Ciemny Las

Atrita

I owszem, doskonale czuła bijące od Demonicznego ciepło. Ciepło wyższe, niźli u innych przedstawicieli wilczego gatunku.
- A na cóż masz ochotę? - zapytała z zadziorną nutą przeplataną nicią chłodu. Machnęła ponownie puszystym ogonem o barwie piór najciemniejszego kruka.

Sasori

Kąt oka powędrował na wilczycę. Była przebiegła, z pewnością interesująca. Patrzył na nią przez chwilę.
-Ja? Jestem chętny na każdy Twój pomysł.. - syknął. Nagle jakby zniknął i znalazł się tuż za nią. Jakby rozpłynął się w cień i pojawił ponownie.
-Co chciałabyś.. robić? - szepnął, pieszcząc kuszącym tonem jej ucho.

Atrita

Jej uszy zadrgały pod wpływem tonu głosu Sasoriego. Nie przejęła się jego zniknięciem, jak i nagłym pojawieniem, jej uwaga ciągle skierowana była na niezwykłe ciepło. Czyżby lód i ogień przyciągały się nawzajem niczym silne magnesy? Odwróciła lekko łeb, muskając czarną sierścią pysk Demonicznego.
- Nie wszystko musi zostać wypowiedziane na głos - rzekła wibrującym szeptem, który mimo tego, iż był niezwykle cichy, jeszcze długo drżał w powietrzu.

Sasori

Była jak narkotyk. Jej chłód i tajemniczość przyciągała ogień Sasori'ego. Okrążył ją i majestatycznie stanął na przeciw.
-Zostają jeszcze czyny.. - mruknał, a wzrok jego był hipnotyzujący. Wiedział, że to nie zadziała na tę sztukę, lecz iał tak juz w nawyku. Szatański usmieszek zawitał na pysku.

Atrita

Zmrużyła delikatnie ślepia, zakrywając odrobinę czystej bieli. Jej wzrok utkwiony w oczach Demonicznego nie wędrował gdzie indziej, spoglądał na wprost, dokładnie w jego tęczówki i źrenice. Widziała tę hipnotyczną nutę, jednak bardziej przyciągało ją gorąco. Ciepło, topiące lód. Tylko czy jej lód schładzał jego płomienie choć odrobinę?

Sasori

Oczy były przejrzyste. Czarne, lecz dość codzienne. Żadna mgła nie spowijała tego miejsca. Był jakiś taki.. spokojniejszy. Przy niej nie wiedział jak się zachowywać, nie wiedział co się z nim dzieje.
-Czekam.. - mruknął uśmiechając się arogancko, a zarazem zadziornie. Ogon powoli gładził powietrze, a wzrok tkwił w spojrzeniu At.

Atrita

- Czekać można wiecznie...
Nachyliła się ku niemu lekko, niemal niezauważalnie. A jednak teraz mogła jeszcze lepiej przyjrzeć się jego ślepiom, utkwionym w nim żarze demona, a także sprzecznym z nim spokojowi.
- ... lecz nie każdy ma wieczność.
Jej nos musnął jego nos, jak gdyby był to jakiś znak. Bo dzięki niemu lód topnieje, szaleństwo... szaleje.

Sasori

Nie ruszył się kiedy wzrok jej próbował odczytać coś w jego ślepiach. Kiedy jednak jej nos dotknął jego nosa, oczy powiększyły źrenice, a on zrobił dośc zaskoczoną minę. Jednak to było jakieś dziwne odczucie w środku. Chłód spotkał się z żarem.. Szok? Hmm., może.
-Ja nie mam.. - wyszeptał jakby sparaliżowany jej osobą. Wyglądało to dośc dziwnie, kiedy tak wielki basior poddaje się urokowi wadery.

Atrita

Uśmiechnęła się lekko ironicznie, dostrzegając na jego kufie zaskoczenie i szok. Była także świadoma tego, jak na niego działa. W końcu on także zdołał przebić się przez jej lodowate otchłanie bez najmniejszego strachu. Ba! Nawet ją prowokował, czego inni raczej nie robili ze względu na jej nieco nietypowy wygląd - czarna sierść niby utkana z cienia, zlewająca się z mrokami oraz białe ślepia, które jednak widzą.
- Więc niech szaleństwo zmyje czas - znów wyszeptała, niemal wprost do jego ucha.

