Polana pełna kwiatów!!!

Miyo

Jej źrenice powiększyły się i aż wstała. Spojrzała na martwą pumę - Dziękuję ... - powiedziała z delikatną nutką ulgi. Podeszła bliżej wilka - Jesteś ranny - mruknęła wskazując na rozdrapaną ranę.

Hakuro

Odwrócił wzrok w drugą stronę jakby nie chcąc słyszeć tego pytania. Przełknął ślinę i zachowując zimną krew odrzekł wciąż wpatrzony gdzieś daleko - Tak..- jego mięśnie momentalnie zadrżały pod skórą. Spojrzał na Miyo ślepiami, które wiele wycierpiały. Z jednego spłynęło kilka kropel krwi. - To nic...- urwał nawet nie patrząc na ranę.

Miyo

Zmrużyła ślepia i wlepiła je w wilka - Każda rana to jest 'coś' - mruknęła - ale jak uważasz - dodała i położyła się. Spojrzała jedynie badawczo na Sune.

Hakuro

Położył się a przy tym coś głośno strzeliło mu w grzbiecie. Na moment zmrużył ślepia lecz po chwili wróciły one do normalności. Krew swobodnie spływała po jego barku jednak nie przejął się tym. - Może jednak piękne panie pożywią się razem ze mną. Na pewno będzie mi miło. - dodał.

Miyo

Ostatnio nie miała ochoty nawet jeść, ale nie można być 'niegrzecznym' - Mogę, ale... jedynie mały kawałeczek - mruknęła i spojrzała na wilka.

Hakuro

Oderwał on więc trochę mięsa i odczepiając sakiewkę, która swobodnie zwisała mu na piersi przyprawił mięso. Położył na dużym liściu kasztanowca i podsunął najpierw Miyo a drugą porcję Sune. Sam również zaczął jeść.

Miyo

Trochę wzdrygała się na widok jedzenia. Zamknęła lewe, ślepe oko i zajadła swoją część - Dziękuje - mruknęła i oblizawszy pysk usiadła - Więc, jak czuję jesteś z Watahy Nocy? - spytała.

Hakuro

- Oszem...jestem wojownikiem z watahy Nocy. - już wcześniej wyczuł zapach jej watahy, ale teraz zaciągnął się jej jeszcze raz dla upewnienia jej zapachem - Ty również należysz do tej watahy - stwierdził. Przeniósł wzrok na Sune - Ty za to jesteś z Watahy Wody. - dodał.

Miyo

- Taa... - mruknęła z delikatnym uśmiechem na kufie - Nie widziałam cie tu wcześniej? - spytała, bardziej twierdząco.

Hakuro

- Żyłem w tej krainie gdy wataha Nocy dopiero zbierała swych wojowników...byłem tu dość długo lecz odszedłem pewnego dnia i dopiero teraz wracam...- zmrużył ślepia - Jesteś córką Szasty...czuję jego zapach od ciebie. - jego ślepia tajemniczo mignęły.

Miyo

Na imię jej ojca, aż nią drgnęło. Jej ojciec przepadł gdzieś bez wieści, aż tu nagle słyszy jego imię - Znasz go? - zmrużyła delikatnie ślepia, jakby chcąc jego przejrzeć.

Hakuro

- Oczywiście...- uśmiechnął się promiennie na wieść, że ona jest jego córką. - Powiedz wiesz gdzie teraz jest twój ojciec? - jego ślepia aż błyszczały.

Miyo

Jej źrenice momentalnie powiększyły się - Nie. Nie widziałam go już dawno. Tak jakby gdzieś przepadł. - mruknęła teraz z nutą lekkiej złości.

Hakuro

- Widzisz...przyjaźnimy się z twoim ojcem od szczeniaka...- westchnął i wpatrzył się w nią uważnie. - Jesteś piękna...- stwierdził uśmiechając się delikatnie.

Miyo

Kaszlnęła na jego słowa lecz zaraz uśmiechnęła się delikatnie - Dziękuję - mruknęła bardzo cicho. Gdyby nie sierść można by zobaczyć lekkie rumieńce.

Hakuro

Wstał i uprzątnął martwą zwierzynę stwierdzając, że nikt już nie będzie tego jadł. - Więc mogę spełnić jakieś życzenia drogich pań? - spytał.

Miyo

- Ja już od długiego czasu nie mam żadnych życzeń - mruknęła cicho i spojrzała w niebo, a dokładniej na chmurki - Zamierzasz tu już zostać? - spytała.

Hakuro

- Nie wiem...jeśli znajdę do tego powód to tak. - zastrzygł uchem i usiadł przed wilczycami - Na razie zostaję tutaj...- zamiótł ogonem.

Miyo

Westchnęła cicho. Przewaliła się na grzbiet, by lepiej widzieć niebo - Chciałeś kiedyś być chmurą? - zapytała zafascynowana owymi chmurami.

Hakuro

Skrzywił się lekko i również położył na grzbiet aby lepiej widzieć to zjawisko - Może nie tyle co chmurą, ale móc się unosić w powietrzu. - zaśmiał się. - Ty chciałabyś? - bardziej stwierdził.