Przezroczyste jezioro

Idalia

- Syn Vitani? Tej z Watahy Wody? - spytała, choć była pewna, że chodzi o Rasta.

Blizna

Yeah. Vitani? Nie wiem czy mogę ją uważać za matkę, cóż...Było minęło. Teraz wierzę, że moją matką jest Noc. Pewnie ty też jesteś z Nocy, prawda? - powiedział, jednym tchem.

Idalia

- Owszem. Nie poznałeś zapachu naszej Watahy? - spytała z lekkim niedowierzaniem. Uśmiechnęła się ledwo zauważalnie, gdy usłyszała pierwszą część wypowiedzi Rasta. Więc nie bez powodu uważała Vitani za kiepską matkę.

Blizna

Wiesz, dotąt nie spotkałem nikogo z Nocy. Woń Wody mnie drażni, a tam było jej pełno. Także teraz mam podrażniony nos. - zaśmiał się cicho, marszcząc owy nosek. x3

Idalia

Roześmiała się. - Mnie drażni zapach każdej obcej Watahy - odpowiedziała. Czasem wyostrzony węch bywał bardzo uciążliwy. - Choć zapach Wody ledwo pamiętam.

Blizna

Jak na razie innych członków watah nie spotkałem. Cóż..straciłem trochę pamięci przez pewnie okres, ale już chyba wszystko wróciło. - powiedział, owijając łapy ogonem.

Idalia

- Od kiedy spałeś na moim karku minęło wiele czasu. Zapewne zdążyłeś już dojrzeć i nieźle wyrosnąć - powiedziała po chwili. - Ale nie spotkałam Cię od tamtego czasu. Byłeś poza granicami krainy?

Blizna

Można powiedzieć że byłem w innej krainie. - powiedział z przekąsem. - Porwali mnie ludzie, akurat gdy byłem osłabiony chorobą. Tak jak kilkanaście innych wilków. Byliśmy 'królikami doświadczalnymi' w laboratoriach, a dla rozrywki tamtych strażników walczyliśmy z psami które były sławne w walkach. Jednak podczas wybuchu pożaru uciekłem, co nie udało się reszcie. Spłoneli.

Idalia

- Och, rozumiem... - powiedziała. - A więc pewnie zemścisz się na tamtych ludziach, prawda? - Hekate, jako jedna z niewielu wilczyc nigdy nie spotkała człowieka.

Blizna

Nie wiem, wkońcu jestem teraz przez nich mutantem, chociaż mam czulsze zmysły, jak i tajną broń. - na jego pysku pojawił się wredny uśmiech. Szkoda, że Hekate nie mogła go zobaczyć...

Idalia

Te ostatnie słowa nieco ją zaniepokoiły. - Tajną broń? - spytała.

Blizna

Można to tak nazwać, jad. Coś w stylu u węża. Naukowcom nie brak głupich pomysłów, podobno robili to nielegalnie, tak samo byli walnięci. - mruknął.

Luan

Przyszedłem,rozejrzałem się,zobaczyłem tego wilka który wczoraj u nas był,obszedłem go dużym kołem,usiadłem w cieniu drzewa.

Blizna

Zamachał ogonem. Oblizał kły, jak miał w zwyczaju. Syknął, czując znów ten 'żrący' smak jadu. Zmarszczył nos, strzygąc uszami. Ktoś nowy?

Luan

Spojrzałem na tego wilka,po chwili spuściłem z niego wzrok,popatrzyłem w niebo myśląc o tej całej sytuacji wczoraj.

Athoria

Przyszła. Nie zwracała uwagi na żadnego z obecnych tu wilków. -Sporo czasu minęło... -Pomyślała. Tak, z pewnością nikt jej tu już niepamięta, a z resztą nikt jej do końca nie znał. Od tego czasu zmieniła się. To wiedziała na pewno. Lekko przeszła obok wilków i usiadła w cieniu.

Idalia

Gdy poczuła zapach dwóch kolejnych wilków, zmarszczyła nieznacznie nos. - "Znów ten mały" - pomyślała, gdy poznała zapach przybyłego szczeniaka. Jednak woń wilczycy była jej całkiem obca.

Athoria

Tajemniczym wzrokiem przeszyła okolicę. Jest o wiele więcej nieznajomych zapachów niż przypuszczała. Jej oczy nadal były duże i złote, lecz sierść znacznie pociemniała. Kiedyś złota, teraz miała barwę ciemnego nocnego nieba.

Idalia

Przez chwilę węszyła zawzięcie, by jak najwięcej dowiedzieć się o nieznajomej. Poczuła zapach Nocy. Odwróciła łeb w kierunku jeziora.

Blizna

Mlasnął jęzorem. - Noc wygrywa, chodź Ogień nadal jest silny. - powiedział, patrząc na taflę wody. Położył się, także jego łapy dotykały tafli wody.