Zaci(e)sze Renesmee i Mastera

Master

- Na pocżatku był chaos... Nie. Na początku był durny wilk, który się bał. Potem był chaos. A potem zrozumiał, że...- Pokręcił łbem. Gdy siebie słuchał, zrozumiał, ze z tego to ona nic nie pojmie.
- Pamiętasz... Kiedyś, jeden jedyny raz w życiu Ci czegoś odmówiłem. Zraniłem Cię tym i przyznaję to. Nie chcę popełnić drugi raz tego samego błędu. Nie chcę... - zniżył głos do szeptu i wciąż go ściszał.
- Nie chcę, żeby było tak, że jeśli chcesz mieć szczenięta, to żebyś musiała rzucać się w objęcia innych, chętniejszych wilków. Rooo...Rozumiesz mnie?- Nie śmiał na nią spojrzeć, sam by się schował w borsuczą jamę.

Sheala

- Myślę, że przyjdzie odpowiedni moment. Na razie musimy odbudować nasz związek. Dopiero po pewnym czasie możemy zdecydować się na naszych potomków. Nie mam Ci tego za złe. Byłam wtedy za smarkata, żeby mieć młode. Nie byłabym dobrą matką. - powiedziała znów zbliżając się do niego. przytuliła się bez słowa, oddetchnęła głęboko, jakby z uglą.

Master

- Nie chciałem Cię wtedy obarczać czymś takim. Nie masz pojęcia, jak bardzo wtedy wariowałem, od zapachu, od Twoich ruchów... Byłaś i jesteś bardzo pociągająca. Ale po prostu... Chcę, byś wiedziała, że jestem gotowy. Ale nie jestem w stanie tolerować... żadnych zdrad- wytłumaczył. Musiała zrozumieć, że wtedy nie chodziło o to, co mu zarzuciła. Była cudowna, ale wiedział, że jej pierwsza cieczka to stanowczo za szybko na to, by była matką. Kochał ją bardzo.

- To... Na co masz ochotę, królowo mego serca?- zapytał po dłuższej chwili. Powoli poruszył ogonem, uważając, by nie zmoczyć go w zimnej kałuży na ziemi. Świat ucichł, zniknęły gołębie, nie było słychać nawet ludzi w oddali.

Sheala

Pokiwała w zamyśleniu łbem. Położyła się tuż obok, przymknęła swoje ślepia. Była zmęczona, zbyt dużo wrażeń jak na dziś. Ziewnęła przeciągle i po chwili zaczęła spać. Marzyła.

Master

- Tak więc śnij- powiedział cichutko i usiadł przy niej. Musiał rozprostować w końcu kości. Tak długie leżenie na kostce brukowej mu nie służyło.
Troskliwie musnął ją po głowie, między uszami i poprawił łańcuszek, by nie wgniatał się jej, gdy spała. A potem zapatrzył się w dal, nasłuchując i pilnując śpiącego obok Skarbu.

Sheala

Śniło jej się, że oboje przebywają na jakieś duuuużej polanie. Wokół latały motyle, nad głowami paliło słońce, a wiatr jedynie dawał jakąś ulgę. Obok nich dreptały jakieś dwa szczeniaki. Obok drzewa stali jej rodzice. Uśmiechnięci i szczęśliwi. I brat. Westchnęła przez sen, obróciła się na drugi bok. Chciała, żeby to było prawdą. Tęskniła.. za swoją rodziną.

Master

Zastrzygł uszami, gdy usłyszał jej westchnięcie. Popatrzył na nią i zastanawiał się, o czym może marzyć we śnie. Potem utonął we własnych myślach. O wszystkim powinien jej powiedzieć, musi wiedzieć o wszystkim. Jak jednak będzie na niego po tym patrzeć? Pokręcił łbem. Brzydził się sobą, ale sam nie wiedział, czemu to zaoferował Jainie. Wywiązywał się jednak jak najlepiej z zadania.

Sheala

Po pewnym czasie obudziła się.
Otwarła swoje znużone powieki, przeciągając się niczym kot. Ziewnęła długo, wydając z siebie dziwne piski. Czuła się niesamowicie wypoczęta. Spojrzała na Mastera. - Więc to nie był sen. - pomyślała uśmiechając się od ucha do ucha. - Dzień dobry, kochanie. - mruknęła jeszcze półprzytomna.

