Polana pełna kwiatów!!!

Hatsune

Podniosła uszy a z nimi łebek. Spojrzała swoimi niebieskimi oczkami na niego i delikatnie się uśmiechnęła...
- Jestem Hatsune.. A Ty?
Zapytała cicho z ciekawską minką x3 Jej ogon na chwilę oderwał się od ziemi, lecz znów spokojnie opadł na trawę...

Beherit

- Ładne imię - rzekł, po czym krótko się przedstawił. - Beherit.
Machnął jasnym ogonem i położył go wzdłuż ciała. Wciąż uważnie obserwował wilczycę. Nigdy wcześniej nie widział jej w tej krainie.

Hatsune

- Dziękuję. Twoje również. ^^
Obróciła się na grzbiet i jedną łapą delikatnie szturchała Beherita po pysku. Przeturlała się znów na brzuch i zza trawy spoglądała na wilka. Machała ogonkiem wesoło się uśmiechając...

Amija

Popatrzała na wilki w oddali. Trochę się zdziwiła, gdy zobaczyła jaka tamta wadera jest nieśmiała. Z trudem powstrzymywała śmiech. Może i nie było to śmieszne, ale ją bawiło. Położyła skrzydła na ziemi, jakby była bezsilna. Ogon tymczasem rytmicznie uderzał o ziemię.

Jerome

Wilczysko przemierzało lasek aż dotarło do polany. Silny powiew wiosennego wiatru targał grzywe basiora, który na ugiętych łapach bardzo nisko przy ziemi wręcz czołgając się przez gąszcze kwiatów i wysokiej trawy brnął w głąb łąki. Uszy Jerome wychwytywały najczulsze dźwięki. Zaś humor był wyśmienity w końcu rozpoczęła się ulubiona pora roku wilka.

Amija

Przeniosła wzrok na nowo przybyłego wilka. "Jerome.. ?" - pomyślała przypatrując mu się uważnie. Tak, to był on. Pamiętała, gdy spadł z wodospadu na skały. Nie chciał wtedy pomocy. Ale nie to nie, łaski bez. Spoglądała na niego jeszcze chwilę, po czym odwróciła wzrok i utkwiła go w horyzoncie. Wiosna - ciepło, słońce i uhh, tak nienawidzona przez nią mocna woń kwiatów.

Jerome

Wraz z silnym zapachem kwiatów dotarł do nozdrzy wilka zapach pewnej wilczycy. Zmarszczył momentalnie brwi szperając w pamięci. Po krótkiej chwili podniósł się szukając wzrokiem owej wilczycy. No i kto szuka ten znajdzie. Podążył w jej stronę wskakując na zwalony pień nieopodal rozłożył się wygodnie układając pysk na łapach i wlepiając zielone oczyska w nią. - Witaj Amijo. - ...

Amija

Podążała za nim wzrokiem. - Witaj Jerome. - powiedziała spokojnym tonem wpatrując się w jego zielone ślepia. Ogon tym razem nie uderzał o podłoże, tylko jego końcówka lekko się poruszała. Łapy podłożyła pod siebie. Z wilkiem praktycznie prawie wcale się nie znali, jedynie kilka razy się spotkali. Przynajmniej tyle pamiętała.

Jerome

- Jak tam twoje skrzydła? - uśmiechnął się kątem pyska po czym kłapnął leniwie kłami i ułożył pysk powtórnie na łapach. Ogonem rozciął powietrze ze świstem. Wilk w pamięci miał ich ostatnie spotkanie nad wodospadem.

Amija

Uśmiechnęła się lekko. - Dobrze, tyle że nie mogę jeszcze latać. - powiedziała układając łeb na łapach, które przed chwilą wyprostowała. Zastrzygła uchem. Myślała nad tym co stało się nad wodospadem.

Jerome

Prychnął smiechem wodząc oczyma po jej skrzydłach. - Czy kiedykolwiek nadejdzie dzień kiedy wzbijesz się w powietrze? - uniósł jedną brew pytając z lekką nutą złośliwości.

