Złociste Morze

Kina

złociste morze szumi i uderza o piach.Tutaj można przecież powspominać dawne czasy np.dot miłości i dzieciństwa.Jest tu wieczna cisza.

Zyuu

Zyuu przechadzając się po brzegu morza ,spojrzała na swoje odbicie. Nie widziała w nim nic strasznego, lecz to nie prawda. Ona była zła tak jak i jej przyjaciel Riven którego naprawdę kochała.

Asaroth

Weszła.
Położyła się na piasku i popatrzyła w niebo.Nudziło jej się bardzo więc zamknęła oczy i rozmyślała.

Riven

Szedł brzegiem morza , fale delikatnie uderzały o jego łapy .
Był wyjątkowo skupiony i poważny . W pewnej chwili się zatrzymał i spojrzał na swoje odbicie . Był w szoku , iż nie wiedział , że zmienił się aż tak .
Spuścił łeb i poszedł dalej . Usiadł i patrzył w niebo .

Zyuu

Zyuu zauważyła Riven'a podbiegła-Hej co tam -Zapytała

Riven

Spojrzał na Zyuu . - Nic takiego - Odpowiedział jej , po czym znów spojrzał w niebo . Patrzył i patrzył , gdyż tylko to mu do szczęścia zostało . - A u Ciebie , Droga Zyuu ? - Zapytał z nutką sympatii w głosie , jakiej już dawno nie miał . Dlaczego ? To proste , Riven był dobry dla tych , którzy są tacy sami dla Niego . Szanuje tych , kórzy szanują Jego . Po prostu jest jednego przysłowia " Jak Kuba Bogu , Tak Bóg Kubie " .

Kaji Meyit

Przybiegła tutaj lekkim truchtem, rozglądając się dookoła. Dobrze trafiła? Czy zabłądziła? Ależ skąd! Widziała złoty piasek i muskające go, chłodne fale morza. Podbiegła do granicy, gdzie pluskała już woda i usiadła tam, czekając na towarzysza. Spojrzała w górę, na gwiazdy. Były naprawdę piękne.

Wasp

Wasp leciał niewysoko, z góry obserwując Kaji. Kiedy ta zatrzymała się na brzegu plaży, on powoli zaczął zniżać lot, aż wylądował obok wilczycy. Złożył czarne skrzydła.

Kaji Meyit

- Ej! To niesprawiedliwe! - oburzyła się, patrząc jak wilk ląduje koło niej. Zmarszczyła nos, obrzucając jego skrzydła spojrzeniem mówiącym: "To wszystko wasza wina!". Szybko jednak zapomniała o urazie, kładąc się na złocistym piasku i patrząc ponownie w górę, na maleńkie, świecące punkciki. - Fajne, nie?

Wasp

Wasp roześmiał się, kładąc się wygodnie na chłodnym piasku. Wyciągnął przed siebie przednie łapy. Nie przeszkadzało mu, że morska woda co chwilę podmywa mu czubki łap. - Trzeba było mówić wcześniej, zabrałbym cię na grzbiecie - powiedział ze śmiechem, lecz zaraz dodał, podniósłszy łeb. - Piękne. Gdy byłem mały, prawie każdą bezchmurną noc spędzałem na obserwowaniu gwiazd. Bardzo mnie intrygowały.

Kaji Meyit

- Tak, gwiazdy są bardzo fajne. I warte siedzenia w miejscu - powiedziała, chichocząc przy ostatnich słowach. Pacnęła łapą jedną z fal, która zaraz cofnęła się z powrotem w zimne odmęty morza. Na horyzoncie już świtało, robiło się jasno, a co za tym idzie - znikały przeganiane dniem lśniące punkciki.

Carly

Choć raz, bez swojego tajemnego i niespodziewanego wejścia smoka, Carly nadeszła zza dalekich odmętów tego dziwacznego świata. Machała jak zwykle ogonem, jak zwykle energicznie. Jej oczy były jak zwykle szeroko otworzone, wzrok skupiał się na każdym możliwym punkcie. Uszy poruszały się niczym radary, wyłapując najmniejszy dźwięk. Bransoletki na łapach brzęczały metalicznie, podczas jej jakże wesołego truchtu. Na pysku widniał uśmiech. Była jeszcze daleko od brzegu. Gdy tylko jej oczo-uszo-noso-czujniki wyczuły obecność Wasp'a, oczy powiększyły się do rozmiarów pięciozłotowych monet, ogon zaczął machać jeszcze energiczniej, uszy zwróciły się ku owej istocie. W jednej chwili przyspieszyła, biegnąc w strasznym tempie.
- WAAASP!!! - jej krzyk wtórował ptakom, które wystraszone zerwały się z drzew, z kamieni, ogólnie, na tym na czym siedziały.
Jej skok i siła grawitacji powaliły Wasp'a, w tym ślizgając go do morza. Carly wtuliła pysk w jego mokrą sierść, śmiejąc się cicho. Powróciła do krainy, a tu, jakaż miła niespodzianka.
- Ah witam Cię, Waspusiu! - zamruczała donośnie.
Popatrzyła na małą, fioletową wilczycę. Zeszła z niego w jednej chwili, po czym zasalutowała.
- Szpieg Carly! - przymknęła oczy, z szaleńczym uśmieszkiem.

