Śnieżna dolina...

Szandia

- Tak. - powiedziała i wzięła dwa kamyki. Zaczęła skakać, żeby dosięgnąć do góry bałwana i przylepić oczy. - Ale on wieki, ja sama nie doskoczę. - rzekła i spróbowała jeszcze raz, ale na nic.

Serafina

-Ja ci pomoge- zaproponowała Serfina.

Szandia

- Gdybyś mogła. - powiedziała i uśmiechnęła się. Sama nie dala rady skoczyć, aż tak wysoko. Spróbowała jeszcze raz, ale i tak nic nie wyszło. - Może ja ciebie podniosę? - zapytała.

Serafina

-Dobry pomysł-odpowiedziała.
-A może łatwiej by było gdybyśmy znalazły wilka który umie latać?
Zaczeła sie zastanawiać. Usiadła na śniegu przyglądając się bałwanowi.

Szandia

- Oh, to by trwało bardzo długo. - powiedziała. Po chwili zaczęła koło bałwana lepić górkę śniegu. Jak tylko skończyła górka była twarda. Szandia weszła na nią i przykleiła dwa kamienie na oczy.

Serafina

-Juhuu!!! Nasz bałwan wreszcie ma oczy!-krzyczała uradowana Serafina.
-Może jesteś głodna Szandia?-spytała po czym usiadła i popatrzyła na Szandie.

Szandia

- Nie zbyt wczoraj jadła. - powiedziała i się uśmiechnęła. Wzięła patyk i zrobiła bałwanowi nos. Potem z reszty kamyków zrobiła guziki. - I nasz bałwan jest cały gotowy. - ucieszyła się.

KokuRai

Koku przyszła spokojnie rozglądając się. Zauważyła dwie wilczyce, jednak nie podeszła do nich, ponieważ nie chciała im psuć zabawy. - Witam - tylko to powiedziała i usiadła na dużej kupce śniegu.

Szandia

- Witam, jestem Szandia. - powiedziała i uśmiechnęła się. Wadera już kiedyś widziała tą wilczycę, ale nie wie jak się nazywa. Dokończyła bałwana i podeszła do czarnej wilczycy.

KokuRai

- Miło mi - powiedziała i po chwili dodała: - Ja jestem KokuRai, ale wole Koku. - Wadera patrzała na wilczycę uśmiechając się. Koku poprawiła maskę. Poruszyła kilka razy swoim czarnym puszystym ogonem, czekając na to co powie Szandia.

Szandia

- Dobrze Koku. - powiedziała i uśmiechnęła się. Spojrzała na maskę Koku i zapytała. - Może to dziwne pytanie, ale dlaczego nosisz maskę? - lekko poruszyła swoim puszystym ogonem.

Kaji Meyit

Och! Jej! Najwidoczniej przysnęło jej się, ponieważ nie pamiętała, aby ktoś ulepił tego wielkiego bałwana. Obok niego zobaczyła szczenię, które niedawno poznała oraz jeszcze dwie nieznajome wadery - biało-niebieską oraz czarną, noszącą kościaną maskę na kufie. Gdy tylko ujrzała tę ostatnią, jej ślepia zwęziły się podejrzliwie, acz w tęczówkach zabłysł silny blask wewnętrznego płomienia. Czy jej się wydawało, czy energia zamaskowanej jest dziwnie... znajoma? Podobna do jej własnej? Na kufie wykwitł niczym kwiat szeroki, niemal wariacki uśmiech.

Helmi

Helmi usiadła i nieustannie zamiatając ogonkiem po śniegu, patrzyła, jak Serafina i Szandia przystrajają ich dzieło. Po raz pierwszy w swoim krótkim życiu dane jej było widzieć tak wielkiego bałwana. Była zachwycona i tak bałwankiem zaaferowana, że nawet nie spostrzegła, że wszyscy o niej zapomnieli.

Boozer

Wiatr zawiał, a wraz z jego świstem było słyszeć cichy śmiech: "ho ho ho~!" odbijający się echem po dolince. Czy to Święty Mikołaj? Czy to jego elfy odtwarzające ich ulubioną piosenkę z MP3? Nie! To...
Boozer spadł z nieba niczym zielona gwiazdka.
- Ho~ ho~ ho~ holy crap~! - krzyknął - Rudolf! Masz u mnie wielkiego minusa!

Seele

Seele przybyła w to miejsce, lecz dostrzegła coś, a raczej kogoś, kto wyróżniał się spośród reszty. Też przezroczystego. Czyżby też jakiś duch? Tak, chyba właśnie miała tu przed sobą kogoś ze swojego "gatunku". Zaraz jednak poleciała z tego miejsca.

KokuRai

Koku spojrzała na dziwna istotę i się szeroko uśmiechnęła.
- Święty Mikołaj - krzyknęła, lecz po chwili dodała: - Dawaj co tam masz dla mnie. -
Koku mówiła cały czas śmiejąc się. - Ty jesteś Kaji? Jesteś magiem? Będziesz mnie uczyć? Ja jestem Koku - mówiła patrząc na wilczycę, która miała na imię Kaji Meyit.

Boozer

Boozer powstał i otrzepał się, mimo, że nie było takiej potrzeby. Wnet spostrzegł innego ducha, a na dodatek płci przeciwnej do niego. Lecz w tej chwili ważniejsza była dla niego ta niewinna duszyczka, która widocznie myślała, że jest Śniętym.
- Witaj moje dziecie! Prezent?

KokuRai

- No - powiedziała patrząc na niego. - Prezenty - powtórzyła. Koku miała szeroki uśmiech na kufie, a ogon machał jej bardzo szybko. - Co masz dla mnie? - zapytała wesoło. - Byłam grzeczna - dodała. Wadera siedziała patrząc na Mikołaja.

Boozer

Boozer wyszczerzył zęby w naprawde szerokim uśmiechu. W jego głowie ukształtował się piekielny plan, tak piekielny, że aż mu zrobiło się gorąco w łepetynkę.
- A chciałabyś zostać duchem? Wiesz, totalna wolność! - zaproponował puszczając Koku oczko.

KokuRai

Koku zdziwiła się, a po chwili zaczęła się bardzo głośno. - Chyba żartujesz. ja. Moja mama by mnie zabiła - powiedziała już trochę poważnie. - A masz coś innego? - zapytała wesoło czekając na odpowiedź.