Gala Nagród Wilków.

Samuerian

- Brawo! - w Samuelu obudziły się instynkty prawdziwego kibica. Wilk zaczął klaskać, bowiem jakaś dziwna cisza zapadła na trybunach... Ciekawe, czy on dostanie jakąś zacną nagrodę. - Spoko, Xythuś. Też myślę, że Kaji jest lepsza. - powiedział chcąc dociąć przyjacielowi, ale tak naprawdę lubił ich oboje tak samo.

Wilczur

Przyszedłem tutaj trochę późno. Nie miałem po prostu czasu, ale już jestem. Czułem zapach znajomych mi osób. Mystica, Siomhy, Britty, Shazzy...
Zająłem swoje miejsce w rzędzie trzecim. Było ciekawie.

Zoe

-Pora na najmilszego wilka w krainie, a chyba wszyscy ze mną się zgodzą, że tą nagrodę powinien dostać... Sammy!-wykrzyknęła wesoło do mikrofonu, wyciągając kolejną statuetkę z uśmiechem.

Atrita

Zmarszczyła delikatnie nos, wpatrując się w młodą, skrzydlatą waderę, która chwilę wcześniej zaprosiła ją na scenę. Rita podniosła się wiec z miejsca - choć nie wiedziała, o co chodzi, skoro do niczego się nie zgłaszała - i leniwym krokiem wspięła się po schodkach. Uśmiechnęła się lekko, skinąwszy głową prowadzącej to całe przedsięwzięcie.

Samuerian

Samuel wstał z donośnym chrupotem łamanej czekolady. Podczas drogi, jaką pokonał od swego siedzenia do sceny część zaschniętych, brązowych płatów opuściła jego ciało lądując na ziemi, jednak wzruszony wilk nie zdawał sobie z tego sprawy.
- Dzie-dzie-dziękuję! - powiedział i otarł łezkę radości spływającą po jego pysku. - To dla mnie prawdziwy zaszczyt i... i... nie spodziewałem się tego... - Sammy uśmiechnął się rozczulająco do całej widowni.

Zoe

Zoe uśmiechnęła się i podarowała statuetkę Samuelowi.
-Proszę badzo i jeszcze raz oklaski dla Najmilszego Wilka!-wykrzyczała. Spojrzała na Atritę i wtedy wyjęła złotą statuetkę.-To dla Ciebie Atrito. Wymyśliłam to w ostatniej chwili. Statuetka za to, że zawsze pomagasz wilkom z każdego stada i tak bardzo się dla nas starasz! Dziękujemy!

Samuerian

Samuel przyjął z wdzięcznością statuetkę i ukłonił nisko prowadzącej. Chciał ją jeszcze zapytać jak nauka magii, ale na razie ni był to dobry moment.
- Dziękuję. - powiedział z uśmiechem i skłonił ponownie, tym razem w stronę widowni. Lekko oblazły czekoladą menel zaraz też opuścił scenę, aby dać miejsce do popisu innym nominowanym. Tymczasem sam siadł sobie na miejscu.

Atrita

Mrugnęła zaskoczona, lecz zaraz uśmiechnęła się lekko i odebrała statuetkę z łap młodszej wadery. Skinęła jej głową z wdzięcznością, dodając jeszcze krótkie, acz szczere:
- Dziękuję.
Po tym zeszła ze sceny, nie chcąc jej blokować dłużej, żeby uroczystość mogła trwać spokojnie dalej. Była zdumiona tym, iż dostała nagrodę - nie spodziewała się tego zupełnie. Usiadła na swoim miejscu, przyglądając się dalszemu rozwojowi wypadków.

Renna

Renia, choć spóźniona, pojawiła się szybkim, jednak czujnym krokiem. No cóż, punktalność - jej słaba cecha. Zajęła miejsce na widowni i rozsiadła się wygodnie. Otuliła sie ogonem i pozwoliła wiatrowi muskać jej ciemne futro.
A może coś przegapiła?

Wilczur

Było fajnie ale - nie wiem dlaczego - nie spodobał mi się zbytnio Sammy. Zacząłem pomrukiwać różne słowa. Ziewnąłem przeciągle. Ale zakryłem pysk łapą, by nikt nie widział. Patrzyłem z lekkim znudzeniem na to wszystko. Znów poczułem zapach Mystica.

