Jezioro Zmian

Idalia

Hekate wynurzyła się z wody.Jej wygląd nie uległ zmianie - przemoczona, długa sierść o czarnej barwie przylegała do chudego ciała niedużej wilczycy. Czy w takim razie zmieniło się w ogóle coś w tej wilczycy? Hekate bała się sprawdzić. Zaczęła się otrzepywać - wciąż z zamkniętymi oczami.

Yumi

Nadal z wieeeeeeeelką nadzieją patrzyła na Hekate. Taką miała nadzieję, że będzie widziała. Spojrzała na nią. Wygląd - ten sam. Ale no musiało się coś zadziać! Musiało! Przecież... No!

Idalia

Bała się. Po raz pierwszy w życiu bała się tak bardzo. Jezioro Zmian było jedyną szansą na odzyskanie przez Hekate pełnej sprawności. Szansą, którą już wykorzystała. A co będzie, jeśli ta magiczna woda nie pomogła? Hekate wyjątkowo długo otrzepywała się z wody, zwlekając z otworzeniem oczu. W końcu jednak rozchyliła powieki, starając się nie zwracać uwagi na serce, które próbowało wyrwać jej się z piersi. Wygląd zewnętrzny jej oczu też nie uległ zmianie. Wciąż był duże i jasne, wręcz białe. Jednak wewnątrz nich zaszła ogromna zmiana. Kiedy Hekate uchyliła powieki, zobaczyła, tak zobaczyła! Zieleniące się okolice wodospadu, czarną wilczycę z czerwonymi znaczeniami, zapewne Yumi... Hek długo stała jak wryta, nie mogąc uwierzyć. W końcu pełna szczęścia rzuciła się na towarzyszkę, zwalając ją z łap. - Yumi! Ja cię widzę! - wykrzyknęła.

Yumi

Yumi z wrażenia zatkało. Oczy zapełniły się łzami. Tak to była piękna chwila. I ona była szczęśliwa, że to widziała, że przy tym była.
-Na... na prawdę w-widzisz? - Zapytała prawie płacząc.
-Ty na prawdę widzisz! - Krzyknęła i przytuliła Hekate z radości.
Zaczęła skakać! Krzyczeć! No było dla niej to takie fajne uczucie... że nie mogła nawet opisać.

//Ja spadam. Będę jutro... znając życie ^^ Baju.! <3//

Idalia

Uścisnęła Yumi. Ogonem machała energicznie, jak wyjątkowo szczęśliwy pies. - Naprawdę! - odpowiedziała trzęsącym się głosem. Nie sądziła, że kiedykolwiek dane jej jeszcze będzie coś zobaczyć. Teraz żałowała, ze tak długo zwlekała z wejściem do Jeziora Zmian. Gdyby zrobiła to wcześniej, miałaby szansę lepiej poznać dziesiątki wilków, których nie ma już w krainie. Również Krika...

Paaa... :<

Yumi

Yumi wytarła ostatnie łezki, które leciały jej z oczu. Już się uspokoiła. Nawet nie wiedziała co powiedzieć. O co zapytać, itd.
-Może... najpierw zapoznaj się ze... swoim wyglądem. - Wydukała. I pokazała końcem nosa na jezioro. Żeby zapoznać się z innymi i rozumieć lub ich oceniać, trzeba zapoznać się z sobą. Babcia jej tak powtarzała... I to chyba też można zaliczyć do tego.

Idalia

No tak... Hekate tak długo się nie widziała, że zupełnie zapomniała o tym, iż w ogóle ma jakiś wygląd. - Masz rację - powiedziała i ruszyła ku wodzie. Znów ogarnęła ją niepewność. A jeśli zobaczy kogoś zupełnie innego niż sobie wyobrażała? Zatrzymawszy się przy brzegu, spojrzała na odbicie w gładkim lustrze wody. Niewiele zmieniła się od czasów dzieciństwa, chwil, w których jeszcze cieszyła się pełna sprawnością. Wciąż jej sierść była gęsta i czarna, z długimi włosami, puszystym ogonem...