Reika

Coś białego pojawiło się na niebie. Owe coś miało rozłożyste skrzydła, szczupłe, giętkie ciało, białą sierść połyskującą w promieniach wiosennego słońca. Zlatywało coraz niżej, było coraz bliżej ziemi. Reika wylądowała gładko na łące, składając skrzydła. Machnęła puszystym ogonem, niebieskimi oczami lustrując teren. Powróciła do krainy. Usiadła, poruszyła uszami.

Jerome

Nagle usłyszał trzepot skrzydeł. - "Kolejny zacny przedstawiciel gatunku lataczy?" - mruknął w myślach obracając pysk i spoglądając przez bark na białą wilczyce. Przez moment leżał zastygnięty. Po chwili jednak otrząsnął pyskiem i dalej bez odzewu wpatrywał się w tą postać wyglądając niczym posąg.

Reika

Czując na sobie wzrok, odwróciła łeb w stronę... Jerome? Jerome?! Jak to Jerome?! Wrócił?! Jej zdziwienie było wielkie. Otworzyła szeroko oczy, jej pysk się uchylił. Po chwili jednak powróciła do świata żywych. Uśmiechnęła się szeroko.
- Jerome! - krzyknęła - Jerome, Jerome~!
Zaczęła biec w jego stronę. Długim susem wzbiła się w powietrze, po czym znów wylądowała, lecz tym razem tuż przed jego nosem.

Jerome

Patrzył na wilczyce odcięty myślami i nawet nie słyszał jak go woła ocknął się dopiero gdy wylądowała tuż przed jego nosem. Cofając machinalnie pysk a na bokach pyska pod białą sierścią pojawiły się czerwone rumieńce. Gdyby nie futro schowałby pysk w trawę gdyż byłby cały czerwony. - Re...Reika. Co ty tu robisz? - chrząknął.

Amija

Zmróżyła oczy. - Tak, nadejdzie. - powiedziała z nutką ironii w głosie, po czym wbiła wzrok gdzieś w dal. Usłyszawszy trzepot skrzydeł odwróciła w tamtą stronę łeb. Była to ta biała wilczyca, z którą Jerome próbował latać nad wodospadem. I, ku jej zdziwieniu, potrafiła już latać. Jednak nie przejmowała się tym. Nadejdzie dzień, w którym i ona wzbije się w powietrze. Po raz kolejny zmarszczyła nos, gdyż do jej nozdrzy dostał się zapach kwiatów. Ułożyła łeb na trawie, a łapami zakryła pysk, by nie czuć już tej tak nienawidzonej przez nią woni.

Beherit

Zaśmiał się, a jego długi ogon jął poruszać się energicznie, szurając po gęstej murawie. Widocznie wilczyca miała chęć na iście dziecięce zabawy. Ale kiedy on ostatnio się tak bawił? Nawet już nie pamiętał.

Hatsune

Pomrukiwała wesoło machając ogonem. Głowę miała nisko, na przednich łapach, zaś tylne łapy stały i były wyprostowane. Nagle skoczyła w kierunku Beherita. Wylądowała tuż przed nim, usiadła i patrząc na niego przekrzywiła głowę lekko w prawo. Podniosła jedną łapkę do góry i najpierw chwilę nią machała zaś potem przejechała nią po pysku wilka...

Beherit

Powstrzymał kolejną salwę śmiechu. W sumie to dlaczego by się nie powygłupiać? Nie podnosząc się z ziemi, machnął przednią łapą w kierunku Hatsune.

Hatsune

Odskoczyła do tyłu. Skoczyła w prawo, w lewo po czym przebiegła dookoła Beherita. Zatrzymała się za nim chowając się w trawie. Znów z zaskoczenia wyskoczyła i lądując obok wilka stanęła na tylnych łapach przednie kładąc mu na karku. Nagle się przeturlała obok niego i zatrzymała się przed nim leżąc na grzbiecie. Machała niewinnie łapkami... xD