Samuerian

Samuel, siedząc rząd przed Wilczurem odwrócił się w jego stronę, gdy wydawało mu się, że jego pomrukiwania kierowane są pod adresem Maga.
- Hem? - zapytał z przesympatycznym uśmiechem przyklejonym jak zawsze na pysku. - Czy mogę w czymś pomóc?

Wilczur

- Nie dziękuje.- Odpowiedziałem mu bardzo grzecznie.- A przy okazji jestem Wilczur.- Przedstawiłem się już trochę niechętnie. Ja już taki jestem. Czasami emo, czasami radosny. Uśmiechnąłem się.

Samuerian

- Samuel. - przedstawił się Sammy z uśmiechem, po czym twierdząc, iż się pomylił odwrócił się ponownie w stronę sceny. Gdyby Wilczurowi coś naprawdę leżało na sercu, zapewne powiedziałby mu to prosto w twarz. Tymczasem Najmilszy Wilk mógł spać spokojnie, nie martwiąc się, że ktoś w krainie go nie lubi.

Wilczur

Osoba z którą mogłem gadać. Ech, i znowu się będę nudził. Ktoś do pogadania by się znalazł...
- ... te odciski pasują do dzików...- Studiowałem sobie wiedzę o tropicielstwie. Może teraz zdam? Nie wiem. Nudziłem się.

Zoe

-Dobrze, to teraz zapraszam na scenę ,,Miss Publiczności", a została nią... Renna! Serdecznie zapraszam na scenę po odebranie twojej statuetki.-powiedziała, uśmiechając się wesoło.

Berenika

Shazza przyglądała się tej całej rozdawance. Ale było tego... Nie wytrzymała. Skinęła na pożegnanie łbem Mystic'owi i innym znajomym. Niezauważalnie prawie, posługując się wielką zręcznością zeskoczyła, przemykając się niczym lis. Nikt jej nie zabroni. Przynajmniej nie zakłócała im zabawy. Choć było nudno. Po co kupywała ten bilet? Czuła się przygnębiona. Postanowiła wrócić do Gress'a.

zt.

Mystic

Mystic również się nudził, tak jak z resztą prawie wszyscy. Bo co tu miał niby robić? Przyglądać się wszystkim i wszystkiemu? Co za nudy... Nudy... Nudy... Nudy, i nudy. Zaraz stąd wyjdzie. Jednak już wstał. Wstał i wyszedł ze swego rzędu. Stanął przed drzwiami wyjściowymi. Wyszedł stąd. Nie czuł się ani yrochę nieswojo, gdy zamykał drzwi za sobą. Pobiegł w dal.

zt.

Atrita

Rozejrzała się dokoła, zauważywszy poważny przestój w realizacji programu Gali. Niestety nie miała ona na tyle czasu, aby siedzieć tutaj tyle czasu - miała plany oraz zadania do zrealizowania, nie mogła pozwolić sobie na tak długi urlop. Podniosła się z siedzenia i skinęła głową organizatorce, dając jej niemy ten niemy znak jako pożegnanie - a potem zniknęła z tego miejsca, uważając przy tym, aby nikomu nie zasłonić widoku czy nie przeszkodzić w czymś.

z.t.

Samuerian

No, chyba i na niego przyszła pora. Nie był pewny, czy Renna znajduje się na widowni, w każdym razie nie pojawiała się i nie pojawiała... Wilk westchnął. No cóż.
- Do zobaczenia. - powiedział z uśmiechem do znajomych, wstał z siedzenia, zgarnął swoją nagrodę i powolnym krokiem począł się wycofywać z Gali. Na koniec odleciał. A co będzie nogi męczył...

zt.

Xythuel

Xyth poprawił szalik jako iż nieco się spocił od ciągłego sterczenia na słońcu. Podniósł ostrożnie nagrodę i cicho, szybko o raz zwinnie wyślizgnął się ze swojego rzędu. Cała 'impreza' się zawiesiła więc co on miał tu dalej robić? Chwilę później zniknął z Gali.

z.t.