Mroczne jezioro

Carly

Na moim pysku wylądował płatek śniegu. Nagle, jak nie sypnęło! Popatrzyłam na wilczycę.
- Nie wiem... Już nie wiem... - westchnęłam.
Nie wiedziałam co o tym myśleć. Przypomniałam sobie o czymś naprawdę ważnym.
- Wybacz mi, muszę już iść - powiedziałam i prędko wybiegłam z tego miejsca.
W prawdzie nie było to tak ważne, ale musiałam coś zrobić.

Tasha

Tasha została sama na lodzie. W mońcu grzbiet potwora wyłonił sie z wody. Jdno wtedy jej przyszło do głowy-walka. Podpłynęła i rzuciała sie na potwora. Rykną raz i próbował zrzucić wilczyce. Ta nimiłosiernie go szarpała za skóre na grzbiecie.

***

Po długiej walce potwór dał za wygrana i zanyrzył sie spowrotem. Zostało po nił tyko troche krwi na powierzchni jziora.
-Nigdy wiecej.-wymruczała wilczca i odeszła.

Tornado

Podszedł do jeziora i przez chwilę przyglądał sie jego tafli. Po namyślę wskoczył do niego i nurkował przez kilka minut. Gdy wypłynął położył się pod jesnym z wystających kamieni i zaczął rozmyśłać. Myślał, że znalazł wreszcie kogoś w tym okrutnym świecie. Kogoś kto go zrozumie. nie partnerkę lecz prawdziwą przyjaciółkę. Jednak pojawienie się Smitha wszystko zmieniło. Musiał sie pogodzieć z tym, że nie będzie już tak jak dawniej. Zasnął pogrrążony w smutnym rozmyślaniu.

Nusia

Podeszła do ciemnej tafli jeziora. wyczuwała zapachy wilków które w ostatnim czasie przebywały w pobliżu. Zaspokoił pragnienie po czym wskoczyła na pobliskie, zeschnięte drzewo i zdrzemnęła sie.

Nela

Podeszła do ciemnej tafli wody i zaspokoiła swoje pragnienie. Po chwili zauważyła że w jeziorku pływa jakaś zmutowana ryba więc wskoczyła do wody i bez problemu ją złapała. Wyszła na brzeg ze swoją zdobyczą, położyła się na kamień i zaczęła pałaszować.

Płomyczek

Podeszła do wody i po chwili namysłu wskoczyła do wody. Uwielbiała to jezioro. Nagle coś złapało ją za łapę i pociągnęło w dół. Spojrzała w tym kierunku i zobaczyła wielkiego potwora. Szybko wywinęła się z jego uścisku i złapała go za gardło. Jeden szybki ruch i było po wszystkim. Wyciągnęła cielska na brzeg. Nie było wielkie tylko długie zabrała się do pałaszowania.

Yumi

Przyszła tutaj z podniesioną do góry głową. Usiadła i czekała na swojego towarzysza. Rozejrzała się dookoła. Nad jeziorem unosiła się mgła... Zrobiła zamyśloną minę. Przyszła w to miejsce pierwszy raz... Wcześniej tu nie była.
Było to dziwne, nietypowe miejsce. Patrzała dużymi oczami na mgłę...
"Ja tu chyba kiedyś byłam..." Pomyślała. Ale cofając się myślami w przeszłość nic nie widziała, żadnego takiego miejsca... Ale była jeszcze jedna zagadka. Gdy cofała się do czasów z dzieciństwa... kiedy spotkała JEGO coś się blokowało. Nie pamiętała co tam było. Tylko czarne tło. Oprócz samego, pierwszego spotkania, które raz jej się przyśniło.

Hari

Przybył tu zaraz za waderą z dumnie podniesionym łbem i stawiając majestatyczne ruchy. Podszedł do Yumi powolnym krokiem, aż wreszcie przystanął tuż obok i usiadł. Spojrzał na zamyślony wyraz pyska wilczycy, po czym rozejrzał się dookoła. Mgła panosząca się na tym terenie nadawała okolicy dziwnego, mrocznego wyrazu nawet w dzień. Mlecznobiała, gęsta, nie dająca się schwycić zasłona...
- Ciekawe miejsce - powiedział na głos, wracając wzrokiem ku Yumi.

Yumi

-Nooo... Takie inne. - Powiedziała. Nadal zastanawiało ją to znajome miejsce. Ale odstawiła te przemyślenia na później.
-Ta mgła jest taka gęsta, że można ją jeść łyżką. - Zachichotała.
-Czekaj zobaczymy czy da się coś zrobić. - Podniosła łapę do góry i pokazała jeden z pazurków. Próbowała wyciąć w mgle jakiś kształt tak jak to było dawno temu w kreskówce Scooby Doo. Ale ni wyszło.
-No trudno. Nie wyszło. Chodź tam dalej. Podejdziemy do jeziorka. - Rzekła i powoli zaczęła iść uważnie patrząc gdzie stawia łapy, żeby się nie potknąć.

