Bursztynowe Morze

Krik

[basior i wadera to określeni wilka i wilczycy,nie pary alfa;)]

Wilk usłyszał jakieś zamieszanie i odwrócił łeb. Zobaczył waderę, która wyglądała jak Hekate przed przemianą. Czyżby... ?-Hekate?-Zapytał niepewnym głosem.

Idalia

//Do jakiego źródła informacji nie zajrzysz, przeczytasz, że basior i wadera to określenia dla par dominujących, czyli Alf.//

- Tak - odpowiedziała. Czyli jednak nie wydawało jej się, Krik był tu naprawdę. Halucynacje zwykle nie trwają tak długo.

Krik

Zerwał się i podszedł do wilczycy. Położył łeb na jej karku i przytulił do siebie.-Dawno się nie widzieliśmy... .

Idalia

Uśmiechnęła się szeroko, wtulając w sierść wilka. - W moim przypadku to raczej dawno się nie słyszeliśmy - powiedziała i zaśmiała się krótko.

Krik

-Tak, właściwie masz rację, moja piękna.-Powiedział, szeroko uśmiechając się. Może ona tego nie widziała, ale był przeznaczony tylko dla niej. Liznął ją po pysku.

Idalia

Wtuliła się w Krika z całych sił, niemalże jak ludzkie szczenię, które przytula się do ukochanej zabawki. - Tęskniłam... - mruknęła cicho.

Krik

Odsunął się tak, by widzieć jej pysk.-Ja też tęskniłem, nawet nie wiesz, jak bardzo. Lizną ją w pysk, pocałował wręcz.

Idalia

Uśmiechnęła się i odwzajemniła ten wilczy pocałunek. - Przez cały ten czas byłeś w krainie? - zapytała. Ona włóczyła się ostatnio to tu, to tam...

Krik

-Tak. Zawsze jestem w tej krainie. Nie opuściłem jej, odkąd tu jestem... .-Powiedział tuląc ja do siebie. Kochał ją naprawdę gorąco. A chłodny wiatr, który rozwiał jego sierść, wcale nie ochłodził jego uczucia.

Idalia

- Kocham cię - powiedziała cicho, opierając o niego pysk. Zamknęła oczy i uśmiechnęła się szeroko. Dziś, gdy wróciła do krainy, bała się, że nikogo bliskiego już tu nie zastanie. Teraz wiedziała, że te obawy były bezpodstawne. Krik by jej nie zostawił.

Krik

-Miałem nadzieję, że to powiesz.-Powiedziała i namiętnie ją "pocałował". "Pocałował" oczywiście w wilczy, nie ludki sposób. otarł się bokiem o jej bok.

Idalia

Z powrotem ułożyła się wygodnie na piasku, opierając pysk o bok Krika. Ziewnęła przeciągle, była trochę zmęczona po wędrówce do krainy.

Krik

Również się położył, kładąc pysk na jej łapach. Mogła czuć jego miłość, a nawet... pożądanie?

Idalia

Położyła łeb na ziemi, tu przy swoich łapach i pysku Krika. Zamknęła oczy i owinęła się puszystym ogonem. Mogłaby tak godzinami leżeć na tej plaży, wsłuchując się w kojący szum fal.

Krik

Otulił ją ogonem i zamknął oczy. Wtulił się w jej szyję i zasnął, czując na sobie zimny podmuch z gardzieli nocy... .

Idalia

Ziewnęła krótko. Jeszcze przez chwilę leżała tak, rozmyślając, i słuchała spokojnego szumu fal i równego oddechu Krika. W końcu i ona pogrążyła się w głębokim śnie.

Desmond

Des rozejrzał się, po czym machnął lekko ogonem. Nudziło mu się, więc wstał i wolnym lecz stanowczym krokiem ruszył w nieznaną mu stronę. Po chwili zniknął w oddali.

z/t

Kristal · Gość

Kristal wbrew pozorom nie lubila tłumu, a tu schodziło się coraz więcej wilków.
-Ech nigdzie... samemu..-wybiegła depcząc piaskową plażę, i napis Kiriny.

Kirina

// wika robisz sie wredna. tą bitwę wygrałaś, ale wojny nie!//
Przybiegła tu z nadzieją, że jest tu Reks. Ale nie znalazła go. Zobaczyła że ktoś rozdeptał jej napis. Wyczuła zapach Kristal. Zawarczała. Nigdy nie czuła się tak wściekła. Wybiegła.

Krik

Basior obudził się. Zamrugał kilka razy ślepiami i zaczął wdychać zapach wilczycy. Potarł nosem o spód jej pyszczka i liznął delikatnie. Podniósł głowę, patrząc na jej, jak dla niego, piękne ciało. Poczuł w sierści kolejny podmuch wiatru.