Kaji Meyit

Obserwowała całą scenę wielkimi niczym galeony ślepkami, nie mogąc powstrzymać się od śmiechu. Wkrótce już zwijała się na miękkim, złocistym piasku, rechocząc jak zawodowa wariatka. Opanowała się w momencie, gdy wadera postanowiła się przedstawić. Powstała na swe fioletowe łapy, otrzepując swe fioletowe futro z drobnych ziarenek i wyszczerzając fioleto... ym... białe kiełki w radosnym uśmiechu. Uwielbiała poznawać nowe osoby, toteż nie zamierzała przepuścić takowej okazji.
- Kaji, Kaji Meyit - przedstawiła się, wesoło merdając puchatym ogonem.

Wasp

Wszystko to działo się tak szybko, że Wasp nie zdążył czmychnąć przed rozpędzona partnerką, w wyniku czego wylądował w wodzie, przygnieciony przez Carly.
- Ajeeeej... - wystękał niezadowolony z takiego obrotu sytuacji. - Też się cieszę, że cię widzę, Carlyś.
Kiedy zeskoczyła z niego, Wasp pospiesznie wstał i jął przyglądać się partnerce. Zaskoczone spojrzenie zatrzymał na czymś, co przypominało czerwonego irokeza. Co ona ze sobą zrobiła?!

Carly

- Miło poznać Szeregowca Futrzaka! - zdecydowany głos, niczym u generała wojska skierowany do Kaji miał charakter bardzo zabawowy.
Carly opadła z powrotem na cztery łapy, machając ogonem bardzo, bardzo energicznie. Zwróciła wzrok na Waspa, który wyjątkowo bacznie jej się przyglądał. Przekręciła łeb w pytającym spojrzeniu, nie poprzestając machać ruchliwym ogonem, na którym były uczepione małe gwiazdki, brzęcząc, tak jak "wszystko" na niej, bo można to tak nazwać. Czyżby jej partnerowi coś się nie podobało? Wreszcie wygląda jak Carly, cały wygląd oddaje jej szalony charakter.

Kaji Meyit

- Mnie również miło poznać, taisa-dono! - wykrzyknęła Kaji, stając zaraz na baczność i prężac się niby w salucie. No, a że łapy zajęte miała trzymaniem na nich ciężaru cielska, to przekrzywiła jedno ucho tak, aby wyglądało to, jakby rzeczywiście zalutowała. A co! Przyjrzała się wilczycy wesołym spojrzeniem, lustrując jej sylwetkę i postawę. Spodobały jej się bardzo brzęczące gwiazdki na ogonie i bordowa grzywka. Wyszczrzyła się, całą sobą emanując radością i zadowoleniem.

*Taisa-dono - pani/pan pułkownik.

Carly

Cała postawa, charakter oraz zaangażowanie młodej wilczycy bardzo spodobały się szalonej Pani Szpieg. Zaśmiała się, po czym usiadła. Może w małej Kaji znajdzie nowego przyjaciela, których ma dość sporo?
- Moja szanowna Ka-ji, powiedz mi proszę, długo tu jesteś? - nie zapyta, do której watahy należy.
Ogień. Ten zapach jest całkowicie odmienny do zapachu Watahy Wody.

Kaji Meyit

- Mój byt przebywa tutaj od niedawna, shosho-sama - odparła, nadal stojąc na baczność i odpowiadając niczym zawodowy wojak. Zachichotała pod nosem, nie starając się nawet ukryć wesołych, radosnych iskierek hulających w tęczówkach. Była szczęśliwa! Ot co!

Wasp

A Wasp położył się przy brzegu i oparłszy łeb na przednich łapach, zaczął słuchać rozmowy wilczyc. Nie odpowiedział na pytające spojrzenie Carly, cóż... będzie musiał się przyzwyczaić do nowego uczesania partnerki. Z trudem stłumił ziewnięcie. Teraz najchętniej by się zdrzemnął, jak zwykle.

Carly

Skinęła łbem, chichocząc pod nosem. Dla niej było to równie śmieszne jak i dla szczeniaka. Czasem Carly była niesamowicie dziecinna, ale nie obchodziło ją, czy dla kogoś jest dziwną wariatką, która zachowuje się jak dziecko. Ważne, że się sobie podoba. Ważne, że ma bliskich, którzy tak nie uważają. Obróciła się w stronę partnera, po czym przylgnęła ku jego boku, wyciągając przednie i tylne łapy na całą długość, przeciągając się. Tknęła jego pysk zimnym nosem, patrząc zielonymi oczami na stoicki spokój Wasp'a.