Kymeruu

Weszła powoli. Starała się iść jak najciszej. Przebrnęła prze mgłę i podeszła do wody. Spojżała w swoje odbicie, zdmuchnęła grzywkę z oczu.
-I kto by pomyślał, że tu kiedyś przyjdę...-szepnęła. Zanurzyła przednie łapy w wodzie. Woda była chłodna, czysta. Stanie w niej było przyjemnością. Weszła no niej cała. Zanurzyła pysk w jeziorku i zaczęła pić.

Hari

- W razie czego będę Cię łapać - powiedział, po czym zachichotał cicho. Dzięki lepszemu słuchowi bez problemu usłyszał szumiącą wodę i udało mu się nawet określić, gdzie zaczyna się brzeg. Robię coraz większe postępy. Będę musiał pokazać je Hekate - pomyślał z zadowoleniem, wychodząc na prowadzenie i stając dopiero przy granicy przeźroczystej tafli.
Schylił się, muskając wodę nosem, przez co na jej powierzchni powstały rozchodzące się kręgi.

Yumi

Widząc i słysząc, że Dalek stanął także się zatrzymała.
-Łooo... Byłbyś dobrym przewodnikiem. - Powiedziała i uśmiechnęła się miło. Zniżyła pyszczek do tafli wody i wzięła kilka łyków. Po czym spojrzała na wilczycę, która niedawno tu się zjawiła... A dokładniej na jej sylwetkę. Przyglądała jej się z ciekawością. Po czym usiadła trzymając przednie łapy w wodzie.

Kymeruu

Podniosła głowę i otrząsnęła się. Jeszcze raz przyjżała sie swojemu odbiciu. Potem wyszła z wody i usiadła nad brzegiem jeziora.
-Tajemniczooo...-powidziała zgryźliwie, z szelmowskim uśmieszkiem. Wytrzepała sie jeszcze raz, tym razem dokładniej. Sucha już położyła sie i łapą rozbryzgiwała wodę na boki.

Hari

- Możliwe - powiedział na słowa wadery, przysiadając przy brzegu i owijając ogonem łapy. Rozejrzał się ponownie, wychwytując rozbrzmiewające wokół dźwięki. Było ich niewiele, przez co okolica zdawała się całkowicie opuszczona, ponura, milcząca.

Yumi

-Byłeś tu już kiedyś? - Zapytała strzygąc uchem.
-Bo ja chyba nie. To znaczy na pewno, bo nie przypominam sobie takiej chwili. A do tego chyba bym nie wpadła, żeby tutaj przyjść. - Powiedziała.
-Chyba, że bym miała dość wszystkiego i chciałabym różne sprawy przemyśleć... To wtedy prędzej. - Dodała po chwili ciszy.

Kymeruu

Przyjżała sie wilkom obok. Westchnęła. Odeszła od brzegu, usiadła we mgle. Oddychała głąboko, jakby chciała się ową mgłą nacieszyć.

Hari

- Nigdy tutaj nie byłem, do teraz - odparł, po czym wziął głęboki wdech. Spodziewał się dziwnego zapachu, który tłumaczyłby obecność tak gęstej mgły. Powietrze jednak było zwykłe, wypełnione normalnymi aromatami. Zmarszczył nos.
- Może uderzyłaś się w głowę i zapomniałaś? - zapytał, spoglądając jasnymi ślepiami na Yumi.

Yumi

Dotknęła łapą głowy...
-Nie jest zniekształcona. To chyba nie. - Powiedziała cicho chichocząc.
-Ale nigdy nie wiadomo. - Uśmiechnęła się znowu tym samym, znanym jej uśmiechem.
-Jak myślisz... jest tu głęboko? - Zapytała z zaciekawionym głosem.

Hari

- Nie jestem pewny. Niby woda przejrzysta, ale jest ciemna. Pewnie z powodu równie ciemnego dna - powiedział z miną mądrego filozofa Dalek, podnosząc jeszcze łapę w geście profesorskiego wykładu na uczelni.

Yumi

Spojrzała na Daleka i zaśmiała się prawie bezgłośnie.
-No to ja będę fajna i to sprawdzę. - Zaczęła iść po dnie z podniesioną głową.
-Zobaczymy kiedy będę już pod wodą! - Krzyknęła do basiora. I dalej szła. Po chwili zniknęła pod wodą...