Wysepka skarbów

Xerri

Wilczyca gdy usłyszała słowa Noish'a powiedziała:
-Skarbie, podobasz mi się. Ale musisz zrobić coś więcej żeby mi na tobie zależało, ale już i tak masz u mnie wielkie szanse.
Po tych słowach wadera polizała samca w policzek. Po czym szepnęła mu na ucho:
-To na zachęte...

Noish

Jego temperatura ciała bez wątpliwości zwiększyła się, przynajmniej w bliskich okolicach serca, łomoczącego w piersi. Miłość, zapewne piękne uczucie, będące podstawą życia w szczęściu, a nawet samego przetrwania. Jare, jare...*
- Zrobię wszystko - wyszeptał drżącym z emocji głosem. Jego ogon wykonał szybki łuk w powietrzu, uderzając silnie w ziemie, a pysk wilka na przemian rozjaśniał się lekkim uśmieszkiem, by zaraz potem spoważnieć, wracając do wyrazu oznaczającego najwyższy poziom zamyślenia, połączonego z głębokimi rozważaniami. Tudzież możliwe było by urodziwa istotka o dumnym imieniu Xerri była bliska właśnie jemu, z - rozkosznie brzmiącym słowem - wzajemnością?

*Fonetyczny zapis japońskiego słowa ''Rety, rety''.

Xerri

Wilczyca jeszcze raz szepnęła mu na ucho:
-To dobrze, że zrobisz wszystko... Podobasz mi się, a nawet czuje do ciebie coś więcej...
Waderze błysnęły oczy i wpadła na pomysł. Delikatnie zaczęła podgryzać ucho Noish'a. Ciekawe jak zareaguje.

Noish

Zareagował najsubtelniej jak podpowiadał mu zdrowy rozsądek, przypatrując się samicy ciekawie, jakby wykonała czyn doprawdy zabawny, nie zbliżający się ku granicy dziwactwa. - Co robisz? - spytał pogodnie, nieznacznie wykręcając łeb, by ujrzeć mimikę pyszczka Xerri, bo być może właśnie tam kryje się odpowiedź. Nie oczekując zbyt wiele do uzyskania po przypatrywaniu się, nadal cierpliwie oczekiwał jej słów, wnoszących nową zagadkę do jego prostego żywota.

Xerri

Wadera nadal gryząc ucho samczyka uśmiechnęła się promiennie.
-Bawię się tobą! A dokładniej twoim uchem.-powiedziała w przerwie Xerri.
Jej łapa powędrowała blisko łapy towarzysza. Och Xerri... Ciekawe czy coś z tego wyjdzie. Oby tak! Oby tak!

Rubin

Wilk widząc co zaczyna się kroić, wstał i powiedział:
-To ja już wam nie przeszkadzam. Gruchajcie sobie dalej.
Zaczął iść w stronę wyjścia, ale nagle mu się cos przypomniało, zawrócił i powiedział do Noish';a:
-Jak będziesz mnie szukał to na pewno mnie znajdziesz. I bądź dobry dla tej pięknej wadery. Zrozumiano?
Po tych słowach samiec odbiegł.
z.t

Noish

Skinął energicznie łbem, choć nie było najmniejszego cienia szans, że Rubin to zobaczy. Jednak odpowiedzieć zawsze warto, prawda? Tymczasem rozkoszował się widokiem wadery, której serce miało scalić się z jego własnym. Romantyzm... Prawda, nie należał do jego mocnych stron, acz przy odrobinie starań uda mu się przynajmniej zgrywać doświadczonego zdobywcę serc. A i urok osobisty młodego samca niewątpliwie stanie po jego stronie. Się uda, bez najmniejszych wątpliwości... - A czy masz jakiś konkretny cel ku temu? - Przejął promienność z uśmiechu swej lubej, by odpowiedzieć mu z podobną siłą radości.

Xerri

Wadera odpowiedziała:
-Tak...
Po czym pocałowała go w usta. I zamruczała cicho. Jej ogon mocno splótł się z ogonem samca. Czekała na jego ruchy. On będzie dowodził!

Noish

Przedłużył pocałunek, by czerpać z niego wszelkie uczucia, mające słodkawy smak. Bliskość Xerri odpowiadała mu, ciepło jej ciała było największą rozkoszą. Położył swą chudą łapę na jej plecach, lekko przyciskając do siebie. - Masz jakieś specjalny plany? - Jego głos był cichym pomrukiem, łagodnym, wywołanym falą mocnych uczuć, o pozytywnej interwencji w jego samotnym sercu. samotna istota długo nie pociągnie, choć twarda psychika przedłuża ten czas. Bynajmniej psychika Noish'a nie była twarda, nie mogłaby nawet takowej imitować. Był samotnikiem, prawda, ale serce miał...

Xerri

Wadera delikatnie odkleiła się od samca i odpowiedziała:
-Na razie chcę poprzez pocałunki i ruchy zobaczyć jaki jesteś. Więc chcę abyś mnie teraz pieścił i całował.
Po czym wadera zaczęła na nowo bawić się swoimi ustami jego ustami.

