Jagodowy las

Shaeera

- Chmura też. I wiatr. I woda. I taki drobniutki piasek. A jednak, pomimo, że są nieuchwytne, można je znaleźć. Trudnej już z posiadaniem ich. Ale... Jeśli mówisz, że nie masz pojęcia, to musisz wiedzieć, jak się je ma. Więc je znajdziemy i będziesz je miała.
Sha również się rozejrzała, wypatrując pojęcia.
- Jak wygląda pojęcie? Widzisz je?
Rozejrzała się ponownie. Userce, która pisała na forum wczoraj do czwartej również zabrakło weny. I pojęcia, co napisać.

Wheat

Na te słowa na pysk Wheat wstąpił dobrotliwy uśmiech. Miały one sens, choć mogły się niektórym wydawać pozbawione go. Cóż, w każdym razie Wheat widziała w nich coś poza przygłupim bełkotem smoczątka.
- Rzeczywiście, ale to jednak trochę inna sprawa. Pojęcie nie wygląda, ponieważ go... nie ma. Pojęcie to coś niezmiernie względnego i nie wydaje mi się, by ktokolwiek mógł je dostrzec jako coś materialnego. Może należałoby szukać w inny sposób. Pojęcie wywodzi się z wiedzy, a wiedza... no cóż, z pytań.
Userka zdążyła zapomnieć o tym, co działo się parę postów wcześniej, więc pewnie stąd brał się fakt, iż zachowanie i nastrój Wheat zmieniały się obsesyjnie.

Shaeera

- To jak ty je masz, skoro go nie ma?
Sha zastanawiała się dłuższą chwilę.
- A ja je mam? Bo ja mam duuużo pytań!
- A może są niedaleko Drzew Pytaniowych?
- A Cthulhu by mógł? Ten prawdziwy, nie wiewiórek?
- A o czyje względy zabiega pojęcie?
Rozejrzała się. Jej wzrok padł na rude stworzonko.
- Hej, Cthulhu! Szukaj pojęcia! Przynieś!

Wheat

Wheat przewróciła oczami i pokręciła ze zrezygnowaniem głową. Tłumaczenie tego wszystkiego było co najmniej trudne. Jak się okazało, Wheat była wbrew pozorom bardzo mądra, trzeba było po prostu zadawać odpowiednie pytania, by mogła popisać się swoją wiedzą.
-Nie ma go w sensie materialnym. Jako takie pojęcie jak najbardziej istnieje, ale nie można tego nazwać czymś materialnym i uchwytnym.
Debatowanie o niczym. Jak w sejmie. Cóż za ambicje.

Shaeera

Cthulhu przyniósł swej pani szyszkę. Sha podniosła ją i uważnie obejrzała.
- To jest pojęcie? - zapytała.
Obróciła kilka razy szyszkę w łapkach, po czym wyciągnęła w stronę przyjaciółki.
- Masz. Teraz już masz pojęcie.
Machnęła kilka razy nieskoordynowanie ogonem. Nie, żeby zamierzała to zrobić - ogon poruszał się niezależnie od jej woli. Nie działał prawidłowo. Był więc zepsuty. A skoro tak, to Sha też. Więc musi pożerać szczeniaki.
Zdaje się, że już o tym wspominałam... No trudno.

Wheat

Parsknęła śmiechem, gdy przeczytała ostatnią część postu. Wyobraziła sobie bowiem wyszczerzoną groteskowo panienkę występującą w reklamie, wyciągającą dłonie w kierunku związanych w kącie szczeniąt i opowiadająca o cudownym, natychmiastowym ich działaniu na mimowolne drgania końcowej części smoczego kręgosłupa. A na koniec męski głos nienaturalnie szybko dorzuca obowiązkową notatkę o tym, by przed użyciem skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, oraz że soby z nadkwasotą nie powinny używać tego 'leku'. Niezbadane są dalekie zakątki ludzkiej wyobraźni.
Pokręciła głową, ale wyciągnęła łapę (w jakiś magiczny sposób nie lecąć na ziemię) i wzięła szyszkę.
- Nie, nie. Mówiłam przecież, że pojęcie jest niematerialne. To jest szyszka.

Shaeera

/^^/

Sha podrapała się po łebku.
- Cthulhu, przynieś coś niematerialnego.
Wiewiórek zniknął w krzaczorach w poszukiwaniu czegoś, co nie jest z materiału. Wrócił chwilę później, niosąc w łapkach mały kawałek gałązki.
Shaeera wzięła ją od swojego pupilka.
- Czy to jest to?
Podała wilczycy gałązkę.

