Orla perć

Namida

Namida nie odpowiedziała na pierwsze pytanie. Wstała i rozprostowała skrzydła, przygotowując się do lotu.
- Jest pustynna część krainy, co by Ci zapewne odpowiadało - powiedziała, "obdarzając" smoka wzrokiem.
Wzbiła się w powietrze i zatoczyła koło nad ziemią. Zamachała skrzydłami energicznie.
- Leć za mną - tymi słowy zaczęła lecieć w stronę pustyń.

//Pustynia -> Złoty Piach

Mika Cullen

Wspięła się na sam szczyt.Usiadła i spojrzała na otaczające ją piękno.Z jej gardła wydobył się jęk zachwytu,który rozszedł się echem po całej okolicy.
-Jak cudownie.Aż chce spędzić się tutaj resztę życia.Szkoda tylko,że samotnie.-Na jej pysku mimo radości z piękna widać było smutek.Położyła się i z niemym spojrzeniem patrzyła na piękny krajobraz.

Jerome

Przywędrował znów do tej krainy, znów w to samo miejsce i znowu nie wiedzieć czemu był cały mokry i o dziwo nie było mu zimno. Czarne futro Jerome falowało na wietrze kiedy biegł odbijając się i pokonując stanowczym skokiem kolejne półki skalne, szczeliny i inne przeszkody aż wylądował miękko na wysuniętej skale u szczytu Orlej perci. Bursztynowe ślepia wpatrzył w niebo. Był tak zajęty podziwianiem na nowo przestrzeni i samego siebie, że wrócił, że nie dojrzał nikogo.

Mika Cullen

Nagle niedaleko niej stanął czarny wilk.Był cały mokry,a na jego pysku malowało się zadowolenie.Przez głowę Miki przebiegła myśl,że musiał już tu kiedyś być.Chyba jej nawet nie zauważył.Wstała i podeszła do niego.
-Witaj.

Jerome

Odetchnął wdychając czyste, lodowate górskie powietrze. Obrócił pysk w bok słysząc kroki a następnie powitanie. Kącik pyska uniósł mu się ponownie w górę ukazując białe kły. Chyba się zakochał...w tej krainie rzecz jasna. Zlustrował wzrokiem wilczycę i pochylił nisko łeb. - Witam. - urwał krótko lustrując ją uważnym spojrzeniem.

Mika Cullen

Gdy się do niej odwrócił obnażył kły.Mika nie wiedziała co ma zrobić jeszcze nie spotkała się z taką reakcją ze strony innego wilka.W pierwszej chwili cofnęła się o krok i napięła mięśnie gotowa do obrony.Jednak on nie zaatakował tylko przywitał się z nią.Mika zauważyła,że uważnie się jej przygląda.Postanowiła nie zwracać na to uwagi.
-Jestem Mika.A ty?-Odezwała się chcąc podtrzymać zaczętą rozmowę.

Jerome

- Jerome. - parsknął z lekkim uśmiechem po czym zamiótł ogonem i odbił się łapami od podłoża lecąc kilka ładnych metrów niesiony siłą odbicia aż wylądował na gałęzi wysokiego dębu. Odetchnął lekko i położył się na nim obserwując niebo, chmury, słońce. - Długo tu jesteś piękna? - oblizał kły zaczepnie.

Mika Cullen

Patrzyła z podziwem jak zwinnie skoczył na drzewo.
-Chyba dostatecznie długo,bo doczekałam się Ciebie.-Podeszła do miejsca w którym się znajdował,wspięła się na tylne łapy,zamruczała gardłowo.

Carly

//Zmień ten avatar, jest nielegalny.
Z poważaniem, Mr. Lolipop

Mika Cullen

Jeżeli to było do mnie to av jest legalny.(ze str forum)

Carly

//Ze strony forum nie zawsze są legalne. A tak btw. mam bloga [link widoczny dla zalogowanych] co jakiś czas tam są obrazki wilków. Lookaj, to może cuś znajdziesz. Na bank są legalne.

Mika Cullen

Dzięki

Getsu

Getsu przybiegł, ale żadnego niedźwiedzia nie było. Nagle zauważył jakąś grotę, gdy do niej wszedł zobaczył śpiące zwierze. Wilczek uspokoił się i poszedł do wodospadu się
umyć. Już go tu nie było.

Omega

Omega przybiegła. - Getsu, gdzie jesteś! - zawołała wilczyca. Nigdzie nie widziała przyjaciela. Zauważyła grotę. Weszła do niej. Zobaczyła śpiące zwierzę. Po zapachu poznała, że jej przyjaciel już tutaj był. Pobiegła za zapachem Getsu.

Mika Cullen · Wysłany: Czw 11:56, 04 Mar 2010 Temat postu:

Wilczyca znudzona czekaniem na odpowiedź odeszła w dal.

Kinnojo

Wilk o potężnym ciele i posturze pojawił się na szczycie Orlej Perci. Syn wielkiego wojownika powrócił do krainy, po tak długim i obszernym czasie nieobecności. Nie zmienił się. Być może. Może ojciec tu jest? A może... nie. Matka. Rodzeństwo. Nie rozmyślał o tym długo. Zwinnym ruchem skoczył na skałę poniżej, i jeszcze dalej... Usiadł na jednej z nich, wbijając pusty wzrok w nieogarnięty świat.

Bridget · Gość

Weszła jej uwagę przykół Kinnojo syn Szasty. Położyła się gdzieś w cieniu i spojrzała w niebo. Te czasy... teraz świat jest trudny... oj tak trudny.

Kinnojo

Gdy do jego nozdrzy dotarł zapach Bridget, który nieraz nosił ojciec, zmrużył tylko ślepia ukryte za bandażem. Zastrzygł uchem, zamiatając ogonem po skale. Jego sierść lekko się zjeżyła, a pysk powędrował ku ziemi. Wysunął przed siebie przednie łapy, bijąc ogonem o kruchą skałę. W jednej chwili skała się obsunęła. Kinnojo reagował natychmiast, choć nie bardzo zależało mu na życiu. Kto będzie za nim tęsknił? Ojciec jak zwykle gdzieś wyparuje, matka tak samo. Rodzeństwo już dawno jest za krainą. Można było słyszeć głuche echo skały, która opadała z łoskotem na dół. Wojownik uśmiercony? Ani śladu życia. Skądże! Trzymał się pazurami ściany, mrucząc gniewnie. Ze zwinnością wdrapał się na czubek, a tam... jego nos poczuł wyjątkowo bliską osobę wilczycy.
- Witam Bridget - kulturalnie skinął pyskiem.
Optelepał się z piasku, jaki na niego osiadł, po czym sam usiadł na nagrzanej od słońca glebie.

Bridget · Gość

- Witam... a skąd ty mnie znasz? - spytała zmieszana, nie przypomina sobię wilka. Wie tylko, że jest synem Szasty ale... kto to?
- Ty się nazywasz... ? Poproszę pół na pół albo publiczność bo nie pamiętam... - uśmiechnęła się i wyszła z cienia. Usiadła gdzieś w słońcu.

Sekai

Sekai przemierzała tereny.Tu jej jeszcze nie było.Rozejrzała się dokładnie i usiadła na jakiejś półce skalnej.-Witam.-rzuciła na przywitanie i opatuliła się ogonem.