Noish

Zaciągnął się głęboko, wciągając przez nozdrza powietrze przesycone słodkim zapachem pierwszej, o ile pamięć nie myli, miłości. Niewątpliwie jest to odczucie słodkie, choć ma w sobie gorszą stronę, dziwnej obcości, połączonej z pewnością, że coś się zmieni. W zamyśleniu przygryzł wargę, zastanawiając się jak zaspokoić zapotrzebowanie Xerri na odrobinę czułości, w świecie, w którym samotność jest ponurym przekleństwem dla tych, którzy zostają nią obdarzeni wbrew woli. Położył swój łeb na karku samicy, przy wykonywaniu tego gestu nosem trącając jej policzek, nie ukrywając swej delikatności, mieszającej się z niepewnością, związaną początkiem, do którego ciągu trzeba się przyzwyczaić.

Xerri

Wilczyca gdy ten przysunął nos do jej policzka, szepnęła mu na ucho:
-Ja nie chcę teraz delikatności, a chcę ostrości!
Po czym położyła się na ziemię i pocałowała Noish'a namiętnie w usta.

Noish

Złożył na ustach samicy namiętny pocałunek, przysuwając się jak najbliżej. Jego ciepły oddech muskał policzki Xerri, upewniając ją, że jest blisko niej. Czule gładził ją, chcąc znaleźć się tak blisko, by byli jedną istotą. Musnął łapą jej gardło, wtulił się w miękką sierść, zagłębiając się w rozkoszy uczucia. Czy on umie dostarczyć jej to czego pragnie?

Xerri

Wilczyca pragnęła być z Noish'em. Jej łapy powędrowały w okolicach gdzie kończą się plecy basiora. Cicho zamruczała i nadal całowała samca. Jej ogon delikatnie muskał zadek samca.

Noish

Mocniej przycisnął ją do siebie, czując coraz wyraźniej miłe uczucie jej obecności. Potem jednak odsunął się nieznacznie, zaś jego serce zabiło mocniej. Nowacsytuacja, w którrj czuł się spkrępowany, zaowocowała lekkim rumieńcem na jego policzkapch, który z powodów dość oczywistych pozostał niewidoczny. Spojrzał na Xerrip uważnie, zastanawiając się czy naprawdę urodziwa wadera wybrała właśnie jego..

Xerri

Wadera gdy poczuła, ze samiec się odsunął przycisnęła go znów do siebie i mocno przytulała. Jej łapa powędrowała coraz niżej. Była teraz na zadku basiora. Drugą łapą jeździła po plecach Noish'a delikatnie, ale i pociągająco. No i co, że nie sa jeszcze dorośli. Ona chciała więcej niż tylko przytulanie i całowanie. Chciała czegoś więcej. Zaczęła całować wilka namiętnie w usta. Jej język zaczął tańczyć z jego językiem. Oj Xerri. Nic nie szkodzi, że nie jesteście jeszcze dorośli. Możecie TO robić.

Noish

Czy mogli? Każdy ma inne poglądy na życie, z pewnością pod tym względem Noish i Xerri różnili się bardzo. Czy nie za bardzo? Młodzieńcem szarpnął zimny dreszcz, wszelkie ślady rozkoszy rozpłynęły się bez śladu, a siła wyższa, ukryta podświadomość, odrzuciła go do tyłu, odsuwając od samicy. Spuścił wzrok, który nabrał ponurego odcieniu, a by zamaskować go doszczętnie wpił wzrok w ziemię. - J-ja nie mogę - Głos Noish'a drżał, o wiele bardziej niż powinien, o wiele bardziej niż on by tego chciał. Bał się? Nieuchronnie zbliżającej się dorosłości, niemal już widocznej w każdym jego geście, słowie, myśli. Nie, nie chciał. Chciał by w jego myślach nadal pozostała ta błoga nieświadomość, godna dziecka. On chciał być dzieckiem... Jakikolwiek krok ku dorosłości był błędem, wielkim błędem, każdy rok był ciężarem, gorzką łzą, przepełniającą melancholijne serce. Nie...

Xerri

Wilczyca zrozumiała gest wilka. Wstała i powiedziała:
-Ale ja nie chcę, żebyś teraz TO robił. Chciałam tylko żebyśmy byli para. Nie chciałam jeszcze tego zaczynać chodziło mi, że TO to znaczy przytulanie i całowanie! Nie martw się. Jeśli będziesz chciał możemy to zrobić jak będziesz gotowy.
Po czym także spuściła wzrok w niemi.

Noish

Powoli, ze zrozumieniem kiwał łbem, przypatrując się Xerri z uwagą. - Czuję się za młody na gest tak mocno związany z miłością, Miłość wiąże się z dorastaniem - Nieco speszony spuścił wzrok, nie próbując nawet wymalować na swym pysku uśmiechu. Dorastanie, marzenie dzieciństwa, dzieciństwo, marzenie nastolatka. Chaotyczny łańcuch łączący obie chwile. O tyle trwały co bez sensowny. Niewiele rzeczy w świecie dzisiejszym ma większy sens, znaczenie. Młodzian westchnął cicho, starając się nie zapaść w czarnej dziurze melancholii, drodze bez powrotu. Warto się jeszcze żywotem nacieszyć, potem... Kto wie, co będzie potem?

Xerri

Wilczyca zapytała:
-A ty chcesz być moim chłopakiem czy chcesz mnie zostawić? Zrozumiem, przecież nie rzucę siew przepaść... Chyba...
Po czym przutuliła sie do samca.