Zrodelko zyczen

Sephira

Hm... szczerze powiedziawszy to jeszcze nigdy nie natknęłam sie w tych lasach na pumy... No ale to jest dobry pomysł. -powiedziała i nieznacznie się uśmiechnęła

Booze

Tak, bo na niedźwiedzie wojownicy polują...- powiedziała rozglądając się- ... a pum nikt nie rusza bez potrzeby i są mnijsze. No to wersja ustalona i jej się trzymamy- powiedziała do Sephiry z lekką ulgą w głosie.

Sephira

Dobrze. -powiedziała. Chodźmy już z tąd. Mówiąc to wstała i wyszła.

Hakuro

Słyszał to i był wściekły-Wiesz co ja tu cały czas jestem i nie jestem idiotą żeby dać sobie wcisnąć kit z pumą, która gdyby was zaatakowała to już byście były martwe.Zawiodłem się na was...dla was jestem chyba zwykłym zerem.Za to wy jesteście zakłamane,nie poważne i nie odpowiedzialne.Alkohol dla szczeniaków kto by pomyślał...ale to tylko moje zdanie prostego głupiego wilka za, którego mnie macie.Canis nie chcę cię więcej trenować a ty Sephira straciłaś mój szacunek w tej chwili.Na razie-wybiegł.

Booze

Spojrzała na niego wilekimi oczyma. Chciałam tylko żebyś nie wiedział! Nie umiem nad tym panować i to jest dla mnie porażka. A Ty o takie coś się tak zachowujesz. Zresztą- przerwała i jej oczy zaszkliły się- Jeżali chcesz już kogokolwiek winić to tylko i mnie, to ja kazałam Sephirze tak postąpić i to nie jej wina.- łzy spływały jej po policzku- Traktowałam Cię jak kogoś ważniejszego niż nauczyciela... jak ojca, którego już raz straciłam. Ale co Ciebie to obchodzi... jakiś głupi szczeniak, którego nikt nie chce. Tak Hakuro, szczeniaki są głupie i nierozważne ale po to są starsi, żeby je ukierunkowywać, a nie porzucać jak jakieś niepotrzebne śmieci.- Odwróciła się i zaczęła kierować się w stronę wyjścia. Spojrzała tylko raz i w myślach powiedziała "Tylko po co to zaczynałeś?" tak żeby on to odebrał telepatycznie. Wybiegła z wielkim płaczem.

Sune

Przybiegłam tu szybko. "Ach, tak bardzo, bardzo, bardzo chciałabym, żeby......" pomyślałam. Popatrzyłam na tutejszy krajobraz i myśląc o moim życzeniu, wybiegłam.

Akita

Wbiegła.przyglądała się źródełku nic nie mówiąc pomyślała życzenie - mam wielką nadzieję że się spełni ..... -myślała

Star

Przyszedł, rozmyślając i wesoło podskakując. Sierść mu się znacznie przerzedziła, a i jakby pociemniała. Granatowa? Popatrzył w krzaki, słysząc coś. Zdawało mu się. Usiadł więc i zawył donośnie. Czuł, że żyje pełną piersią. Na maxa.

Kira

Przybyła wolnym, wręcz mozolnym krokiem. Spojrzała spode łba czerwienią ślepi na pokrytą wieczornym szronem okolicę. Stąpała cicho, jednak niezwykle ciężko; po każdym dotknięciu jej łap podłoża, śnieg natychmiast się topił. 'Jak za dotknięciem ognia', powiedziałby bardziej wtajemniczony osobnik.
Wzięła głębszy wdech mroźnego powietrza, z wyraźnym uczuciem ulgi na ciemnej kufie.
Dopiero teraz jej omotany podziwianiem zimy wzrok zauważył obecność Ice. Dla niej nigdy nie będzie żadnym Star'em. Ice. I tak ma zostać.
Podpłynęła do niego bliżej, z niesłychaną jak dla niej gracją. Momentalnie dziki uśmiech wstąpił na jej pysk.
- Kogo my tu mamy? - mruknęła półszeptem z dość charakterystyczną dla niej chrypą w głosie. Przekrzywiła nieznacznie łeb.

