trzymasz, ale to tylko moja skromna opinia... Może opowiesz mi co u Ciebie? Bo przez dłuższy czas rozmawiamy praktycznie o moim uśmiechu - powiedziała i puściła mu oczko.

Cole

Zbłądził przychodząc tutaj szukał domu Smith'a a znalazł się tutaj. Pochylił łeb przed alfą i domniemaną właścicielką terenów. - Witam i przepraszam, że przeszkadzam - rzekł dość cichy acz stanowczy głos wydobywający się z korony drzewa.

Sherii

- Witaj. Chyba zabłądziłeś, nigdy wcześniej Cię tutaj nie widziałam - powiedziała dość poważnym tonem, a jej oczy utkwiły w miejscu z którego wydobywał się ów głos.

Cole

Zeskoczył z drzewa i pokłonił się wilczycy - Cole...rzeczywiście zabłądziłem - odrzekł a jego ślepia zabłysnęły. Utkwił je w niej bacznie obserwując.

Desmond

Des skinął łbem w strone wilka. Poczym przeniósł wzrok na Sherii.
-U mnie jakoś leci, a u Ciebie?-spytał.

Sherii

- A ja Sherii - powiedziała i podała mu łapę na przywitanie.
- U mnie też nawet dobrze. Jedno co jest pewne to fakt, że na brak nie spodziewanych gości nie mogę narzekać - odparła i uśmiechnęła się do wilków.

Carly

Jako biały cień szybko migałam między pobliskimi drzewami. Zatrzymałam się na chwilę, gdy dostrzegłam grotę. Po chwili zniknęłam bez śladu. Nagle można było mnie łatwo dostrzec gdy zwisałam do góry nogami przy wejściu do jaskini. Zeskoczyłam na równe łapy i usiadłam z boku.
- Witam - uśmiechnęłam się ledwo dostrzegalnie patrząc na zebrane wilki.

Sherii

- Witaj. Dawno się nie widziałyśmy, a jeszcze dawniej nie widziałam Twojego brata - powiedziała i pod biegła do niej z uśmiechem na mordce.

Carly

- Szczerze mówiąc ja też. On zawsze się gdzieś szlaja - rzekłam wpatrując się w Sherii.
Obwinęłam ogon wokół łap strzygąc uszami.

Sherii

- A może wiesz co tam u niego? Bo jesteś jego siostrą to na pewno masz lepsze informacje niż ja - mruknęła po cichu, tak żeby słyszała tylko ona.