Master

- A dzień dobry- odpowiedział, a na jego kufie wykwitł szeroki uśmiech. Zniżył łeb do jej poziomu i liznął ją czule w bok pyska.
- Jak się spało?- zapytał, a oczy błyszczały mu radością, że jest tu obok. Nie bez znaczenia było też to, że powiedziała 'kochanie'... (:

Sheala

- Przyjemnie się spało, bo ty byłeś obok. - powiedziała wkładając łeb pod jego kark. Zamruczała słodko, wijąc się u jego boku. Uwielbiała jego dotyk, który rozwiewał wszystkie smutki. Zaczęła machać wolniutko ogonem, raz w lewo, raz w prawo..

Master

Przytulił ją łbem i uśmiechnął się.
- Jakie mamy plany na dziś?- zapytał głosem dużo swobodniejszym niż wcześniej.

Sheala

- oddychanie. Leniuchowanie i nie wiem co jeszcze. - uśmiechnęła się zadziornie, rozkoszując się jego zapachem. Ah, była w siódmym niebie! Teraz czuła się jak księżniczka. Miała po prostu wszystko. - Może coś zaproponujesz? - zapytała, ściszając głos.

Master

- A i owszem- odparł, z jego szelmowskim uśmieszkiem.
- Co powiesz na małą wyprawę w miasto? Ludzkie miasto- uściślił. Musiało się dziać coś ciekawego, bo mieszkańcy tego terenu... Zniknęli. Przewidywał, że gdzieś natkną si na kolorowy, ale i niebezpieczny festyn.

Sheala

- Czemu by nie. - wzruszyła barkami. - Ale musimy być bardzo ostrożni. - zaraz dodała, bo nie chciała żeby uznał ją za egoistkę. - Nie wybaczyłabym sobie, jeżeli coś by Ci się stało. Nie chcę.. stracić Cię i to na zawsze. - powiedziała odwracając speszona wzrok. Zamiatała wolniutko ogonem podłoże.

Master

- Ciebie dotyczy to samo- powiedział, nagle poważniejąc. Po chwili jednak uniósł zesztywniały zadek w górę i przeciągnął się. Gotowy do drogi, znów się uśmiechnął.
- Jak sądzisz, w którą stronę powinniśmy się udać?- zapytał w końcu, nie spuszczając z niej wzroku.

Sheala

Podniosła się równie ociężale co on. Przeciągnęła swoje stare kości, ziewając. Mlasknęła, szukając właściwej drogi. - Myślę, że powinniśmy się udać tędy. - wskazała łapą alejkę, a obok niej drogowskaz, na którym widniał napis 'dziedziniec'. Może tam będzie festyn.. i tłum ludzi?

Master

- Nie wiem jak Ty, ale ja przy tej okazji zgłodniałem- powiedział, skręcając powoli w alejkę, starając się trzymać równy krok z nią.
- Może uda nam się podjeść trochę dobrej kiełbasy- stwierdził z charakterystycznym sobie uśmiechem złodziejaszka.

Sheala

- Ja też zgłodniałam. - oblizała ślinę, która nie wiadomo kiedy zaczęła spływać jej z pyska. Zawstydziła się nieco tym nagannym zachowaniem, ale natychmiast poczłapała za swoim partnerem. Cicho wychyliła się zza jego cielska, uśmiechając się delikatnie. Sprzedawca wędliny akurat obsługiwał starszą babcię, która nie umiała zdecydować się jaką kiełbasę wybrać. Dała mu znak pacnięciem łapy w bok, że jest gotowa.

Master

Skinął łbem, nie patrząc na nią, a jedynie lustrując na boki wszystko i wszystkich. Chyba nikt ich nie zauważy...
- Bierz kiełbasę, a ja się zajmę babcią- stwierdził, postępując jeszcze trzy kroki w przód. Potem wyrwał przed siebie, przed staruszką odbił się od ziemi by uderzyć ją przednimi łapami w pierś. Starowinka przewróciła się, a Master złowrogo wyszczerzył zębiska na sprzedawcę.

Sheala

Dużymi susami już znalazła się na blacie, gdzie rozstawione były znakomite kąski. Chwyciła do pyska dorodną kiełbasę, zeskakując strąciła kubek i kilka talerzy. Biegła do beczki, gdzie wcześniej ukryła się przed Masterem. Położyła się, z kiełbasą w pysku i czekała.