Wheat

Z pyska Wheat zniknęły już wszelkie emocje. Wykonałaby znany gest facepalma, gdyby nie brakowało jej łapy.
- To - powiedziała powoli i wyraźnie, nie spuszczając wzroku z Shaeery, tak by zachowane były zasady komunikacji zarówno werbalnej i niewerbalnej. - jest patyk. Daj sobie wytłumaczyć. Każdy ma pojęcie, ale pojęcia nie da się zobaczyć. Tak jak powietrze, nie? Jest, ale nie widać. Poza tym, tak się tylko mówi, gdy się o czymś nie wie: że się nie ma pojęcia. Rozumiesz?
Jakimi słowami można było przemówić smoczątku do rozumu? Wheat, no cóż... nie miała pojęcia.

Shaeera

Ogon świsnął nad głową Shy. Znowu.
- Acha... A czemu się tak mówi?
Cthulhu wskoczył na grzbiet swojej pani, czekając na dalsze polecenia. W łapkach trzymał orzeszek, który hałaśliwie gryzł, chcąc się dostać do słodkiego wnętrza.
Wil... Smoczyca zaś wpatrywała się w przyjaciółkę, korzystając najwyraźniej z tego, że userka nijak nie miała weny na napisanie czegoś więcej.
Ogonek szalał, żyjąc swoim pokręconym życiem. Ciekawe, czy kiedyś przestanie... Dość wątpliwe, ale warto to rozważyć.

Wheat

Zastanawiała się pewną chwilę, wpatrując się gdzieś w przestrzeń ponad jej lewym uchem. Ostatecznie mlasnęła zrezygnowana i wzruszyła ramionami, choć było to anatomicznie niemożliwe.
- No, tak się po prostu przyjęło i tak się mówi.
Tajemnica języka. No cóż.

Shaeera

- Czyli nie wiesz? A co wiesz? Powiedz mi wszyyyystko, co wiesz!
Sha z lekkością słoniątka padła na ziemię, ułożyła się w pozycję najlepszą do słuchania... Gdyby tylko jej łokcie mogły się tak zginać... Dobra, mniejsza o łokcie.
Wlepiła słodkie smocze spojrzenie w Pszenicę, czekając na strumień mądrości, którym tamta ją obdarzy. Co by Sha wiedziała, gdyby nie ona...?
Cthulhu wreszcie ze smakiem zjadł orzeszka, po czym pobiegł w las po następnego. A jako, że jest to las jagodowy, to raczej się biedak naszuka...

/ewidentny brak weny/

Wheat

- Oh... wiem dużo - Wheat uśmiechnęła się przy tym dumnie. - Ale gdybym miała opowiedzieć ci wszystko, to by mi życia do tego nie starczyło. Każdy posiada wiedzę, którą nie jest w stanie w całości podzielić się z innymi. Albo zna się na takich rzeczach, których inni nie pojmą, choćby im nie wiadomo jak długo tłumaczyć.
O, tak. Spotkała się z tym już wiele razy. Opowiadała innym o niesamowitych rzeczach, na które oni nie zwracają uwagi - choćby i spowite wiecznym mrokiem tajemnice przestrzeni kosmicznej - a oni to olewali. Albo brali ją za świra. Nic z takimi nie poradzisz. Głupi, płytcy, głusi na prawdę.

Shaeera

Końcówka ogona ścięła niewielki krzaczek.
- Ale starczyło ci go, by się wszystkiego nauczyć? Opowiadanie na pewno jest szybsze! Opowiedz najnajszybciej, jak umiesz. Ekspresowo.
Sha zamachała tylnymi łapkami, słuchając uważnie słów koleżanki. Ona była taaaka mądra! I opowie o wszystkim, i Sha będzie wiedzieć, i będzie lepszym uber i Kroenen będzie z niej zadowolony! Kroenen to był wspaniały... Miał piękne oczy. Takie... Takie... Fantastyczne. Tliły się w nich dwa płomienie najniemieckiejwszej na świecie duszy, hipnotyzując smoczycę.

Wheat

Byłoby zabawnie, gdyby userka postanowiła zgermanizować mi Wheat. Paradoksalnie ściągnęłabym sama na siebie gniew innej mojej postaci. Dawno nie pisałam sama ze sobą, byłoby zabawnie. Niemniej, chyba ognisty lis póki co wystarczy. Nie chcę póki co drugi raz tracić rangi bety czy alfy, zwłaszcza że nadal jej nie mam.
- Ale... są rzeczy, do których dochodzi się samodzielnie i bardzo szybko. Uczę się nawet, gdy coś komuś mówię, więc im więcej mówię, tym więcej wiem. No cóż... gdybym wiedziała od czego zacząć, byłoby mi łatwiej opowiadać. Chcesz się dowiedzieć czegoś na jakiś konkretny temat?
O czym mogłaby opowiadać Wheat? Kosmos. Wyobraźnia. Paranoja. Wymiary. O, to były tematy, które nikogo poza nią nie obchodziły. Nieszczęsna Wheat.