Yumi

-I jak wrażenia? - Zapytała miłym tonem tak jakby pytała się o niedawno obejrzany film.
-To może się tu przejdziemy... Pooglądasz i poobserwujesz różne rzeczy. A potem możemy pójść gdzieś indziej... Co ty na to? - Zadała pytanie po chwili czekania na odpowiedź na pytanie pierwsze xdd

Idalia

- Niewiele się zmieniło od czasu, kiedy widziałam siebie ostatni raz - odpowiedziała i przeniosła wzrok ze swojego odbicia w wodzie na Yumi. - Mhm. Dobry pomysł.
Hekate czekało w najbliższym czasie wiele "zaległości" do nadrobienia. Wszystkie miejsca w tej krainie znała jedynie ze zmysłów słuchu, węchu i dotyku.

Yumi

-No to chodźmy! - Powiedziała radośnie...
-Tylko gdzie? - Dodała patrząc na Hekate pytającym wzrokiem.
Jest tyle miejsc. Jeziora, góry, urwiska, plaże, łąki, lasy, polany i nie wiadomo co jeszcze... Ale czasami jednak nie wie się gdzie iść.

Gość

Veritte weszła wolnym krokiem, podeszła do jeziora i usiadła, potem zaczeła sie gapić na swoje odbicie.

Idalia

Hekate spojrzała na przybyłą wilczycę, zastanawiając się nad pytaniem Yumi. Znała wiele miejsc w tej krainie, trudno było wybrać to pierwsze. Ale nagle przypomniała sobie o pewnej górze... w tamtym miejscu po raz ostatni spotkała się z Krikiem. Wiedziała też, że nie jest to zwyczajna góra. - Wiesz, jak dotrzeć na Górę Przeznaczenia? - zapytała.

Yumi

-Góra przeznaczenia? - Powtórzyła sobie pytanie.
-Góra przeznaczenia, góra przeznaczenia... - Powtarzała na głos.
-Ymmmm... Chyba nie. Nie byłam tam jeszcze nigdy. - Przyznała ze smutkiem w głosie.

Ellva132

Wbiegła wystraszona dopiero teraz obudzona ze śpiączki w którą zapadła przez ranę na grzbiecie.Z pomrukiwaniem ciężko podeszła do Yumi.
-Gdzie ja...Gdzie ja jestem?

Idalia

- Ale chyba ja pamiętam, jak tam trafić - odpowiedziała po długim namyśle. Usiłowała odtworzyć w myśli drogę, którą pokonała, przybywając na tę górę ostatnim razem. - To dość daleko.

Yumi

-No to możemy tam iść. Długi spacer jeszcze nikomu nie zaszkodził - Powiedziała z szerokim uśmiechem. Miała wyjątkowo dobry humor ;D

// Bardzo dobry xdd //

Idalia

- Tak więc chodź za mną - powiedziała i wskoczyła w pobliskie chaszcze, powoli kierując się w stronę gór. Na jej szczupłym pyszczku widniał szeroki uśmiech. Po raz pierwszy od tylu miesięcy.

Yumi

-Już idę...! - Krzyknęła za Hekate i zaczęła za nią biec.

Luan

Wszedł tutaj powoli ... Od razu przy jeziorze zanurzył się na kilka sekund. Chciał się zmienić tu i teraz. Gdy się wynurzył wyglądał zupełnie inaczej i młodziej. Uśmiechnął się pod nosem i wyszedł kulejąc.

Astwest

Astwest przybyła nad jezioro, które prawdopodobnie ma magiczne możliwości. Czy naprawdę takie jest ? Przekonamy się. Ruszyła wolnym krokiem w stronę wody. Była ciekawa co się zmieni, i czy w ogóle się zmieni. Powoli zanurzyła jedną łapę, potem drugą, aż w końcu cała się zamoczyła. Po krótkiej chwili wyszła z wody. Zlustrowała siebie wzrokiem. Zadziałało. Wyglądała całkiem inaczej, ale czy tylko wygląd się zmienił ? Niewiadomo. Zadowolona opuściła to miejsce.