Jezioro Zmian

Yumi

Już nie pierwszy raz odwiedziła to miejsce. Lubiła je za jego magię, tajemniczość i to jeziorko. Zauważyła niewielkie zmiany w swoim życiu. Ale takie... W miarę dobre. Chciała pomóc losowi w wybraniu wyboru co do jej życia. Postanowiła się zmienić. Nie ważne czy z wyglądu, czy z charakteru. Ważna była sama zmiana. Powoli podeszła do jeziorka. Małymi, spokojnymi krokami weszła do wody. Nabrała powietrza w płuca i zanurzyła się pod spokojną taflą.
--------------------------------------------------------------------------
Wyszła z pod wody. Na brzegu otrzepała futro z wody. Odwróciła się i spojrzała na taflę. Widziała nie siebie, kogoś innego. Ale w końcu go pozna. Potem wybiegła i już jej nie było.

Wardress

Ward przyszła odwiedzić jedno z najstarszych miejsc w tej krainie. Wielu o nim pamięta a boi się tu przyjść. Stanąszy nad brzegiem wilczyca lekko pochyliła łeb ku tafli jeziora. Woda falowała spokojnie, jak zawsze. Wardress położyła się przy brzegu wpatrzona w wodę. Ile razy była tu z Shadow, z Spiritem. A teraz? Wszyscy odeszli. Westchnęła cicho przymykając ślepia.

Master

Przyszedł powoli, sam, głęboko zamyślony. Jego świat znów zawirował, znów wywrócił się do góry nogami. Nie... To ona go wywróciła. Uśmiechał się lekko do swoich myśli. Zauważył kilka wilków i wilczyc i podszedł do nich bliżej.

Wardress

Odwróciła łeb w kierunku usłyszanych kroków. Kojarzyła delikatnie rysy tego wilka, miał podobne do pyska Innej. Uśmiechnęła się delikatnie pod nosem i przeciągnęła kości. Rozejrzała się dookoła i usiadła wpatrując się w wilka.

Master

Uśmiechnął się lekko do wadery i usiadł tuż przy niej.
- Witaj, Wardress. - powiedział cicho, ale wesołym tonem. Skinął lekko łbem po chwili, przypomniał sobie, iż nie zrobił tego wcześniej.
- Wieki całe Cię nie widziałem- stwierdził po chwili. Chciał jakoś nieporadnie rozpocząć rozmowę.

Wardress

- I ja Ciebie też... Master. - zawachała się przez chwilę. Nie pamiętała imienia wilka tak dobrze. W końcu starość, nie radość. Uśmiechnęła się mimowolnie przez chwilę. - Co u Ciebie i Twojej partnerki? - zapytała. Chciała wiedzieć, czy wszyscy są szczęśliwi, czy im się dobrze powodzi... czego nie możnaby rzec o samej Ward.

Desmond

W stronę jeziora zmian szed potezny basior. Powłóczył łapami jak wędrowiec po długiej drodze. Niczym demon mroku przystanął rozgądając się. Po chwili dostrzegł znaną mu osobe, lecz ona była zajęta rozmową. W łbie Alfy Wody odzywały się liczne głosy. Usiadł tam gdzie stał owijając łapy ogonem. Na jego obliczu nie było usmiechu. Był tylko smutek i zmęczenie.

Wardress

Odwróciła łeb usłyszawszy ciężkie kroki. Ku jej zdumieniu był to Desmond - Alfa Wody. Uśmiechnęła się do Desa i dodała: - Chodź do Nas stary wygo! - szczeknęła. Zamiotła ogonem ziemię i wciąż oczekiwała opowiedzi od Mastera.

Desmond

Niczym Demon zgrozy przeniósł Alfa Wody wzrok na Alfe Nocy.
Skinął jej mimowolnie pyskiem i dżwignął się na łapy. Towarzyszyło mu podczas tego gruchniecie kości. Nie ma co, jest już stary. Gdy był koło niej, usiadł.