Star

- Witaj Kiro!- powitał ją entuzjastycznie. Uśmiech wykwitł na jego kufie jak dorodny pąk obfity w mnogość płatków. Miło popatrzeć.
- Wieki Cię nie widziałem. Co słychać?- zapytał bezpośrednio. Cud, że pojawiła się właśnie teraz, gdy samotność zaczęła mu doskwierać.

Kira

Klapnęła tuż obok wilka, opierając się o niego jakby nigdy nic. Cóż ją to obchodzi, iż być może jest dla niego zbyt dużym ciężarem? Liczy się to, że jej jest wygodnie.
- Jest beznadziejnie. - wypaliła równie bezpośrednio. Dołączając do tego przesadnie słodki grymas - efekt niezastąpiony. - Ale trzymam się, trzymam. - ...i tutaj właśnie ucięła ten temat. Przecież nie będzie smęcić mu nad uchem swoich problemów. Kirę po prostu na to nie stać i już. Jednym, pewnym ruchem zgarnęła grzywkę przysłaniającą jej oczy.
- A Ty? - pacnęła go łapą w czoło, poszerzając obłędny uśmiech. - Jak Ci życie mija? - 'a może Ci je skrócić?' xD

Star

- Wracam do normy, starego i dobrego Ice'a- rzekł, prezentując jej pod sam nos łapę, by przyjrzała się, jak sierść zmienia mu kolor na granatowy. Jak dawniej.
- I znów rodzina mi się powiększy, niemal Cię doganiam- parsknął, uginając się pod jej ciężarem. Nie przeszkadzało mu to tak długo, jak ogrzewała jego przemarznięty tyłek. A fakt faktem, ognista i gorąca z niej laska.

Kira

Pomachała łbem na znak niedowierzania i jakby zdiagnozowania jakiejś ciężkiej choroby. Położyła łapę na jego ramieniu, próbując go pocieszyć.
- Stwierdzam, iż... - dramatycznie uniosła głowę w stronę księżyca; niepokojąca przerwa między początkiem, a końcem zdania~ - ...Dziadziejesz... - dokończyła, wlepiając w niego jakże zmartwione spojrzenie. Kochająca się rodzinka, ogień w kominku, przejście na dobrą stronę mocy... Ojej, jakież to odległe od Kiry. Czasem aż się jej źle robi na duszy, gdy o tym pomyśli. Teraz już za późno. A i ona nie ma odwagi na przełamanie starych nawyków.
- Ice, nie przytłacza Cię to? - burknęła pod nosem, sadowiąc się wygodniej. Pociągnęła nosem, w końcu zima to nie jest zbyt dobra pora roku dla Ognia.

Star

Zamyślił się.
- Trochę, przecież mnie znasz. Taki lekkoduch, a teraz znów szczeniaki itd. No, ale Karenaj to partnerka na medal- stwierdził w końcu, kończąc ten temat. Nie miałby co więcej opowiadać.
- To prawda, żeś już nie alfa Ognia?- ściszył maksymalnie głos, pochylił ku niej. Nie takie plotki do niego dochodziły, ale tę warto sprawdzić.

Kira

- Taa... - nie można tego nawet uznać za wypowiedź. W zasadzie, Kira wydała z siebie jedynie bliżej nieokreślony dźwięk. Od razu można się zorientować, że nie jest dla niej zbyt interesujący temat.
- To już nie jest Ogień. To jedynie nikły płomyk, lekki żar, który można zgasić oddechem. - rzuciła, próbując ułożyć swoje myśli w jak najbardziej logiczną odpowiedź. Powinien zrozumieć, w końcu nie jest byle kim. Ach, Beta. Zastępca.
Włożyła do pyska jedno, całkiem zniszczone przez mróz źdźbło, aby je memlać okrutnie. Taki tik nerwowy. Każdy ma z pewnością jakiś, to i Kira wyjątkiem nie jest.

