Przygraniczne Lasy - Legowisko Mort'a & Eleny

Annica

To chyba dobrze, że niewiele osób wiedziało wiele o gwiazdach. Były jedyne w swoim rodzaju. Annica dłuższy czas wędrując po krainie, dziwiła się wielce, że jest tu jedyna ze swego rodzaju, gatunku. Zawsze widziała, jak spada tyle gwiazd. Było ich tyle, że bez namysłu mogła stwierdzic, że choc jedna tutaj jest. Mimo to myliła się - żadna aura nie była tak silna, by mogła kogoś uznac za gwiazdę. Takie aury są wyczuwalne z dużej odległości, wyjątkowo ciepłe i pulsujące energią. Jeśli jakaś gwiazda uznałaby zwykłego śmiertelnika za godnego wchłonięcia jej energii, prawdopodobnie stałby się kimś w rodzaju ponad-organizmu, herosem. Wspaniałe.
Nadal pozostawała wpatrzona w Akinoriego. Lubiła ciszę, ale ta wydawała się byc wyjątkowo pustą ciszą, nic nie znaczącą, martwą i świszczącą w uszach. Ich wspólny dom opustoszał. Przebudziła się, by obserwowac odejście matki i ojca.. ?

Akinori

Westchnął ciężko, nie może tutaj dużej przebywać! Wszystko co kiedyś kochał, odeszło, na dobre..
- Ehh... Annica, kiedy będziesz gotowa i miała na to ochotę, przyjdź do Złotego Smoka. Posiedzimy sobie razem. Ja dużej w tym miejscu przebywać nie mogę, zbyt wiele rzeczy przypomina mi tutaj pewne osoby.. A zwłaszcza Xer.. - Nie dokończył tego, nie chciał nie potrafił, nie było takiej potrzeby!
- Tak czy siak.. Przyjdź tam. - Dodał cicho i odszedł ze smutkiem. Nie będzie tu dużej siedział.

zt.