Zaci(e)sze Renesmee i Mastera

Master

Zamachnął groźnie kilka razy ogonem, kłapnął zębami... i zniknął. Nagły odwrót musiał zdziwić sprzedawcę tak samo, jak nagły atak czegoś jak przerośnięty, szary pies. Bo kto spodziewałby się tu wilków?
Master szybko znalazł się przy partnerce.
- Udało nam się!- błysnął zębami w szerokim uśmiechu.

Sheala

- Tak! - zaśmiała się, ujawniając rząd swoich śnieżnobiałych zębów. Położyła ostrożnie kiełbasę przed sobą, czekając aż on pierwszy zabierze kęs, zasługiwał na to. Przypatrywała mu się z szacunkiem, a serce radowało się jeszcze bardziej. Uwielbiała przypominać go sobie raz po razie, pamiętając, że on nigdy jej nie zostawi, bo.. ją kocha.

Master

Niuchnął kiełbasę i oblizał pysk. Uśmiech, nawet ku jego zdziwieniu, stał się jeszcze szerszy. A myślał, że to niemożliwe!
- No dalej, jest wspaniała. Jedz, Księżniczko- powiedział, podsuwając ją jej pod sam nos. Przysiadł na tylnych łapach i delikatnie zamiatał ziemię ogonem.

Sheala

- Nie, ty pierwszy. - przysunęła mu mięsko pod sam pysk, uśmiechnęła się jeszcze szerzej. Usiadła naprzeciw, lustrując go swoim przenikliwym spojrzeniem. Miała ochotę się zaśmiać, ale jeszcze się powstrzymywała.

Master

Żeby nie kłócić sie o błahostki, skubnął kiełbasę i szybko przełknął. Wziął jeszcze jeden mały kąsek, by tym się już powoli delektować. W międzyczasie podsunął znów kiełbachę jej, delikatnie łapą.
Kiedy w koncu zjadł to, co odgryzł, zapatrzył się w Shealę. Jego Renesmee. Wciąż tak cudowna... Jego nozdrza zaczął podrażniać jej zapach.

Sheala

Nie przejmujc się jego zachowaniem, wzięła kawałek kiełbasy do pyska, wolno przeżuwając. Ah, nareszcie jej brzuch zamilkł!
Zdziwiło ją jednak to, że Mastuś zaczął się dziwnie na nią patrzeć. Ah, no tak. Ruja. Ale.. ona nie wiedziała czy jest do końca gotowa, więc wolała poczekać, aż on zacznie ten temat.

Master

A durny samiec siedział jak zahipnotyzowany i węszył. W końcu po dłuuugiej chwili ocknął się z tego swoistego transu i potrząsnął łbem.
- Przepraszam. To jak, najedzona, czy idziemy szukać innych przysmaków?- zapytał, by pokryć zmieszanie. Uważał widać, ze na szczenięta mają jeszcze czas. Ona ma jeszcze czas. Po co ma wyniszczać swój tak młody organizm?

Sheala

- Nie, jestem najedzona. - rzekła wstając, zataczała koła wokół basiora, by niespodziewanie wskoczyć na jego grzbiet. Powoli stawiała kroki, żeby przypadkiem nie zdradzić swojego zamiaru. Uśmiechała się przy tym delikatnie, chichocząc cichutko pod nosem. Kiedy nadszedł odpowiedni moment, dała głębokiego susa na jego dobrze zbudowane ciało. Oboje przewrócili się z hukiem na posadzkę. <3

Master

Master wprost połknął powietrze ze zdziwienia. Tak nagłego ataku z jej strony się nie spodziewał. Starał się szybko pozbierać. Kiedy w końcu wyrównał oddech, liznął ją w pysk i stwierdził pozornie ostrym tonem:
- Nie zaczynaj ze mną...- z lekkim uśmiechem na kufie kłapnął zębami.

Sheala

- Czyżby pan 'niedotykaj mnie' się bał? - posłała mu perskie oko, po czym liznęła w nos. - Czemu niby mam z Tobą nie zaczynać? - zapytała wytężając swoje zmysły, aby basior nie zdołał czegoś ukryć.

Master

- Bo...- warknął, szczerząc złowrogo kły. Potem spoważniał i dokończył.
- Bo... Bo to Ty zdjęłaś antypoślizgi- wybuchnął śmiechem i popchnął ją, przewracając w taki sposób, że oboje znów zaczęli się turlać. Przytulił pysk do jej piersi i mocno zaciągnął się jej zapachem. Tak bardzo ją uwielbiał. Po chwili znów spojrzał jej w oczy, nadal się turlając.

Sheala

- Moje antypoślizgi! - jęknęła zrozpaczona, a potem już tylko turlała się z Mastusiem. <3 Zakręciło jej się w głowie, więc po pewnym czasie zaparła się łapami, żeby ten nie mógł dokończyć swojego dzieła. - Muhahaha! - zaśmiała się szatańsko, była ciekaw, co teraz wykombinuje.

Master

A Master odskoczył, gdy tylko poczuł, że partnerka go odpycha i pognał gdzieś w ciemniejszą uliczkę ile sił w łapach. Obejrzał się za siebie i wystawił jej język.
Zaczynało się ściemniać, a gwar ludzi stopniowo cichł. Najwidoczniej festyn się kończył.

Sheala

Wstała i jakby nigdy nic weszła na przewróconą beczkę. Stawiała ostrożbnie kroki, a chwilę później rozpędziła się za bardzo. Pędziła wręcz za Masterem z prędkością światła, w jej oczach pojawiły się wesołe ogniki.

xD

Master

Biegł, biegł i nagle... ponownie skręcił w boczną uliczkę. Kiedy wychylił łeb zobaczył, jak She nadal biegnie na beczce, z tym że wciąz po tej samej ulicy, którą wcześniej go goniła. Czy zeskoczy i dołączy do niego? Nie był pewny, czy teraz jej nie będzie musiał ratować i stał na straży, uważnie obserwując sytuację.

Sheala

Zeskoczła z beczki, widząc że jej partner uciekł gdzieś w inną uliczkę. Beczka z hukiem roztrzaskała się o ścianę, a ona sama czmychnęła za nim. Węszyła, aby złapać jego trop. No gdzie on mógł się schować? Chodziła wolno, ostrożnie starając się niczego nie nadepnąć, aby pierwszy jej nie znalazł. Weszła na śmietnik i stamtąd obserwowała okolicę. Sheala pani śmieci, super. xD

Master

Schował prędko łeb za zaułek, by go nie zauważyła, bo zerkała niebezpiecznie blisko niego. W Masterze obudził się ponownie instynkt... Szpieg, szpiegować, węszyć i pozostać ukrytym! Cofał się powoli widząc cień Sheali i uważnie ją obserwując. I chociaż w zakamarkach jego świadomości było przekonanie, że to tylko zabawa, to jednak nie potrafił nie zachować się maksymalnie profesjonalnie.

Wolfik

Czyżby tupot małych łap?Tak,mały Wolfik nie miał pojęcia gdzie idzie było strasznie duzio ludzi i zgubił się w tłumie ludzi.Zauważa jakąś wilczycę i zwija się w kulkę.Nadjeżdża nagle auto.
-Ratunku-wrzeszczy mały
Auto już-już się zbliżało się.