Zwykłe jezioro

Mandyy

Małe jezioro z ciemną wodą otoczone lasem.

Mandyy wskakuje na mały głaz leżący na środku jeziora. Rozgląda się w poszukiwaniu innych wilków. Ale jak na razie nikogo tu nie ma...

Reachel

Reachel weszłą do tej krainy.
Rozejrzała się bo nigdy tu nie była i weszłą do wody.

Sayona

Wybiegła zza drzew i się poślizgnęła po czym wpadła do wody.Wyszła na brzeg i się otrzepała.Zobaczyła inną wilczycę i bez wahania powiedziała-Hej jestem Sayona a ty?-Zapytała się z uśmiechem na pyszczku.Cały czas kropelki wody kapały z jej sierści

Reachel

-Ja nazywam się Reachel ale możesz mówić mi Reach- poweidziała i odwzajemniła uśmiech.
Cały czas była mokra więc wyszła z wody i sie położyła na suchy mech

Sayona

-Często tu przebywasz sama?-Spytała się i położyła na przeciwko niej.Zaczęła pazurami przeczesywać grzywkę i resztę futra

Reachel

-nie jestem tu pierwszy raz A ty? - Zapytała z ciekawością.

Sayona

-Też-odpowiedziała z uśmiechem-Do jakiej watahy należysz-spytała z zaciekawieniem.Po czym odwróciła się do góry brzuchem i czekała na odpowiedz

Reachel

-Ja należe do watachy wody a ty ?- Zapytała i poszła na brzeg wody by się troche ochłodzić bo było strasznie upalnie.

Sayona

-Ja do Nocy-Powiedziała.Po czym poszła za nią i wskoczyła do wody.Zaczęła ją chlapać wodą.-Wiesz co wspaniale że ciebie poznałam i to miejscę ale muszę uciekać pa pa-Powiedziała i zniknęła w oddali

z.t

Imisha

Imisha przybiegła delikatnie stukocząc łapami o wilgotną ziemie.Stanęła i poczuła podmuch zimnego wiatru od strony wody...Bez zastanowienia weszła do chłodnej wody,płynąc i delikatnie pusząc gęste futro,ponieważ było upalnie pływała bardzo długo,po czym wyszła z wody,położyła się na suchym mchu,pod drzewem i zasnęła.

Menari Savage From Hell

Basior trafił tu przez zwykły przypadek. Po prostu zmęczony ułożył się na ziemi i odpoczywał rozmyślając nad wieloma niekoniecznie ważnymi sprawami. Nie przejmował się teraz tym, co go otacza, tylko tym, że wreszcie mógł przerwać długą wędrówkę.

Aderwana

Aderwana przybiegła całą lekko poraniona. Za nią biegł duży niedźwiedź, ale wadera nie miała siły z nim walczyć. Gdyby nie te zmęczenie to by z nim wygrała. Stanęła na przeciwko zwierzęcia i zaczęła mocno dyszeć, a następnie biec na niego jednak niedźwiedź rzucił nią o drzewo. Aderwana nie poddawała się nigdy, więc wstała i chwiejnymi krokami zaczęła iść w jego stronę.

Menari Savage From Hell

Musiał być na prawdę zmęczony, jeżeli nie wyczuł zbliżającego się zagrożenia. Zmysły zanikały, co oznaczało, że zaczyna zasypiać. Cichy charkot wydobywał się z jego pyska. Oddychał ciężko i nierównomiernie, sprawiało mu to niesamowity ból w klatce piersiowej, ale zdołał się przez te parę lat przyzwyczaić do tego. Nawet co jakiś czas cicho pokasływał, czując na koniuszku języka metaliczny smak własnej krwi. Bum! Czas na przedstawienie, bo oto nasz wilk niemalże natychmiastowo zerwał się na nogi, czując niedźwiedzia, a co za tym idzie również wilczycę. Może nie byli blisko niego, ale Menari nigdy nie pozwalał na życie takim hołotom, nawet zważywszy na jego stan. Ciche warknięcie, najeżona sierść na karku i ogon obijający się raz o ziemię, a raz o jego pośladki - można było to wszystko dostrzec na naszym dzielnym Menari'm, który to pomimo bólu i zmęczenia trzymał się na nogach nieźle, do tego był gotów bronic się i waderę.
Ech, jak widać nie każdy umie się sam bronić.
- Proszę sobie mną nie zaprzątać głowy. - odpowiedział w końcu podchodząc bliżej jakby nie zauważył niedźwiedzia, świdrując ją wzrokiem. Była niesamowita. A raczej jej sierść, która się tak pięknie mieniła. Oblizał pysk na samą myśl, zaraz wracając myślami do rzeczywistości. Wyglądała na porządną, toteż jedyną rzeczą jaką będzie mógł jej zrobić, to jedynie wyciągniecie nieco więcej informacji na temat Krainy. Postanowił tutaj zostać, a przynajmniej na dłużej, musi się dowiedzieć czegoś więcej o miejscu, w którym będzie egzystował.
- Bawisz się z tym Uszatkiem? - Spytał spokojnie.

