Dżungla

Abaddon

Uniósł łebek, spoglądając uważnie na Diamond. Pokiwał łebkiem w odpowiedzi, że jest godnym zaufania szczeniakiem i spytał. - Co to za tajemnica?

Diamond

- Można powiedzieć, że jestem pogodynką. Odpowiadam za zjawiska atmosferyczne i pogodę w krainie. - podsadziła go na gałąź żeby mógł wskoczyć na lianę - Pokażę ci mój przyjacielu - uśmiechnęła sie i gdy jej ślepia zabłyszczały na fioletowo zerwał się silny wiatr, który rozbujał wszystkie liany i drzewa niczym na karuzeli. - Wskakuj - zachęciła go.

Abaddon

Na początku trochę się wahał, lecz tylko przez króciutką chwilkę. Chwycił drobnymi łapkami najbliższą lianę i mocno wbił w nią pazury by nie spaść.

Diamond

Zamiotła ogonem i zerwał się silny wiatr, który rozbujał lianę i przestał wiać by nie zrzucić J.D z liany. - Podoba sie?! - spytała ze śmiechem w głosie.

Abaddon

- Wspaniale! - zawołał ze śmiechem. Dyndając na lianie zupełnie nie zdawał sobie sprawy jakie to może być niebezpieczne. Gdy mu się znudziło, a liana zbliżyła się do drzewa, na którym poprzednio J.D siedział, zgrabnie wskoczył na grubą gałąź.

Diamond

- Jesteś głodny? - spytała węsząc za zapachem ofiary. J.D był dla niej czymś w rodzaju odskoczni, lubiła wszystkie szczeniaki a spędzanie z nimi czasu było dla niej relaksem. Może dlatego, że swoje dzieci straciła...

Abaddon

Usiadła na gałęzi. Przez chwilkę zastanawiał się nad odpowiedzią, machając zawzięcie puchatym ogonkiem. - Nie jestem - odpowiedział po chwili i zajął się rozglądaniem po otoczeniu.

Diamond

- Chciałbyś coś konkretnego robić J.D? - położyła sie i bawiła jakimś kamyczkiem. - Może chcesz pogadać...powiesz mi coś o sobie mój odważny towarzyszu pogromco wszystkich lian w tej dżungli - zaczęła sie śmiać.

Abaddon

Położył się na gałęzi tak, że przednie łapki i ogon zwisały mu luźno. Wciąż machając ogonem w te i wewte odpowiedział. - A cóż ja mogę o sobie takiego powiedzieć? Moje dotychczasowe życie było wyjątkowo nudne, ograniczone ścianami legowiska mojej matki.

Diamond

- Twoja siostra jest teraz z mamą? - spytała martwiąc się o szczeniaki, które Layra pozostawiła od tak sobie samym. Jak można powiedzieć o swoich dzieciach, że są nie chciane - mruknęła do siebie a z oka spłynęła jej jedna łza.

Abaddon

Westchnął. - Tego nie wiem - odrzekł. - Gdy odchodziliśmy z polany, Rasterii tam nie było. Ale teraz może już dotarła do mamy.

Diamond

- Trzeba będzie to sprawdzić i tak za nie długo muszę cię odprowadzić smyku. - uśmiechnęła się i wskoczyła na gałąź na, której leżał - Nauczyć cię polować? To przydatna rzecz a skoro twoja matka cię nie uczy...poza tym nie wchodź tak wysoko bo spadniesz i coś ci sie stanie J.D - złapał go kłami delikatnie za kark tak, że nawet nie poczuł i skoczyła z nim na dół. Puściła go na wilgotną ziemię.

Abaddon

Zachwycony perspektywą nauki polowania aż podskoczył. - Oczywiście! - zawołał i w podskokach zrobił okrążenie wokół Diamond. - Naucz mnie!

Diamond

- Spokój! - podcięła mu łapki końcówką ogona ze śmiechem, wygłupianie się ze szczeniakiem dawało jej jakąś namiastkę szczęścia. - To pierwsza zasada - dodała z uśmiechem. Pochyliła sie nad nim - Teraz cichutko powiedź na co chciałbyś polować? - spytała tajemniczo szeptem.

Abaddon

Potknął się o ogon Diamond i z trudem utrzymał równowagę. Spojrzał na wilczycę. - Nie wiem. Obojętne mi to - odpowiedział. Jemu marzyło się jakieś ogromne zwierzę, ale przecież doskonale zdawał sobie sprawę, że jest na to zdecydowanie za mały.

Diamond

- To w takim razie masz - z krzaków wyciągnęła jaszczurkę i położyła przed szczeniakiem ta za to zdezorientowana zastygła w bezruchu by nagle zerwać się i zacząć uciekać - Łap ją! To twoja zdobycz! - krzyknęła uśmiechnięta.

Abaddon

Na początku trochę zaskoczony tak szybkim obrotem sytuacji J.D, po chwili pognał za jaszczurką. Choć zwierzątko zdążyło czmychnąć w pobliskie krzaki, szczeniak nie dał za wygraną. Wsunął łapki pomiędzy gęste liście i przez jakiś czas machał nimi po omacku, nerwowo wymachując również ogonem. Po dłuższej chwili udało mu się wywlec stamtąd gada.

Diamond

- Otwórz teraz pyszczek i złap swoją ofiarę kłami za gardło, następnie zaciśnij je i zobaczysz co sie stanie. - dala kolejne polecenie uczniowi.

Abaddon

Jaszczurka była śliska, więc zanim J.D udało się odpowiednio ją chwycić, minęło trochę czasu. Zgodnie ze wskazówkami Diamond, zacisnął małe, lecz ostre jak szpilki kiełki na gardle zwierzątka. Poczuł w pyszczku smak krwi. Po raz pierwszy w życiu coś zabił.

Diamond

- Możesz ją zjeść. Na zdrowie - uśmiechnęła sie i wstała. - Jak zjesz pójdziemy dalej i zobaczysz jak ja poluje na coś większego. Od patrzenia również dużo się nauczysz...później pójdziemy znów kilka kroków dalej w nauce. - dodała.