Tęczowe morze

Helmi

Helmi również się zaśmiała. Polubiła Vanoisy, więc źle by się poczuła, gdyby w jakiś sposób ją uraziła. Teraz z rozbawieniem patrzyła na poczynania wadery. Van nie zachowywała się jak typowy dorosły wilk - zdecydowanie częściej się śmiała i była dużo weselsza.

Vanoisy

No, to prawda, że Van nie była typem prawdziwego, dorosłego wilka, lecz wiedziała, iż ma przed sobą szczeniaka, lecz jeżeli miałaby doczynienie z równym jej wilkiem, wyglądało by to inaczej. Ale co się na to porwdzi. Po prostu jest, była i będzie sobą... Wilczyca wstała i otrzepała się z piasku - Wiesz, Ja już będę spadać. Mam nadzieję na koejne spotkanie -
- Pa! - Krzyknęła oddalaąc się. W danej chwili Helmi została sama...

Z.T

Helmi

- Pa - odpowiedziała markotnie, a z jej chudego pyszczka od razu zniknął uśmiech. Vanoisy zostawiła ją samą, więc mała nie miała już na tej plaży nic do roboty. Bała się być sama. Wstała i mozolnie ruszyła ku terenom swojej watahy.

zt

Getsu

Getsu rozejrzał się znów po okolicy. I nic się nie zmienił, oprócz tego, że dwie wilczyce gdzieś poszły. Walnął gwałtownie ogonem o ziemię, a następnie podniósł cztery litery i ruszył w jakimś kierunku. Nawet nie wiedział do kąt zmierza. Przebierał zgrabnie łapakami, kołysząc biodrami (Jacie rymło mi się x]). Po chwili znikł całkiem z tego okropnego miejsca.

zt.

Denali

Wparował tu dość szybkim i pewnym krokiem, choć donikąd mu się nie spieszyło i w ogóle nie szedł w konkretne miejsce. Lazł ot tak, przed siebie. Ujrzał morze. Plażę. Pojawiła się iskierka nadziei, że może ktoś tutaj jest, że będzie miał wreszcie nadzieję otworzyć do kogoś paszczę - ale jednak. Nie dostrzegł nikogo. Nie wydała mu się interesująca opcja gadania do siebie czy do odbicia w wodzie. Usiadł na brzegu i patrzył na horyzont. Niebieski horyzont.

Itami

Itami biegała sobie po całej plaży aż tu nagle bum. Ktoś żywy się pojawił. Nie czekając długo podbiegła do wilka.
- Cześć co tak sam siedzisz? -Zapytała się oblizując nos i majtając ogonkiem na boki.
- Wow ale ty masz białą sierść. -Powiedziała Itami przyglądając się futrze wilka.
- Jestem Itami a ty? -Zapytała.

Denali

Nieco zaskoczony nagłym przybyciem ów nieznajomej spojrzał na nią i oto jego oczom ukazało się szczenię. Nie wiedzieć czemu nie spodziewał się, że pierwszą spotkaną osobą w tej krainie będzie właśnie szczenię. Ale może to dobry znak?
- Dziękuję - powiedział. - Siedzę sam, bo nie znam tu nikogo... Mów mi Denali. Gdzie twoi rodzice? - zapytał i wykrzywił pysk w grymasie czegoś na wzór uśmiechu.

Itami

- Miło mi cie poznać. -Powiedziała uśmiechając się. Jednak kiedy Denali nawiązał do jej rodziców nico posmutniała.
- W sumie to nie wiem gdzie są.. nawet nie wiem czy jeszcze żyją. -Stwierdziła mała wadera powoli machając ogonkiem na boki. Tak od tamtej burzy która się wydarzyła miesiąc temu nie miała najmniejszych wiadomość o swoich rodzicach jak i o rodzeństwie.
- A twoi? -Zapytała.