Wardress

Musnęła jego sierść na karku długim ogonem. Uśmiechnęła się. - Co tam u Ciebie słuchać? Nie tęksniłeś za mną? - zaśmiala się cicho i mrugnęła okiem do wilka. Głęboko odetchnęła, możnaby rzec, że z ulgą. Starzy znajomi powoli wyłaniają się ze swoich ciemnych zakamarków - taka myśl przeleciała przez łeb wilczycy.

Desmond

Przez ciało wilka przebiegł dreszcz. Swoje niebieskie ślepia zwrócił na nią.
-U mnie nic nowego- rzekł na jego pysku nie było usmiechu. -Mozna powiedzieć że tak- dodał po chwili milczenia, zastanawiając się nad pytaniem. Wyliniały ogon owinął łapy wilczycy. A sam wilk znieruchomiał jakby był kamienny posągiem. Tylko końcówka ogona drgała lekko.

Wardress

Puchaty ogon Ward deliaktnie drgnął. - Oj dziękuję, od razu mi cieplej - uśmiechneła się szeroko. - Des... powiedź mi, co się stało. Jesteś posmutniały, nie taki, jakiego Cię pamięta. - mrukneła z lekkim oburzeniem przyglądając sięwilkowi.

Desmond

Jego jadowicie niebieskie ślepia spoczeły na ślepiach Alfy Nocy.
-Nic takiego- rzekł ochrypniętym głosem. Jego głos nie przypominał juz szumu wody, wręcz przeciwnie. Przypominał skrzek kruka.
Ogonem zamiótł podłoże, w ten sposób w powietrze zleciał obłok kurzu.

Kina

-Jak się nazywasz?-spytała szarego wilka

Wardress

Mruknęła Desowi do uszka. Delikatnie musnęła jego kark ogonem i uśmiechnęła się. - Pomimo wszystko, powinienieś się uśmiechenąć. - wymruczała.

Desmond

-Wybacz, ale nie pora na śmiech- powiedział, spokojnym głosem. Tak, stał się dzieckiem mroku, niczym duch śmierci unoszący się nad ofiarą. Tak on siedział i patrzył na War. W jego oczach nie było żadnych emocji, ani uczuć. Wszystkie wyleciały jak powietrze z balona.

Wardress

- A kiedy będzie na to pora? Poczas śmierci, czy co? Des, nie bądź ponury bo się pogniewamy. - mruknęła lekko urażona. Nie uśmiechać się? To tak, jakby kawałek serca - ten radosny - pękł.
Położyła się wugodnie nad brzegiem. - A jak tam Jai? - zapytała cicho już nie darząc Desmonda uśmeichem.

Desmond

Jego martwe oczy spoczeły na oczach War.
-Wtedy gdy świat się zmieni- rzekł cichym ale zrozumiałym głosem.
Drgnął lekko gdy usłyszał pytanie, które było skierowane do niego.
-A dobrze- rzekł, tylko. Czyżby ukrywał prawdę? Jego cielsko spoczywało od wielu juz lat na tej ziemi. Chodził tymi samymi ścieżkami, co jeszcze ma zrobic żeby stać się tym dawnym Desem, który uleciał w powietrze? Niczym duch.

Wardress

Wstała. Stanęła z Desem pysk w pysk. - Wiesz, że nie wolno mnie okłamywać? - mruknęła i przymróżyła śliczne ślepia. xD. - Trzymam Cię za słowo. Do zobaczenia. - mruknęła po chwili. Liznęła go przyjaźnie w pysk i powoli odsunęła sięod wilka. Wzięła dość duży zamach skrzydłami i odleciała odwracając się jeszcze na chwilę w stronę basiora.

Kina

-Jestem Kina-powiedziała wadera i nagle po prostu tak czy owak przyniosła wino
-lubisz wino?-spytała podając czerwone wino błyszczała jego tafla