Gorące źródło

Sune

W końcu przybyła nad długo wyczekiwane miejsce. Poczuła ciepło buchające od źródła. Podeszła spokojnie w jego stronę i odwróciła łeb, wyglądając za Wasp'em.

Wasp

Po chwili obok Sune pojawił się duży wilk o czarno-żółtej sierści. Zatrzymał się i spojrzał na niewielkie źródło. Wokół jego brzegów nie było ani grama śniegu. - Rzeczywiście, przesympatyczne miejsce - powiedział Wasp.

Sune

Uśmiechnęła się widząc Wasp'a. Rozsiadła się tuż przy samym brzegu źródła, czując przyjemne ciepło - Żyć, nie umierać - skomentowała żartem atmosferę panującą w tym miejscu.

Wasp

//Gdy imię kończy się na spółgłoskę, to przy odmienianiu go przez przypadki nie trzeba wstawiać apostrofy :P//

Roześmiał się, lecz po chwili na jego pysku pojawił się grymas niezadowolenie. Przypomniał sobie, dlaczego między innymi tak bardzo ucieszył się z widoku Sune, jego pani psycholog. Miał jeszcze pomęczyć ją rozmową o Carly i szczeniakach, ale teraz zastanawiał się, czy warto psuć sobie dobry humor.

Sune

/Ok, zapamiętam. Ale dlaczego w takim razie jest "Kącik Wasp'a?"/

Jej wzrok powędrował na wilka. Patrzyła na niego przez chwilę i dostrzegła zastanowienie malujące się na jego pysku - Atmosfera wprost wymarzona do głębokich refleksji - powiedziała teatralnym głosem.

Wasp

//Bo zakładałam ten temat w gimnazjum xD Zapomniałam poprawić.//

Spojrzał na Sune. Przez chwilę patrzył na nią w milczeniu, aż w końcu przemówił. - Nie przyszedłem tu, by znów oddać się ponurym myślom.

Sune

- Czy twoje myśli są tylko ponure? - zapytała spokojnie, przenosząc wzrok na źródło. Z przyzwyczajenia owinęła łapy ogonem, jednak przyjemne ciepełko 'rozkazało' jej powrócić do poprzedniej pozy.

Wasp

- Od jakiegoś czasu, tak - odpowiedział, pochodząc bliżej źródła. Położył się tuż przy brzegu, wpatrując się w taflę wody tak, jakby widział tam coś nadzwyczajnego.

Sune

- Czy nie uważasz, że trzeba coś z tym kiedyś zrobić? - zapytała spokojnym, miękkim głosem. Nie chciała, by wilk ją źle zrozumiał, jednak niestety nie miała wpływu na to, jak odbierze jej wypowiedź.

Wasp

- Uważam. Ale gdybyś była w takiej sytuacji, jak ja teraz z Carly, to wiedziałabyś, że są jedynie dwa rozwiązania: zerwać z nią lub rzucić się z urwiska - odparł, przenosząc wzrok z wody na Sune. - Jakoś żadne z nich mi nie pasuje, a dopóki temat szczeniaków nie skończy się definitywnie, ja nie poczuję się lepiej.

Sune

Zamarła słysząc jego wypowiedź. Przez dobrą chwilę zastanawiała się czy dobrze usłyszała 'rzucić się z urwiska'. Jej wzrok powędrował gdzieś na wodę - Jak myślisz, poco łączymy się w pary? Poco żyjemy, mówimy, oddychamy...? - zapytała nagle, spokojnym głosem.

Wasp

- Ile wilków, tyle odpowiedzi na to pytanie - odparł. - Po mojemu nie ma to żadnego wyższego celu. Każde z nas jest tylko jednym z tysięcy nic nie znaczących istnień, które prędzej czy później przeminą i nie pozostanie po nich nawet ślad.

Sune

- W takim razie, jaki jest według ciebie sens życia? - zapytała. Wciąż patrzyła na wodę, jej widok ją uspokajał. Jego wypowiedź, po raz kolejny trochę ją zdziwiła. Westchnęła głęboko, czekając na jego odpowiedź.

Wasp

- Nigdy się nad tym nie zastanawiałem - odrzekł, patrząc gdzieś w dal. Przeniósł wzrok na Sune. - Bo po co na siłę doszukiwać się sensu w czymś, co jest go pozbawione?

Sune

- Jeśli według ciebie, życie nie ma sensu, to powiedz mi skąd biorą się uczucia? - zapytała. Przymrużyła lekko ślepia - Dlaczego jednych kochasz, innych nienawidzisz?

Wasp

- By osobniki mogły eliminować słabszych i się rozmnażać. Ot, cała tajemnica uczuć. Przynajmniej w moich oczach - odrzekł bezbarwnym tonem. Tak, Wasp nie był teraz w najlepszej formie.

Sune

- Mylisz pojęcia. Czym więc jest hierarchia ustanowiona w watasze? - zapytała - Silniejsi zabijają słabszych, by mieć pożywienie. To normalny przebieg przyrodniczego zegara. A uczucie jest niewidoczną liną, łączącą cię z innymi istotami. Ten magiczny sznur może być gruby i mocny lub cienki i słaby.

Wasp

Zaśmiał się cicho. Sune była wyjątkowo inteligentną wilczycą, lecz w tej chwili mówiła dość naiwnie. - Nie zrozumiałaś mnie. Nie miałem na myśli zabijania niezbędnego do przetrwania - odpowiedział. - Może wypowiem się jaśniej: uczucia w moim mniemaniu są jedynie motorem, istnieją tylko po to, by napędzać nas do działania. Nie mają większego znaczenia. Kochasz - pragniesz bliskości, nienawidzisz - chcesz zabić.

Sune

Słuchała go uważnie. W końcu oderwała wzrok od źródła - Myślisz, że te uczucia biorą się ot tak? - zapytała. - Nie bądź jak robot i nie wykonuj swoich prac mechanicznie. Postaraj się żyć według scenariusza, który chciałbyś napisać sobie samemu. Tak niewiele wystarczy, a nawet szarość może uzyskać kolorową poświatę - dodała spokojnym głosem.

Wasp

Zboczyli z tematu. - Tak swoją drogą, nasza psychika w pewnym sensie też działa mechanicznie. Bądźmy autorami własnego życia... oczywiście, jednak co twoje słowa mają wspólnego z problemem, przez który odechciewa mi się żyć? - odrzekł, patrząc na Sune. Nie wiedział, gdzie przebywała podczas nieobecności w krainie, jednak musiała poznać kogoś, kto wywarł na nią ogromny wpływ. Dziś Sune w uszach Waspa brzmiała jak papużka, powtarzająca po kimś wielce złote myśli, które nijak miały się do tematu rozmowy.