Shaeera

- Opowiedz mi o tym, jak żołte ludziki odgryzły Panu Ziemi jedno jądro! - poprosiła.
To była jej ulubiona historia, nawet, jeśli zmyśliła ją sama.
Cthulhu tymczasem wrócił niosąc w łapkach jeden orzech, zaś w pyszczku trzymając następny. Przycupnął na grzbiecie Shy, poza zasięgiem nadpobudliwego ogona. Tam zaczął chrupać swą zdobycz, podkreślając brak weny userki.

Wheat

chyba nie muszę mówić, jak wielka dezorientacja i zmieszanie malowały się w tym momencie na pysku Wheat? To było ostatnie zagadnienie, jakiego się spodziewała. Musiała jednak zachować powagę.
- To nie tak, to nie tak - zaczęła, trzepocząc przy tym głową. - Ziemia to planeta. Każda planeta ma jedno jądro... i to nie chodzi o takie jądro jakie mają... e... żywe istoty. W tym wypadku jadro oznacza centrum, sam środek planety. Jądro planety składa się prawdopodobnie z bardzo, bardzo, bardzo gorącej substancji. Dzięki temu, że środek planety jest gorący, jej powierzchnia nie zamarza i możemy żyć. Gdyby jądro się wypaliło, życie nie mogłoby istnieć. Tak samo ze słońcem, z tym że ono nawet na powierzchni ma niewyobrażalnie wysoką temperaturę. Ono też ogrzewa naszą planetę.
I tak oto zeszłyśmy na tematy kosmosu. Wheat jak najbardziej to odpowiadało.

Shaeera

- Ale... Mówiłaś, że Ziemia jest panem. Pamiętam! A potem o wykształconym serze... Czyli, że to wszystko nieprawda? Nie ma sera, Pana Ziemi, Thora, młota i Cthulhu? Nie ma chorych i psychicznych smoków, Drzew Pytających...?
Sha patrzyła na przyjaciółkę z niedowierzaniem. Tak właściwie, to chciała usłyszeć coś w stylu "żartowałam". Chciała usłyszeć zaprzeczenie. To przecież niemożliwe, by wszystko, w co wierzyła było jednym wielkim kłamstwem! Nie, nie, nie. NIE!!!
Pyszczek smoczycy zadrżał, jednak reszta mimiki wyrażała jedynie twardy i jawny bunt przeciwko nieistnieniu wszystkiego, co ważne.

Wheat

Zastanawiała się nad odpowiedzią przez dłuższą chwilkę.
- Ponoć istnieje to, w co wierzymy - powiedziała w końcu, uśmiechając się. Była to przeciez zasada, którą sama od zawsze się kierowała. - Więc nie martw się, nawet, gdy zaprzeczają, to, w co wierzysz, musi być gdzieś prawdą. Jeśli nie w świecie realnym, to w wyobraźni. Ale jeśli chodzi o Ziemię, nie pamiętam, co mówiłam... było to dawno. Ale zapewniam cię, że Ziemia jako planeta nie ma płci. Bo nie jest jakimś konkretnym organizmem. To planeta. To tak, jakby kamyk miał mieć płeć.
Trudne sprawy...~

Shaeera

Sha podniosła kamyk z ziemi. Obejrzała go dokładnie, obracając na wszystkie strony.
- Myślę, że to samica. - orzekła w końcu.
Kamyk był gładki, owalny. Bez żadnych wypukłości ani wklęsłości. Nie przypuszczałam, że istnieje wyraz "wklęsłości", a jednak... Nie podkreśliło. Człowiek uczy się całe życie.
Wracając do Shaeery...
- A... Da się zmienić smoka na wilka? Albo odwrotnie, wilka na smoka? Bo... - urwała. W końcu... To jest jej malutka tajemnica. Nie powie nikomu. A Haribo zostanie zjedzony zaraz po zakończeniu budowy.

Wheat

Wywróciła oczami. No tak, czasami upartego z błędu nie wyciągniesz.
Userka westchnęła żałośnie. Od pewnego czasu cały komputer zaczął się psuć, a do buntu maszyn dołączyła też przeglądarka. Przestała podkreślać cokolwiek. A że userce nie chciało się czytać każdego napisanego przez siebie postu, czasem jakieś drobne błędy się tu wkradały. No cóż...
- Nigdy się z czymś takim nie spotkałam. Czemu pytasz?