Góra przeznaczenia

Idalia · Wysłany: Nie 20:28, 29 Mar 2009 Temat postu:

- Rozumiem... - odpowiedziała. - Czasami, zanim znajdzie się kogoś ciekawego, szuka się bardzo długo. Jednak im dłużej się szuka, tym bardziej wartościowe osoby się poznaje.

Ramona · Wysłany: Nie 20:32, 29 Mar 2009 Temat postu:

- Aha - odpowiedziała, zamyśliła się, teraz wiedziała że jakoś sobie poradzi, dowiedziała się czegoś ważnego i to ją bardzo podtrzymało w duchu.

Idalia · Wysłany: Nie 20:36, 29 Mar 2009 Temat postu:

Uśmiechnęła się i powiedziała do Ramony:
- Mam nadzieję, że udało mi się nieco poprawić Twój humor.

Ramona · Wysłany: Nie 20:39, 29 Mar 2009 Temat postu:

- dzięki - powiedziała i przytuliła się do niej, - dobra chyba zejdę z tej góry - powiedziąła i spojrzała na wilczycę, która bardzo jej pomogła.

Idalia · Wysłany: Nie 20:43, 29 Mar 2009 Temat postu:

- Och... - powiedziała cicho, gdy wilczyca przytuliła się do niej. Nie spodziewała się takiej wylewności ze strony Ramony. Powiedziała po chwili:
- Ja chyba też już pójdę... I tak magia tej góry na mnie nie działa.

Ramona · Wysłany: Nie 20:45, 29 Mar 2009 Temat postu:

Spojrzała ostatni raz na wilczycę i wybiegła.

Idalia · Wysłany: Nie 20:50, 29 Mar 2009 Temat postu:

Kiedy kroki odbiegającej Ramony całkowicie ucichły, Hekate również wstała i zeszła z góry. Powoli i ostrożnie - schodzenie było dla niej dużo trudniejsze niż wspinanie się.

Nimfa · Wysłany: Pon 12:46, 30 Mar 2009 Temat postu:

Nimfa powiedziała do Macka - no to ide pa - po czym spojrzała jeszcze raz na chmury lecz dalej pustka wiec niezważając na wszystko Nimfa zeszła szybko ze szczytu i poszła do legowiska ........

Daria · Wysłany: Wto 19:04, 31 Mar 2009 Temat postu:

Daria zaczęła śpiewać -jestem szalona mówię wam zawsze tak było i nie tak- i usiadła.

Vitani

Przyszłam z Zonhy'em i położyłam go.

Zonhy

Spojrzał w górę. Akurat miał przebłysk, przez krótką chwilę widział swój upadek, a potem ciemność. To samo co się zdarzyło nad jeziorem zmian! A potem widział jak idzie przez jakieś góry, lasy, łąki... I dochodzi do spalonych legowisk wilków ognia. Na drzewie jest powieszona kartka z jego imieniem... Przebłysk się skończył.
- Bardzo ciekawe...

Vitani

Co jest takie ciekawe ?

Zonhy

- Widziałem coś w górze... Tam był pokazany mój wypadek z jeziorem zmian, a potem moja podróż do nieznajomego miejsca i spalone legowiska wilków z watahy ognia! I na dodatek było tam napisane moje imię... - powiedział z przejęciem.

Vitani

To raczej nie brzmi dobrze. Nie powinnam była Cię tam puszczać. - powiedziałam i zaczęłamcicho szlochać.

Zonhy

- Nie martw się mamo... - pocieszał - A może, gdy wskoczę jeszcze raz, to zmienię się na nowo? I wróci mi wzrok...

Vitani

Może tak.

Donbarlog

przyszedłem jak cień, nikt mnie nie widział.podszedłem do vitani-co tam?-spojrzałem się w górę.nagle poczułem ból w głowie i patrzyłem na przeznaczenie w głowie(takie przebłyski,jak sen)widziałem swoje legowisko,swojego wójka który zapruszał ogień i ratowanie mojego młodszego brata.potem widziałem tylko ludzi i mojego oprawcę-dziwnego cłowieka który lele mi coś na oczy i nic potem nie było.tylko mnie odrzuciło i tyle.drapiąc się po głowie powiedziałem-nic nie rozumiem...ja wtedy spałem więc mój opiekun człowieczy lał mi coś do oczu...-złapałem się za brodę-ale tego wuja to nigdy bym nie przypuszczał że to on podpalił to legowisko...

Vitani

A ja jakoś dziwnie nic nie widziałam. Tylko Zon i Don.

Donbarlog

może nie miałaś jakichś krwawych wspomnień z dzieciństwa?-zastanawiałem się-a może twoje przeznaczenie musi zostać narazie tajemnicą?

Vitani

Może masz rację. Ale mam wspomnienia z dzieciństwa i to bardzo "krwawe". Nie dawno jak spacerowałam przypomniałam sobie co się wtedy wydarzyło.