Sasori

Uśmiechnął się szyderczo, tak niby wiedziała o nim sporo, a nadal zbyt mało. On zaś podobnie nie rozgryzł jej do końca, lecz to się nie liczyło. Uwielbiał ryzyko, uwielbiał ten charalterek, ten typ i tą ciemność, która tak wabiła to co posiadał w swojej duszy. Wygląd wadery jeszcze bardziej czarował demona. Jego potężna sylwetka, ten dziwaczny ogon, pazury, kły.. rogi.. wszystko było takie piekielne, takie inne i odstraszające, przerażające. W tym momencie wszystko to miękło pod wpływem jednej czary. Istota tak zajmująca.. Atrita.
-Niech zmyje.. - szepnął kusząco, przysuwając swój pysk do jej ucha, pieszcząc go tonem mordercy. Zapach ostrej siarki unosił się w powietrzu, a od ciała 'wilka' biło niewiarygodne ciepło.

Atrita

Ją nie przerażała jego nietypowa, demoniczna sylwetka. Nie miała nic przeciwko wielkim pazurom, zakrzywionym kłom, dziwacznemu ogonowi. Jej drobna, smukła postać przysunęła się bliżej do Sasoriego, teraz już jawnie stykali się ze sobą. Chłód i ciepło, lód i żar.

Sasori

Nie powinien był poczuć wogóle teperatury ciała At, ponieważ zwykle tak się działo. Jego zbyt wysokie ciepło, często nawet powodujące poparzenia dla innych tym razem w zetknięciu się z waderą wyczuło lekkie ciarki. Nie przez chłód, a sam fakt takiego połączenia. Ona nie schładzała żaru.. a jeszcze bardziej go podsycała. Napawał się jej bliskością, był podekscytowany, oczy zabłysnęły mu ciemnym kolorem, a oczy całkiem zajęły czarną barwą.

Nikita

Przyszła . Kiedy zobaczyła jak basior rozmawia bardzo blisko siebie z waderą zignorowała ich .
Nikita wspięła się na drzewo i z góry obserwowała wilki .

Atrita

Dostrzegła moment, w którym jego ślepia zmieniły barwę na całkowicie ciemne. Czyżby znowu przeciwieństwa? Jej białe, jego czarne. Spojrzała wprost w nie, muskając swym nosem jego pysk. Nie odrywając oczu od jego, sunęła chłodnym nosem po jego sierści.

Nikita

Zeszła z drzewa i usiadła na wprost wilków . Wpatrywała im się z głupim uśmieszkiem na twarzy .

Sasori

Był tak zaczrowany, że nawet nie wyczuwał nic prucz jej zapachu. Oczy zaległy czarną mgła, która po chwili się rozproszyła, lecz ślepia nadal były całkowiecie czarne. Sierść podniosła się, strosząc, z niewiadomych powodów. Ciarki wciąż wędrowały po jego gorącym ciele. A dotyk wadery był jak chwila w mrocznym piekle - w raju.

Atrita

Jedno ucho zwróciło się w tył, na dźwięk kroków nieznajomej jej wadery. Dostrzegając jednak reakcję Demonicznego, zignorowała całkowicie nowo przybyłą. Nie miała zamiaru tego przerywać, tego ciepła, dotyku, atmosfery. Jej nos zawędrował dalej, tuż pod prawy róg, po czym przesunął się bliżej ślepia.

Nikita

Była obrzydzona obściskiwaniem się wilków . Wskoczyła powtórnie na drzewo i patrzyła na piękne blękitne niebo .

Sasori

W miejscach gdzie At przesuwała swój nos mozna było dostrzec czarną poświatę, leciutką mgłę, charakterystyczną dla tego demona. Jednak dziwne było to, że nie było tego zjawiska wokół Sas'a, jak to zwykle było, a pojawiała się tylko w iejscach gdzie chłód At przyprawiał deona o ciarki. Zmrużył oczy czując tę przyjemność bliskości wadery. To było takie dziwne, tak nie wyjaśnione dla Sasori'ego. On nigdy się tak nie zachowuje. Czy to zbieg tych doznań? Czy spotkanie tak odmiennych przeciwnieństw, które się przyciągały.. tak niewiarygodnie.

Atrita

Przymknęła delikatnie powieki, nie potrafią oderwać się od ciepła Demonicznego. Pierwszy raz odkąd obudziła się nad rzeką doznała czegoś takiego, po raz pierwszy poczuła coś tak niezwykłego. Jej serce biło nieco szybciej niż zwykle - tak, jak gdyby wadera właśnie polowała na dzikie, niebezpieczne zwierzę. A czyż demon nie zalicza się do tej kategorii?
Uśmiechnęła się, ukazując białe kły.