Denali

Zaśmiał się lekko.
- Cóż, ja w przeciwieństwie do ciebie wiem... że nie żyją - odrzekł. - Ale i tak jestem już za stary na spacery z rodzicami.
Piasek parzył go w łapy.
- Ale... masz jakąś opiekę, prawda? - zapytał.

Itami

- No właśnie nie. Radze sobie sama. -Powiedziała Itami oblizując nos. Mała wilczyca przyjrzała się basiorowi. Wadercia dmuchnęła na grzywkę która opadła jej na oczy. Spojrzała na słońce i na morze które pięknie wyglądały razem. Jej piasek nie parzył. Przynajmniej jej tak nie odczuwała.

Jenna

Spokojnym krokiem przywędrowała nad morze. Nie wiedząc czemu, była dość w dobrym humorze. Ogon latał jej raz w lewo raz w prawo. Spojrzała na morze i lekko się rozmarzyła. Było jej dość gorąco. Powoli podeszła do wody i zaczęła moczyć przednie łapy w chłodnej wodzie.

Itami

Itami czekając na odpowiedzi wilka zauważyła ze pojawiła się jakaś obca dla niej wadera. Nie znała jej. Tak więc przyjrzała jej się uważnie. Zamachała kilka razy ogonem na boki.

Jenna

Poczuła czyjś wzrok na sobie. Kątem oka spojrzała na kremowe szczenię. Podniosła, tylko jedną brew do góry i wróciła do swojego zajęcia. Otworzyła pysk i wystawiła na wieszk swój wężowaty czarny jęzor, rozkoszując się chłodną wodą.

Itami

Wadercia zaczęła zamiatać piasek swym jakże puszystym i jakże jasnym ogonkiem. Majtu majtu majtu na boki. Itami zachichotała pod nosem parząc na bujającą się kitę. Kiedy zauważyła język wadery przyjrzała jej się i uśmeichnęła lekko.

Jenna

Po chwili natychmiastowo postawiła uszy na baczność i znów spojrzała Itami. Po chwili schowała język i głupio spojrzała na małą.-O co jej chodzi?-Wymamrotała sobie pod nosem, tak by nikt inny nie usłyszał.

Itami

Itami się przeciągnęła. No i nadeszła godzina zero. Młoda samiczka wyjęła tabliczkę czekolady. Alleluja... Alleluja... Nie ma jak pycha-sina czekolada na podwieczorek. Po chwili szczeniak znowu usiadł.

Jenna

Rozciągnęła się i chwilkę pomyślała. Wywróciła oczyma.-Niech będzie.-Powiedziała do siebie cicho i podeszła do małej kulki.-Witaj.-Powiedziała, krótko i usiadła na przeciwko niej.

Denali

Jego uwagę przykuła nieznajoma wilczyca, która pojawiła się nieopodal. Nie zdała się jednak chętna do rozmowy. Przypomniał sobie słowa Itami. "Radzę sobie sama". Ach, skąd on to znał...
- Musisz być bardzo odważna - pochwalił małą. Nie wiedział, co powiedzieć, bo nie znał się na dzieciach.

Itami

- Bo jestem odważna. -Powiedziała dumnie. Tak ona nie bała się tego co znała. A nie zdążyła jeszcze poznać czegoś czego mogła by się bać. Itami spojrzała na waderą która do nich podeszła.
- Cześć. Jak masz na imię? -Zapytała się.

Jenna

-Odważna?-Prychnęła w jego stronę.- Może i jest odważna. Ale ta odwaga może doprowadzić do zguby.-Dodała. Spojrzała na chwilę na małą.-Odwaga ci się przyda w przyszłości. Teraz gdy jesteś jeszcze młoda, to baw się ile możesz. Bo w przyszłości, gdy będziesz dorosła, powinnaś być opanowana, więc korzystaj.-Powiedziała i na chwilę się zamyśliła.
-Ja nazywam się Jenna. A ty?-Spytała trochę zaciekawiona.