Polana pełna kwiatów!!!

Brenda

Weszła, tym razem bez swojego feniksa. Gad musiał się najeść, by mieć siły na długie wędrówki. Zbliżał się zmrok, lecz i tak łąka była obdarzona niepowtarzalnym urokiem. Kolorowe kwiaty, o ostrych barwach, jakby tęcza rozsypała się na tysiące drobinek i opadła na polanę. Jednym słowem: \
Rzygać się chce. Więc co przywiodło tu Brendę? Otóż te tanie uroki tzw. dary natury przyciągają tu stworzenia, które jakimś cudem potrafią zachwycać się tym pięknem. Jednak teraz nie zauważyła tu nic, co w smaku nie przypominało by kępy pokrzyw. Przysiadła na ziemi, przyciągając kolana do brody.

Flake

"rzygać" przez "RZ"

Wilk o sprawnym oku mógł dostrzec leżącą gdzieś tam pomiędzy wysokimi kwiatami, duszącymi wręcz słodkim zapachem, wilczycę o intensywnie czerwonym umaszczeniu, która wręcz maniakalnie machała puszystym ogonem, z ogromnym skupieniem wymalowanym na pysku przyglądając się niebu. Jakby czekała, aż wreszcie pojawią się na nim gwiazdy. Od czasu do czasu zgniatała przednią łapą kwiaty, zapachu których już nie mogła znieść.

Siomha Lorcan

Szła szybko, niemal biegła. Tutaj jej jeszcze nie było i cały czas, miast patrzeć pod łapy, patrzyła zdziwiona na morze barw. Nigdy w życiu nie widziała kwiatów. Idąc tak, nie zauważyła wilczycy leżącej w trawie i potknęłą się o nią. Zaraz szybko obdkoczyła.- Przepraszam.- bąknęła cicho i z zawstydzenia przecięła ogonem powietrze, ścinając parę kwiatów.

Flake

Kiedy poczuła, że ktoś potknął się o jej grzbiet, z gardła Flake mimowolnie wyrwał się głuchy warkot, który szybko jednak powstrzymała. Zerwała się na równe łapy i obrzuciła nieznajomą złowrogim spojrzeniem, po czym zrobiła kilka kroków w stronę przeciwną do Siomhy. Tam znów legła pomiędzy kwiatami i zajęła się ich niszczeniem.

Siomha Lorcan

- Przepraszam.- powtórzyła. Była zdziwiona zachowaniem wilczycy.- Jestem Siomha, a Ty?- spytała przekrzywiając łeb. Nie znała tego zapachu.

Flake

- Flake - rzuciła, wciąż miażdżąc łapą otaczające ją kwiaty. Nienawidziła ich, głównie tego mocnego, duszącego zapachu. Smrodu wręcz. Dlaczego więc wybrała to miejsce na dzisiejszy wieczór? Tylko na tej polanie niebo było nocą tak doskonale widoczne.

Siomha Lorcan

- Czemu je niszczysz?- Siom nie wiedziała, jak można niszczyć coś takiego... wciągnęła mocniej powietrze i już wiedziała, czemu nie wyczuła Flake. To kolorowe, piękne coś, tłumiło wszystkie inne zapachy.

Flake

- Nie mogę znieść tego smrodu. Dusi mnie - odparł, układając się wygodnie na udeptanych kwiatach. Ponownie utkwiła wzrok w gwiazdach, a jej pysk przybrał wyraz skupienia, jednak Flake wciąż zachowywała czujność. Nie czuła się najlepiej poza terenami Watahy.

Siomha Lorcan

- Rozumiem.- tak.. ten zapach powoli przestawał jej się podobać. Spojrzała na wilczycę.- Nie masz może ochoty na towarzystwo?- spytała.

Flake

Wzruszyła barkami z obojętnością. - Prawie całe życie spędziłam w samotności, więc zupełnie mi obojętne, czy będziesz tu czy nie - odpowiedziała. Odwróciła łeb, by przyjrzeć się rozmówczyni.

Siomha Lorcan

- Ciekawe podejście do życia.- zauważyła i usiadła, owijając łapy ogonem.- Nie masz jednak czasami ochoty z kimś porozmawiać, nawet o pierdołąch?- uśmiechnęła się z dystansem, patrząc Flake prosto w oczy.

Flake

- Jeśli już mam z kimś rozmawiać, to tylko na jakiś konkretny temat - odpowiedziała, wbijając w niebieskie oczy Siomhy przenikliwe spojrzenie lodowatych, ciemnych ślepi.

Siomha Lorcan

- Konkretny temat? Z nieznajomą?- uśmiechnęła się troszkę dziwnie. - Nie wiem o czym konkretnym mogłybyśmy porozmawiać.- zamyśliła się na chwilę i uniosła pysk w górę.- Nawet o gwiazdach nie da się rozmawiać konkretnie.- znów przeniosła wzrok na wilczycę.- Z nieznajomymi nie rozmawia się konkretnie.- cały czas się uśmiechała.

Flake

- Jeśli się chce, to wszystko można - odpowiedziała, zadzierając łeb i przenosząc wzrok na gwiazdozbiory. - Można rozmawiać o watahach, o historiach rozmówców, o ciekawych miejscach poza krainą... i o wielu innych podobnych. To jest nic?

Siomha Lorcan

- Nie rozmawiam na pierwszym spotkaniu o mej przeszłości...- powiedziała cicho.- A ile można mówić o watahach?- spojrzała w dal. ,, Znów zachowję się jak wariatka."- pomyślała i cicho westchnęła.- A jak myślisz, oczym teraz rozmawiamy?- spytała sama zastanawiając się nad odpowiedzią. Uśmiechnęła się teraz przyjaźnie, wciąż wpatrzona w dal.

Flake

- To się doskonale składa, bo ja też nie - odrzekła. Flake nigdy nie wspominała o swojej przeszłości. Nikomu. Nie sądziła, by kiedykolwiek zbliżyła się do kogoś tak, że zechciałaby mu opowiedzieć o swym życiu. Dodała. - O czym rozmawiamy? O sensie zawierania nowych znajomości.

Siomha Lorcan

Uśmiechnęła się do niej.- Tak... masz rację... Czemu te kwiaty muszą tak pachnieć?- spytała i położyła się. Na pewno nie będzie tu długo siedziała. Wolała mniej wonne tereny.

// Ja spadam, ale będę jutro. Na razie//

Flake

Nie odpowiedziała na to pytanie, uznała je po prostu za głupie. Oparła pysk o wyciągnięte przed siebie łapy. Puszystym ogonem kilkakrotnie przecięła powietrze.

Siomha Lorcan

Nie oczekiwała odpowiedzi, więc nie zdziwiło jej milczenie Flake.- Czemu tu przyszłaś, jeśli nie lubicz tego zapachu?- spytała patrząc na wilczycę.

Flake

- Tutaj jest doskonały widok - odparła, wciąż pomachując od czasu do czasu ogonem. Uniosła łeb, przyglądając się jednej z gwiazd, świecącej wyjątkowo mocno.