Gorące źródło

Whitewind

Obserwowała obie wilczyce i wchłaniała każde ich słowo. Wciąż trzymała ogon pod głową Karenaj, więc nie mogła się odsunąć. Jej wzrok przeskakiwał to z Atrity na Karenaj i z powrotem. Zastrzygła uszami gdy usłyszała ostatnie słowa czarnej wilczycy.

Karenaj

-Musiałam.-Powiedziała tylko i zamknęła oczy. Znów poczuła skurcz i jęknęła. Czyżby właśnie teraz miała urodzić?

Atrita

Warknęła głucho, obnażając białe kły. Bez ostrzeżenia pochyliła się i wczołgała pod Karenaj tak, że ta znalazła się na jej grzbiecie. Wyprostowała się, choć łapy odrobinę jej drżały. Nieczęsto musiała dźwigać takie ciężary, więc sytuacja była dla niej trochę niekomfortowa. Przymknęła białe ślepia, spoglądając na Skrzydlatą przez ramię.
- Gdzie masz legowisko?

Whitewind

Gdy zobaczyła poczynania wilczycy zamurowało ją. Gdy w końcu się opanowała, zniżyła tylko łeb i obserwowała wilczyce. Zacisnęła powieki by po chwili otworzyć jej jeszcze szerzej. Udało jej się wykrztusić jedno pytanie: - Czy będę jeszcze do czegoś potrzebna? - Chciała pomóc, ale jednocześnie bała się... Nie była dobrym medykiem.

Atrita

Spojrzała na łaciatą waderę krótko, pochylając się nieco by nie nadwyrężyć niepotrzebnie łap. Zamachnęła puszystym ogonem i po chwili namysłu rzekła:
- Zaprowadź mnie do jej legowiska.

Whitewind

Skinęła łbem. - Dobrze. - Zaczęła przypominać sobie drogę prowadzącą do domu Karenaj. Była już tam kiedyś i szybko sobie wszystko przypomniała. - Chodźmy! - Wstała i ruszyła przed siebie, co chwilę obracając się, żeby sprawdzić czy Atrita idzie za nią.

Atrita

Wyprostowała się powoli i powłócząc łapami ruszyła w miarę szybko za Whitewind. Starała się nie zostać zbyt daleko w tyle i nie zwracać uwagi na ciężar przygniatający kręgosłup. Wkrótce zniknęła z tego miejsca, prowadzona przez łaciatą waderę.

Star

Przybiegł, szukając Karenaj. Gdzie się mogła podziać? Tak długo nie pojawiała się w umówionym miejscu, że zatroskany o nią wilk wyruszył na jej poszukiwania.
Kiedy jednak ją tu zobaczył, zamarł. Podbiegł szybko niczym błyskawica i liznął ją w pysk.
- Zróbcie miejsce. Ona chyba zaczyna...- stęknął, zdziwiony, wytrącony z równowagi. Pominął określenie tego, jak wyglądała. Coś musiało się poważnego stać, gdy go nie było. Zamiast pytać, położył się szybko obok i kojąc ją ciepłem własnego ciała liznął ją w nos.
- Spokojnie Kochanie, teraz też dasz radę. Jestem przy Tobie- starał się ją ukoić i wesprzeć.

- Zawołajcie któraś lekarza. Byle szybko, może się przydać- syknął na wilczyce, widząc, że nadal stoją nad nią i nic nie robią. Rozpoznał dopiero po chwili przyjaciółkę Karenaj i dodał "proszę".

Sephira

Przyszła tutaj czując że coś się dzieje. Ona to ma nosa... -Coś się stało? -zapytała widząc znajomą wilczycę, podbiegła do niej.

Steria

Westchnęła i podeszła do Closer'a. Chyba wypadało być z nim w takiej chwili.

closer

Był lekko przerażony ale nie aż tak bardzo, w końcu na jego oczach wilki ze złych watah wykończyły Mu rodzinę. Zdążył się do tego przyzwyczaić. Dlatego teraz zachowuję spokój. Kiedy Steria do niego podeszła w duchu był szczęśliwy że nie jest sam w "tej" chwili. Usiadł przy matce.

Atrita

Weszła powolnym swobodnym krokiem na tereny gorących źródeł. Zmrużyła ślepia, dostrzegając, kto również się tutaj znajduje. Zignorowała jednak obecnych, a z Helmi na grzbiecie podeszła do krawędzi parującej wody.

Helmi

Zanim wskoczyła do wody, spojrzała na stojące niedaleko dwa wilki. Dokładnie przyjrzała się samicy o jasnoniebieskiej sierści, kogoś jej przypominała. Usiadła, próbując skojarzyć, kim jest owa wilczyca. - "Ach, Steria!" - pomyślała, jeszcze raz mierząc ją wzrokiem. Była dużo większa niż wtedy, kiedy się poznały.

Atrita

Weszła do gorącej, przyjemnej wody. Zanurzyła się tak, że teraz jedynie łeb wystawał ponad taflą wody. Spojrzała na małą, tuląc uszy.
- W porządku? - zapytała, podpływając do brzegu.

Helmi

- Tak, tak. W porządku - odpowiedziała i wskoczyła do źródła z wielkim pluskiem. - Jeeej, jak ciepło! - zawołała i zanurkowała, by po chwili chwycić w pyszczek ogon Atrity. Jak ona lubiła bawić się cudzymi ogonami!

Atrita

Zachichotała, uciekając od Helmi nieco w bok. Gorąca woda przyjemnie, relaksująco rozluźniała spięte mięśnie i rozgrzewała zziębnięte od zimny ciało. Wilczyca, zanurzywszy się pod powierzchnię, dała małej lekkiego kuksańca.

Helmi

Odpłynęła szybko od Atrity, śmiejąc się pod nosem. Poczuwszy, że w jej małych płuckach zaczyna brakować powietrza, szybko wynurzyła się na powierzchnię i kilka razy odetchnęła głęboko. Podpłynęła do brzegu źródełka i położyła przednie łapki na ziemi. Przypomniała sobie, że właśnie tu spotkała niedawno Vedette, starą znajomą. Czy teraz było już u Ved wszystko w porządku?

Atrita

Wynurzyła się chwilę po małej, napełniając płuca życiodajnym tlenem. Prychnęła, kiedy odrobinę wody dostało się do nosa, a następnie przymknęła powieki z lubością. Odpowiadało jej to miejsce, ciepła woda i duszna para.
- I jak? - zapytała w stronę Helmi, przekręcając się na plecy.

Helmi

- Super - odpowiedziała krótko, jeszcze przez chwilę rozglądając się po okolicy. Po chwili odpłynęła od brzegu, zbliżając się do Atrity. Zapytała. - A dlaczego źródła zawsze są ciepłe?

Atrita

- Przeważnie takie źródła występują w pobliżach wulkanów lub skupisk magmy, gdzie woda jest ogrzewana. Czasem dzieje się to na powierzchni, czasem pod i wtedy wydostaje się przez rosnące ciśnienie - odparła z namysłem wilczyca, znów przekręcając się w wodzie niczym baletnica.