Śnieżna dolina...

Miyo

Przybliżyła się do niego, stykając się ciałami. Przystawiła pysk tuż pod jego pysk. Nie zrobiła nic, prócz szybszego oddechu. Po chwili nagle wyskoczyła z - Bu! - roześmiała się i cmoknęła w pyszczek.

Donn

Niewzruszony jej zachowaniem zaczął ją namiętnie i coraz bardziej zaborczo całować. Nie mieściło mu się w głowie, że jest w związku...z praktycznie wymarzoną przez niego wilczycą.

Miyo

Uśmiechnęła się do niego. Nie przestając pocałunków, delikatnie wsunęła mu zimny język do jego pyszczka. Zacisnęła łapki na nim i spojrzała rozradowana w jego oczy.

Donn

Czując jak jej język wsunął się mu do pyska uśmiechnął się delikatnie wciąż patrząc w jej oczy i najpierw powoli zaczął masować swym ciepłym jęzorkiem jej język. Przednimi łapami objął delikatnie jej pyszczek.

Miyo

Namiętnie wciąż go całując, zamknęła oczy i dalej wsunęła języczek. Jeszcze bardziej ścisnęła go łapkami na barkach. Czuła, że to była najpiękniejsza chwila jaką kiedykolwiek przeżyła.

Donn

Ich języki wiły się niczym dwa węże w miłosnym splocie. Wilk zmrużył ślepia wciąż ją całując, oderwał się jednak na chwilę i delikatnie zaczął całować i ssać co jakiś czas jej szyję by po chwili znów powrócić do jej pyszczka i wsunąć jej swój gorący teraz język do gardła. Pazurkami zaczął masować jej barki, jednak cały czas uważał by jej nie przygnieść swym ciałem.

Miyo

Czując, że zaczynało być coraz gorącej, powoli wysunęła się spod niego i usiadła obok - Przepraszam - powiedziała ze smutkiem. Sprawy zachodziły coraz dalej, a ona nie była jeszcze na to gotowa.

Donn

- Spokojnie - rzekł z uśmiechem i wziął ją nie spodziewanie na grzbiet. - Porywam cię! - krzyknął i wybiegł z nią w w miejsce, w którym będą mogli spokojnie pogadać.

Sune

Przybiegła spokojnie na pięknie osypaną białym puchem łąkę. Wypatrzyła sobie dobre miejsce do siedzenia, podążała w jego kierunku.

Wasp

Podskakiwał sobie beztrosko, nucąc jakąś piosenkę. Kochał zimę. No, może nie śnieg, ale zimą nikt nie wypominał mu okrutnego lenistwa. Po drodze na fajną zaspę, potknął się o ubitą kupkę śniegu i runął jak długi, zostawiając wielki ślad na białym puchu. - Guuuh... - stęknął.

Sune

Sune usłyszała za sobą dziwne odgłosy. Odwróciła się i podbiegła w ich stronę. Nagle jej oczom ukazał się leżący w śniegu wilk, którego od razu rozpoznała - Waaasp? - zapytała odganiając mu swoją łapą biały puch z pyska.

Wasp

- A znasz innego, który zaliczyłby taką efektowną wywrotkę? - spytał, po czym dodał pospiesznie, dźwigając się na łapy. - Wasp, Wasp...
Otrzepał się ze śniegu i spojrzał na wilczycę, a na jego pysk z powrotem wrócił szeroki uśmiech. - Suuuuuneeee! Kopę lat!

Sune

Na jej pysku również zagościł uśmiech - No witaj, jak ja Cię daaawno nie widziałam! - odrzekła radośnie. Popatrzyła na niego i cicho się zaśmiała. Po chwili sama wylądowała w śniegu, gdyż poślizgnęła się na lodzie, który był przykryty pod białym puchem.

Wasp

- Widzisz jak tu jest niebezpiecznie? Tu jest lód! - powiedział ze śmiechem. Delikatnie złapał zębami ogon Sune i zaczął ją wciągać na wypatrzoną przez niego wcześniej zaspę, raz po raz się ślizgając.

Sune

- Tu mnie jeszcze nie widzieli - powiedziała śmiejąc się. Ciągnięta przez Waspa po miękkim, białym puchu, czuła jak jej oczy szczypie mroźny wiatr, a do pyska wchodzi śnieg, jednak nie przeszkadzało jej to w niczym. Wciąż miała dobry humor.

Wasp

- Ile ty ważysz, kobieto... - powiedział, gdy wciągnął Sune na zaspę. Usiadł i zapytał, merdając ogonem niczym wesoły psiak. - Co u Ciebie?

Sune

- Ekhem... Kobiety się nie pyta o wagę - powiedziała powstrzymując śmiech i udając poważną minę. Usiadła obok wilka - U mnie wszystko w jak najlepszym porządku. A co u Ciebie? - dodała uśmiechnięta.

Wasp

- Naprawdę? A ja zawsze myślałem, że o wiek - odrzekł i dodał po chwili zastanowienia rozmarzonym tonem. - U mnie wspaniaaalee... już nie mogę doczekać się tych nadchodzących zimowych wieczorów.

Sune

- Kobiety się o różne rzeczy nie pyta - odrzekła jak zwykle radosna z szerokim uśmiechem na pysku. Spojrzała w niebo - Ja też się nie mogę doczekać zimy... Jest taka magiczna - dodała

Wasp

- Taaak... przeważnie kiedy leży się w cieplutkim, przytulnym legowisku i patrzy jak na dworze prószy śnieg - powiedział, spoglądając w niebo. Westchnął z rozmarzeniem.