Las Roślinażeców

Carly

Carly położyła się pod drzewem naprzeciw nowo poznanej wilczycy i położyła łeb na łapach. Ciekawe, co by powiedzieli jej przyjaciele, gdyby zobaczyli ją w nowej szacie? A to ciekawe.

Crystal

Gdy tylko Crystal zobaczyła nowego wilka w lesie, od razu się przywitała.
- Siemka! - powiedziała bardzo uradowana. Czuła, że w końcu pozna kogoś nowego.

Carly

Carly nie zauważyła przybyłego wilka. Gdy tylko zorientowała się, kim jest nowoprzybyły, jej pysk rozjaśnił szeroki uśmiech, a ogon zaczął wywijać dzikie harce. Zerwała się z miejsca i podbiegła do wilka. - Szasta! Cześć! Właśnie akurat o tobie myślałam, wiesz? Zmieniłeś się! I ja też! I.. ładnie mi? - roześmiała się przy ostatnim zdaniu.

Szasta

Czyżby go nie poznała? Dźwignął się na łapach podchodząc do miejsca spoczynku płomiennej wilczycy. Istotni wyglądała zupełnie inaczej aczkolwiek nie zmienił się fakt, że nadal to była ta sama szalona Carly. Doskonale znał jej zapach. Młoda wilczyca wyglądała bardzo podobnie jak jego przyjaciółka kiedyś. Czyżby kolejne dziecko, członek rodziny Carly? - Witam panią! - rzucił z lekkim oburzeniem, że przyjaciółka nie zwróciła na niego uwagi. Obrzucił ją podejrzliwym wzrokiem od stóp do głów. - Kim jesteś i co zrobiłaś z moją niebiesko-białą przyjaciółką?! - trącił ją lekko nosem w bok. - Pewnie, że ładnie Ci. - dodał ze śmiechem.

Carly

Carly roześmiała się serdecznie i spojrzała na Crystal, na którą aktualnie spoglądał jej stary przyjaciel. - Ona nie jest ze mną spokrewniona - wyjaśniła, nim dojdzie do jakiegoś nieporozumienia. Jednak wciąż jej ogon wywijał tak potężnie na boki, jakby chciał się urwać. Na trącenie nosem zaśmiała się po raz kolejny. - Otóż twoja przyjaciółka powróciła do swojego dawnego, szalonego stanu! Nie ma już smutaśnej Carly, która była przez jakiś czas! - rzekła wesoło i trąciła go łapą w bark.

Crystal

Wilczyca uśmiechnęła się do Szasty. Domyśliła się nad czym chwilowo rozmyślał, więc odpowiedziała:
- Nie, nie należę do rodziny Carly. Jestem do niej po prostu trochę podobna. Tak naprawdę wcale nie jesteśmy spokrewnione. - powiedziała i zaczęła odrzucać śnieg z miejsca w którym stała, by móc tam się położyć.

Szasta

Wilk potrząsnął pyskiem na boki lekko zdezorientowany. Dwie takie jak Carly to chyba za dużo dla niego jak na dzisiaj jednak szybko się otrząsnął. Spojrzał na Carly, która właśnie trąciła go w bark. - Nie prowokuj...- urwał zaczepnie po czym wybił się zdecydowanie przeskakując nad wilczycą. Łapy poniosły go do młodszej wadery. Ukłonił się dość teatralnie - Szasta, milo mi poznać. - miał dziś wyśmienity humor. Przez bark spoglądał na płomienną Carly. Dobrze, że minęły jej te stany melancholii. Samiec zamiatał zamaszyście ogonem po ziemi aż niby to przypadkowo z impetem rąbnął w nos przyjaciółki. Oczywiście tylko przypadkiem.

Carly

Na tknięcie ogona jej nosa, a konkretniej większości pyska, odskoczyła w tył. - Młodzieniaszku, byś uważał. - zamruczała zaczepnie i wystawiła mu łobuzersko język. No tak. On podrywa wszystkie wilczyce, więc nie zdziwiła się, gdy ten zaczął gadać z Crystal.

Szasta

Moment moment On nie podrywa wszystkich wilczyc, On z natury jest po prostu bardo "komunikatywny". Rozmowny chłopak i tyle. Młodzieniaszku? Oho tak do Bety Nocy nie będzie mówić. No chociaż fakt, że staruchem nie był. Obrócił się na pięcie podchodząc do Carly na odległość kilku milimetrów. - Coś mówiłaś smarkulo? - warknął przez zaciśnięte kły z baardzo poważnym wyrazem pyska choć uśmiech sam mu się cisnął.

Carly

- Tylko nie smarkulo. - uniosła brwi, schowała język. - Mam się śmiać, bać, czy płakać? - mówiąc to uśmiechnęła się zadziornie. Heh. Dwójka przyjaciół będzie rozgrywać scenkę nienawiści? Ok. Carly do wszystkiego zgłasza się na służbę w pierwszym rzędzie!