Aderwana

Jej wzrok powędrował na samca.
- Ależ skąd - powiedziała chłodnym głosem, który zawsze ma. - Ja próbuje go zabić - powiedziała wskakując na niedźwiedzia jednak z trudnością. Siedziała na jego grzbiecie, a on biegał jak oszalały po całej krainie. Wreszcie Aderwana złapała jakiś kij który leżał an innych gałęziach drzewa i wbiła go w głowę zwierzyny tak że kij przeszedł na wylot. Niedźwiedź upadł, a wadera odskoczyła. Po chwili stanęła dostojnie i zlustrowała samca.

Katsume

Radosna wilczyca wbiegła tu skocznym krokiem. "Jak tu miło..." pomyslała i usiadła nad brzegiem jeziora. Było tu kilkoro wilków jednak Missy nie chciała się do nich odzywać. "Są jacyś tacy... ponurzy." stwierdziła i zaczęła obserwować wodną taflę z której co jakiś czas wynurzały się ryby. Missy jednym, zgrabnym ruchem wyłowiła przekąskę i zjadła ze smakiem po czym usiadła tam gdzie siedziała przedtem, lecz tymrazem już z pełnym brzuchem.

Mizu

Mizu przechadzała się z miejsca na miejsce trafiając w coraz to nowsze i nieznane sobie tereny. Tyle niby jest już w tej krainie, a nie zna nawet 1/3 miejsc, które zwiedzić by mogła. Rozejrzała się dookoła gdy do nozdrzy doszły zapachy wilków. Trzy dorosłe wilki i ... o! Ktoś z kim chyba da się porozmawiać. Jednak Miz nigdy nie zaczynała pierwsza rozmowy. Dlatego podeszła, tak podeszła do nieznajomej wilczycy i usiadła obok niej. Jednak nawet na nią nie spojrzała.

Katsume

Missy skończyła w gapiać się w jezioro gdy poczuła, że ktoś gapi się na nią! Missy odwróciła się i ujrzała fioletową waderę wyglądającą na podobną do niej Missy usiadła naprzeciwko niej tak, że nie mogła jej nie widzieć. Uśmiechnęła się do niej radośnie i powiedziała.
- Witaj! Jestem Missy! Poczułam twój wzrok na mnie więc postanowiłam się przywitać!
Walnęła prosto z mostu wadera wciąż się uśmiechając. Była nowa w tym miejscu i niewiedziała jak zareaguje nowo przybyła.

Yuuseki

W miejsce to przybyłą również łuskowata smoczyca o minie, jakby miała zaraz zejść z tego świata najkrótszą drogą. I przez co? Depresję, smutek, melancholię, żal, ponure myśli [...] okrucieństwo świata, jeszcze raz depresję... W każdym razie, skrzydlata jaszczurka przysiadła przy tafli ciemnej wody, wpatrując się w swoje odbicie pustymi niby pustka ślepiami. Nic, tylko wziąć żyletkę i podciąć żyły. Problem tylko w tym, iż ostrze najprawdopodobniej stępiłoby się na łuskach...

Mizu

- Hej... - Odpowiedziała nieco zdezorientowana radością i pozytywną energią promieniującą od tej wilczycy. - Jestem Mizu i nie domyśliłabym się nawet, że ktoś by tak się przywitał. - Powiedziała i uśmiechnęła się dość... kłopotliwie. Jednak wyczuła obecność kogoś jeszcze i spojrzała w stronę jeziora. Zauważyła tam małą smoczyce, o ile się nie myliła. Już kiedyś widziała smoka, ale dorosłego. - Spójrz... Smoki już tak rzadko widujemy w tej krainie. - Powiedziała do Missy.

Kagami

Nagle z za krzaków wyszła niebieska wilczyca, jej duża czarna czupryna, wyglądała jak prawdziwy ciężar na dosyć chudym ciele wilczycy. Secret podeszła do jeziora, usiadła, cały czas trzymała głowę podniesioną, a ogon się powoli bujał ze strony na stronę. Wilczyca wyciągnęła łapę w stronę jeziora, i je lekko trąciła pazurkiem, gładkie kółka, które się powoli przesuwały po wodzie, zmieniły trochę wygląd wilczycy, wtedy ona zauważyła coś jaszczurko podobnego. Nie zwróciła na to 'coś', większej uwagi, to mogła przecież tylko być jaszczurka.