Śnieżna dolina...

Smith

- Pewnie wiele się zmieniło prawda. - stwierdził i czuł, że jest na straconej pozycji. Nie zdziwiłby się gdyby miała już innego partnera, dzieci a właśnie szczeniaki?! Jego szczeniaki! - Jak nasze...dzieci? - spytał niepewnie.

Shade

- Dzieci dorosły. Mają swoje rodziny. Donn nawet dorobił się swoich dzieci. - szepnęła cicho i niepewnie przytuliła go do siebie. Nie umiała pokazać mu jak bardzo tęskniła za nim, jak cieszy się że znów go ma. - Smith... Ja... Nie zostawiaj mnie nigdy więcej...

Helios

Helios rozglądał się po krainie, aż zobaczył Śnieżną Dolinę. Było tam pełno śniegu, na co zresztą wskazywała nazwa. Helios wcześniej nie widział śniegu, więc gdy go zobaczył, niepewnie podszedł bliżej. Jednak już po chwili nabrał pewności i zaczął się w nim turlać, prychać i podskakiwać. Innymi słowy - szalał.

Helmi

Przez tumany śniegu brnęła mała wilczyca. Brązowe końce jej łapek były całkowicie zagłębione w białym puchu, więc była w tej chwili obiektem dość trudnym do zlokalizowania. Helmi miała już serdecznie dość zimy i śniegu, lecz ten tutaj był tak świeży i puszysty, że aż naszła ja ochota na zabawę.

Helios

Helios bawiąc się, nawet nie zauważył wilczycy, No, dopóki na nią nie wpadł. A zrobił to z ogromnym impetem, sprawiając, że razem upadli na śnieg, przy czym Helios leżał na Helmi. Gdy się zorientował, co się stało, nadal trochę niepewny o co chodzi, zaczął mówić, oczywiście zapominając o zejściu z wilczycy.-Hej, jestem Helios!.-Rozradowany, zaczął merdać swym ogonkiem.

Ps. Muszę iść do sklepu, wrócę za ok. 20 min, może wcześniej

Helmi

Przygnieciona przez nieznajomego szczeniaka, zapadła się w śniegu aż po uszy. - Złaź ze mnie! - wystękała, rozpaczliwie wymachując łapkami. Brakowało jej tchu.

Helios

-Ojej.-Powiedział speszony szczeniak i zszedł z Helmi.-Jestem Helios, a ty?-Powtórzył nie speszony swoją, można tak śmiało powiedzieć, głupotą.

Helmi

Gdy dźwignęła się na łapki i wzięła kilka głębokich oddechów, na jej pyszczek wrócił szeroki uśmiech. - Helmi! - powiedziała i z zamiarem odpłacenia się Heliosowi za to, że o mało jej nie zagniótł, chwyciła w łapkę pokaźną ilość śniegu i rzuciła się na niego, by go nim natrzeć.

Helios

Helios próbował wyrwać się Helmi jednak, niestety, był ciapą. Gdy ta nacierała go śniegiem, on wiercił się, a z jego pyszczka słychać było jedynie powtarzając się ciągle "ał, ał, ał"

Helmi

Kiedy dręczenie Heliosa jej się znudziło, pewna, że on przypłaci jej tym samym zeskoczyła z niego i ruszyła biegiem w stronę pobliskiej zaspy, by się ukryć.

Helios

Jednak Helios tego nie zrobił. Odwróciła się do niej zadkiem, obrażony i tylko fuknął:-Wpadłem na ciebie przypadkiem, to nie było miłe!.-Może nie zbierało mu się na płacz, jednak był smutny. Stał tak jak stanął, zwrócony do Helmi tyłkiem. Nie miał zamiaru do niej podchodzić, czy w ogóle się stąd ruszyć.

Helmi

Usłyszawszy te słowa, z trudem wyhamowała, zostawiając w śniegu długi ślad . Wiedziała, że nacieranie śniegiem nie należało do najprzyjemniejszych, jednak dla niej było tylko częścią zabawy. Podeszła do niego energicznym krokiem i przystanęła tuż obok. - Przepraszam. Nie wiedziałam, że tak Cię tym urażę - powiedziała.

Helios

Wilk niepostrzeżenie nabrał na łapę trochę śniegu. Odwrócił pysk w stronę wilczycy.-Ach tak?-Zapytał, a po chwili śnieg znajdujący się w jego łapie wylądował na jej pysku. Razem z jego łapą.-Skoro nie chciałaś to tego nie zrobiłaś.-Wyszczerzył zęby w uśmiechu, ściągając łapę z jej pyska.-W takim razie gonisz.-Wykrzyknął i zaczął uciekać po śniegu.

Helmi

Zacisnęła powieki, gdy Helios poczęstował ją porcją śniegu. Otrzepała się i zerwała na równe łapki, rzucając się w gonitwę po śniegu.

Helios

Helios biegał wśród zasp dośc długo, do pewnego znamiennego momentu. Dopóki się nie przewrócił pyskiem w zaspę śniegu. A śnieg poczuł wszędzie, łącznie z wnętrzem swoich dużych uszu.

Helmi

Helmi nie spodziewając się takiego obrotu sytuacji, nie zdążyła wyhamować i wpadła prosto na Heliosa. Podniosłą się pospiesznie i stojąc nad nim, zawołała. - Mam cię! O ile jeszcze żyjesz.

Helios

Spod zimnego śniegu wydobyło się przeciągłe 'Ał". To Helios, któremu najwyraźniej znów się coś stało. Leżał teraz przygnieciony pod śniegiem i mamrotał, że chyba nie żyje.

Helmi

Helmi może i była malutka, ale miała sporo siły jak na szczeniaka. Ząbkami złapała Heliosa za ogon i zaczęła wyciągać go z zaspy.

Helios

-Ałałałałałałłłłłłłłłłłłłłłłłłłłłłłłłłłłłłł! Ciągniesz!-Krzyczał bezsilny szczeniak wyciągany za ogon z zaspy. Gdy wreszcie Helmi się to udało, Helios padł na śnieg, a jego łapa zwisała pod dziwnym kątem.

Helmi

Wzrok Helmi od razu powędrował do łapki Heliosa. Wyglądała na złamaną. Czyżby już druga osoba połamała się podczas zabawy z nią? - "Może ja jestem jakaś pechowa?" - pomyślała i powiedziała do niego. - Tylko mi nie mów, że nie możesz nią ruszać, błagam!