Star

Pokiwał smutno łbem.
- Wszystko się spiepr***. - Warknął niespodziewanie.
- Ogień, Noc, tańczą razem, chłostani Wiatrem, w strugach lodowatej Wody... Wszystko nie tak.- Od jego słów bił żal, smutek, skierowany nie wiadomo do kogo dokładnie. Zamrugał ślepiami, które chyba nawilgotniały. Mruknął coś jeszcze niezrozumiale, gdy zakołysał pyskiem.
- Kira, idziemy się napić jednego głębszego za stare czasy?- zapytał po chwili przygniatając ciszy, rezygnując z przekleństw bóg wie na kogo.

Kira

- Może od początku nie powinnam była zostać Alfą, wiedząc, że jest nią również Inna... Wszystko potoczyłoby się inaczej. Wszystko. - jej umysł całkowicie przysłoniła wizja tej Krainy jako jedyna połać ziemi, która nie jest na wskroś zła. W odróżnieniu od reszty świata. Teraz, gdy już wszystko pozamiatane, można sobie gdybać. Tamte czasy nie nadejdą ponownie, tamte wilki nie powrócą. Pozostają tylko wspomnienia, chociaż i tak większość z nich nie należy do najprzyjemniejszych...
Blask w jej oczach zmętniał przez moment, ustępując pustej, rozmazanej mgle. Propozycja 'głębszego' na szczęście wywabiła ją ze stanu tego dziwnego zamyślenia.
- Ice, jeden to już za mało... - wargi Kiry wykrzywiły się w gorzkim grymasie.

Star

- Taa... I nie gadaj o Innej. Sama stała się Nocą. Nie ma już jej. To, co z niej zostało, nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować. A wydawała się taka wszechmocna, nieśmiertelna, najlepsza... A teraz pyk. I po niej.

Pomizdrzył łapą w śniegu, kryjąc za tym ponure myśli. A tak fajnie zaczęło się ów spotkanie.
- Stawiam pięć na łeb. Na więcej mi pewnie kości nie wystarczy- powiedział w końcu.

Kira

- Czy nie sądzisz, że teraz jest jeszcze potężniejsza niż w swoim kruchym, ziemskim ciele? - łypnęła na niego spod zmrużonych powiek, powoli odklejając się od Ice'owego grzbietu. Zostawiła to jako pytanie retoryczne. Sporo minie, zanim udowodni swoją teorię na temat egzystowania wszelkich istot. Być może doświadczy tego na sobie? Kto wie, kto wie. Ma czas.
Mimo, że już dawno wstała na równe łapy, oczywiście te były rozmazane - zdążyła się już przyzwyczaić. I tak ma szczęście, że cała nie jest... Niewidzialna.
- Stawiam trzy kolejki. - wymamrotała jakby przebijając stawkę na aukcji. Ewentualnie jeszcze zostanie jakiś rum, denaturat, coś coś... Icuś schowa ją pod poduszką, by Karenaj nie zobaczyła jej w tym stanie... Że się tak poetycko wyrażę... 'Odpłynięcia'. Nie chce sobie w końcu popsuć i tak zniszczonej reputacji. Pełna przeciwieństw i paradoksów~

Star

Pokręcił łbem przecząco, gdy usłyszał jej pierwsze słowa. Nic jednak nie powiedział.
- Możesz na mnie liczyć. Ale w razie czego, to Ty jako demon bronisz mnie przed Karenaj- powiedział cicho, spuszczając nos na kwintę i wstając. Otrzepał się i zwiesił luźno ogon.
- Prowadź. Idziemy na osiem kolejek- podliczył i spojrzał na nią. Hm. Przyjemne ciepełko się oddaliło. Stanął więc bliżej niej i wysilił się na sztuczny uśmiech.
- Hej, hey! Przygodo wzywam Cię...- zanucił żałośnie piosenkę z dzieciństwa. Kira pewnie jej nie pamięta...