Szasta

Patrząc na nią w pewnym momencie opadła mu komicznie szczęka ukazując potężne kły i bezwładnie zwisający jęzor a źrenice powiększyły się do granic możliwości. Śmiać, bać czy płakać? Po chwili usiadł zgarniając łapy ogonem. Przystawił przednią łapę do pyska udając zamyślonego. Westchnął teatralnie przenosząc na nią błyszczące ślepia. - Najbardziej zadowoliłaby mnie scenka żarliwego roztkliwienia, tonięcie we łzach i rozdygotanie histeryczki. - uśmiechnął się od ucha do ucha po czym zadziornie dodał. - Na pewno sobie poradzisz. - jego bursztynowe oczy świdrowały czerwone patrzałki Carly. Nie żeby On coś sugerował, że jest histeryczką czy coś. On tylko wypowiedział się co by go najbardziej uszczęśliwiło. - Dać Ci chusteczkę tak na zaś? - uniósł jedną brew do góry owijając ogon szczelnie wokół łap. Poruszała się jedynie jego końcówka mechanicznie raz na prawo raz na lewo.

Carly

- Nie trzeba. - powiedziała - To ten, ty się na mnie rzucasz, zastraszasz mnie, zaczynasz monolog typu "wybiła twa ostatnia godzina śmieciu", dalej zastraszasz.. ? - mówiąc to z trudem tłumiła w sobie śmiech. Chciała się przygotować do roli płaczki żydowskiej. xD

Debra

Dopiero teraz Ferine się obudziła. Najwyraźniej po długiej nieprzespanej nocy zachciało jej się zdrzemnąć. Po cichu wstała i spojrzała na otaczające ją wilki. Widać, że podczas jej odpoczynku dużo osób odwiedziło Las Roślinożerców. Spojrzała na wilczyce i wilki które się tu znajdowały swoimi ślepiami.

Szasta

I w tym momencie poległ. Zwykle poważny i chłodny wybuchnął niepohamowanym śmiechem przewracając się na grzbiet prawie turlał się po puchatej okrywie śniegu znajdującej sie na roślinności. Jego psychopatyczny napad śmiechu nie ustawał aż nagle zebrał się kładąc na boku, spojrzał kątem oka na wilczyce. Nie, On wcale nic nie knuł. W pewnym momencie coś przeleciało po ziemi podcinając łapy wilczycy co spowodowało upadek. Tak to był jego masywny ogon. Teraz zaczął się jeszcze bardziej śmiać z niewinnym wyrazem pyska.

Crystal

Przez cały czas lerzenia, który trwał kilka godzin, Crystal zapomniała o całym świecie. Podczas rozmyślania, nie słyszała ani trochę tego o czym rozmawiał Szasta z Carly.
- Okey, ja już lecę. Narka! - i jak powiedziała, tak zrobiła.

Hexe

*przepraszam, zacięłam się na trochę*

Hexe odetchnął, słysząc, że nic nie jest wilczycy. Wciąż jeszcze będąc przygotowanym, by złapać upadające ciało martwej wilczycy, odszedł pod swoje drzewko. Co w tym czasie robiła niebieskogrzywa?

Elena

Płomiennoruda przyglądała się wszystkiemu z uśmiechem. Nachyliła się po chwili nad szczenięciem na które nafukała Sekai i odezwała się swym miłym, melodyjnym głosem.
- Witaj, ja jestem Evana. I nie przejmuj się nią. Cierpi na "wszystkowstręt". - pogładziła wilczycę po łebku i uśmiechnęła ciepło. Wprost kochała dzieci!

Szasta

Jakoś tak się tu tłoczno zrobiło. Wilk pozbierał się lekko poirytowany acz nadal z kpiącym uśmiechem na pysku, którym obdarzał Carly. Otrzepał swe zacne wilcze futro ze śniegu po czym klapnął na cztery litery pod drzewkiem opierając się o jego pień grzbietem. Bursztynowe ślepia samca śledziły chmury na niebie.

Carly

Carly upadła pod wpływem masywnego ogona. - Ej! Stefan, cóż ty robisz? A, właśnie, do ciebie pasuje imię Stefan. Więc będziesz Stefan. - mówiła, wstając z ubitego łapami śniegu, po czym podeszła do Szasty i oparła się o bok jego masywnego ciała, również spoglądając w niebo. - Szaro. - stwierdziła po chwili ciszy.

Szasta

Wysłuchując jej tylko niekiedy strzygł uszyma do tyłu. Gdy oparła się o jego ciało obrócił pysk w jej stronę. - Stefan? A co to za durne imię? - uniósł jedną brew do góry spuszczając wzrok na ziemie pokiwał pyskiem z dezaprobatą.
- Dobra może być Stefan, Mieciu...jak tam chcesz, ale wiesz jakie imie do ciebie pasuje? - uśmiechnął się szatańsko wbijające czerwone ślepia w jej oczy.
- Zocha! niee lepiej Kazia. Ooo będziesz Kazia, Kaźmiera Kołek! - wykrzyczał jej do ucha.