Las Roślinażeców

Seyu

- Ciocia? - zapytał. Cóż to słowo mogło oznaczać? Jednak, co by nie znaczyło, było pozytywne i podobało mu się!
Kiedy Notte zaczęła go obwąchiwać, zesztywniał, patrząc nań z ciekawością. Może on też powinien zrobić to samo? Więc również zaczął ją obwąchiwać, poruszając nozdrzami z energią. Czy to taka zabawa? Znaczy, że są przyjaciółmi?
- Seyu! - powiedział nagle, nic innego nie przyszło mu do głowy.

Notte

Cofnęła się gdy smok krzyknął - Notte - przedstawiła się po chwili patrząc to na matkę to na smoka,podeszła znów tym razem bliżej

Vedette

Ved zachichotała.
- No może. Moje nietypowe maleństwo. - powiedziała do Light. - Seyu, ciocia zaopiekuje się tobą. Nie bój się. - dała mu całusa i otuliła bardziej, gdy wiatr mocniej zawiał.

Lightning

Popatrzyła tym razem na Vedette:
-Czyli mamy nowego członka w rodzinie?-zapytała
Kiedy tu przyszła razem z córką,nie wiedziała że zostanie ciocią...

Seyu

Czyli wypowiedzenie swojego imienia okazało się dobrym pomysłem. Smok uśmiechnął się szeroko, ukazując krótkie i tępawe ząbki. Teraz wreszcie czuł się jak w domu, bardzo mu się podobało to uczucie. Wtulił nos w futro Ved i westchnął cicho. Było mu tak dobrze, jakby znajdował się w wilczym raju. A może to miejsce właśnie rajem jest?
- Rodzina? - zapytał nagle, jakby domagając się wyjaśnienia tego słowa.

Vedette

- Tak Light. Ciekawe jak zareaguje Azz. Zawołasz go? Zawyj do nieba, to może usłyszy.- zaproponowała. - Seyu, zostań na chwilę z Light i Notte. Pójdę coś złapać do jedzenia. Będę tu, kilka metrów przed tobą. - powiedziała i skierowała się ku lasu, wypatrując jelenia- najlepszego daniela.

Lightning

Popatrzyła za znikająco w krzakach Vedette,po czym uniosła łeb i zawyła przeciągle:
-Tak...rodzina...-nie wiedząc czemu powtórzyła słowo wypowiedziane przez smoczka.
,,Rodzina'' wyraz do niedawna całkiem dla niej obcy...zbitka liter...nie oznaczających nic...do niedawna tak było...a teraz?...ona ma rodzinę...

Notte

Dotknęła lekko łapką łusek smoka po czym swojego futra - Jej - szepnęła opuszczając łapkę - Rodzina to ktoś kto się tobą opiekuje i cię bardzo kocha - wyjaśniła po chwili choć niezbyt dobrze to zrobiła ona tak o niej myślała

Lightning

-No właśnie...-potwierdziła
Nie wiedzieć czemu pogłaskała Notte ogonem. Odruch-matczyny odruch...

Seyu

Uczucie ciepła nagle wygasło. Rozejrzał się zdezorientowany. Już? To koniec jego szczęścia? Zerwał się na równe nogi powstrzymując się od pobiegnięcia za Ved. Ale przecież są tutaj jeszcze Notte i Light. Póki one stąd nie odejdą, będzie się czuł bezpiecznie. Spojrzał na młode. Następnie przyjrzał się swojej skórze, a potem jej. Nie dostrzegał różnicy, chociaż była bardzo widoczna.
- Rodzina - powtorzył, zastanawiając się. - Mama, Light, Notte! - dodał zaraz z zapałem i nastroszył wachlarz na łebku.

Vedette

Ved wyczuła daniela bardzo szybko i już biegła za nim, by zadać cios w szyję i odebrać duszę. Biegła i czuła jak mięśnie jej się napinają i rozgrzewają. Okrążyła ofiarę i wgryzła się w kark, aż poleciała krew... Czuła tę nieprzyjemną maź na całym pysku, lecz dumnie ciągnęła martwe ciało w stronę...rodziny. Zatrzymała się przy młodych. Zapewne jej wygląd był odrażający. Wilczyca z pyskiem we krwi...

Lightning

Nie wiedzieć czemu oblizała kły. Dla niej krew była czymś...cennym...i dobrym...oderwała wzrok od czerwonej posoki. Zwróciła łeb w stronę Seyu:
-I jest jeszcze Azazello...Niebawem go poznasz...-dodała...

Seyu

Smok nie czuł przerażenia. Z jego ślepek wręcz żywym ogniem buchała ciekawość, żądza wiedzy i poznania wszystkiego, co go otacza. Szybko skojarzył maź znajdującą się na pysku wadery, gdyż taką samą zobaczył na zwierzynie, którą taszczyła.
- Czemu? - spytał z wysiłkiem. Czemu zrobiła krzywdę temu... co to jest?

- Azazaza... - trudne imię. Westchnął. Bardzo chciał nauczyć się mówić tak, jak oni. Był jednak uparty i zapewne niebawem uda mu się opanować wszystkie te skomplikowane słowa!

Vedette

Ved oblizała się i przyciągnęła zwierzynę do rodziny.
- Zapraszam na obiad rodzinko. - uśmiechnęła się ciepło i położyła się przy Seyu.
- Tym się żywimy. Taka jest hierarchia świata kochany. Spróbuj przekąsić. Surowe mięso jest dobre. - zachęciła go i rozdarła skórę zwierzęcia.
Dokopała się do mięsa i nadal brudna od krwi zaczęła jeść.

Notte

A-za-zel-lo - przesylabowała Seyu słowa tak jakby chcąc mu pomóc powtórzyć imię swego ojca

Lightning

Siedziała sztywno.Nie chciała jeść.Gdyby zaczęła wypiłaby całą posokę. Nie jadłaby mięsa...Niewiadomo czemu,ciągnęło ją do krwi. Powoli szurała ogonem po ziemi,tępo wpatrując się w ciało...

Vedette

- No Light, chodź. Mięso jest świeże, po co ma się zmarnować? - ugryzła kawałek mięsa.

Lightning

Spokojnie odetchnęła po czym podeszła do daniela. Pochyliła się nad nim. Zapach jego krwi wciskał się do jej nosa. Nie mogła,więc urwała spory kawałek mięsa oddaliła się metr od innych i zaczęła żuć...

Seyu

Przyglądał się ruchom mamy, a potem spróbował zrobić to samo. Pazurami rozorał skórę, a potem ugryzł to, co ona. Przeżuwał bardzo długo, co chwila marszcząc pyszczek w nieodgadnionym grymasie. Na koniec kłapnął zębami i wysunął język.
- Jumjumjumjum - podsumował i ponownie zaczął jeść. Następnie z będą gębą spróbował ponownie wypowiedzieć imię.
- A-za-zel-ze-ze-lo

(będę potem!)

Vedette

Ved uśmiechnęła się do Seyu. Przeniosła wzrok na Light zaciekawiona jej zachowaniem. Wstała i podeszła do niej. Nie chciała by młode przysłuchiwały się ich rozmowy.
- Light, co jest grane? Nie owijaj w bawełnę, bo widzę, że coś nie tak jest. - wyszeptała jej do ucha.