Nawiedzona Chata

Jennifer

Catalina z uśmiechem ruszyła za wilkiem. Ciekawe, czy coś się zmieniło podczas jej nieobecności... Właściwie wtedy nie zdążyła poznać krainy dokładnie, więc mogła nie wiedzieć co też miałoby się zmienić. Ale tamto miejsce pamiętała dobrze. Wtedy po raz pierwszy od dłuższego czasu była szczęśliwa.

zt.

Debra

Właśnie teraz Ferine musiała zrobić coś, co było dla niej najtrudniejszą rzeczą w kosmosie-przeprosić.
-Samuelu, wybacz mi. Oskarżyłam cię o kłamstwo, które sama wymyśliłam. Tego dnia naprawdę całe moje życie się zawaliło, a na dlomiar złego jeszcze ciebie zraniłam. Wybacz mi.

Samuerian

Samuel uśmiechnął się, jego spojrzenie przestało być już chłodne.
- Ferine, przecież wiesz, że ja nie umiem się gniewać. - powiedział spokojnie. - Tylko po prostu już więcej nie rób takich rzeczy, dobrze? - spytał zerkając na wilczycę. Przecież wybaczanie jest... fajne.

Debra

-Tak nie będe już taka wredna wobec... Ciebie.-powiedziała Ferine, uśmiechając się szczerze, co było u niej naprawdę rzadkie.-To był zły pomysł.

Samuerian

- Oczywiście, Ferine. Bycie wrednym wobec każdego jest złym pomysłem. A jeśli byłaś zła o to, że jestem z Ines, to rozumiem. Wiesz, trochę w tym świecie... się orientuję. - powiedział z uśmiechem Samuel i przytulił Ferine. Ot tak. - Ale wiedz, że jesteś moją przyjaciółką.

Debra

Ferine na początku była załamana, ale gdy usłyszała, że jest jego najlepszą przyjaciółką uśmiechnęła się. Od dawna tyle się nie uśmiechała.
-To miło.

Samuerian

- Oczywiście. Zawsze jest miło mieć przyjaciół. - powiedział Samuel machając lekko skrzydłami. Nagle obok dało się słyszeć miauknięcie.
- Pawłow! - zawołał uradowany wilk biorąc szarego kotka na ręce, nie bacząc na jego prychanie pełne protestu. - Myślałem, że uciekłeś.

Debra

-Ładny kotek.-powiedziała cicho.-Wybacz mi, próbowałam się na siłę zmienić. A to nie podziałało. Straciłam tamtą dawną Ferine. Ale może teraz odzyskam choć jej cząstkę.-powiedziała i westchęła.

Samuerian

- Oczywiście, że odzyskasz, Fer. I nie próbuj się już zmieniać na siłę, bo wszyscy cię lubią taką, jaką jesteś. - powiedział z uśmiechem Samuel drapiąc mruczące stworzenie za uchem. - Dooobla kicia. - rzekł do niego i wyszczerzył się, co widocznie przeraziło Pawłowa.

Debra

Ferine uśmiechnęła się i zaśmiała.
-Pamiętasz, jak napuściłam na ciebie moje sowy? Byłam wtedy bardzo głupia.-powiedziała do Samuela, spoglądając na Pawłowa.

Samuerian

Samuel tylko się uśmiechnął.
- Wszyscy popełnialiśmy błędy. - powiedział spokojnie stawiając bezbronne zwierzę na ziemi. Kotu się to nie podobało, więc strzelił focha i oddalił się nieco łypiąc na wilki raz na jakiś czas.

Debra

-Chyba twój kot się na ciebie obraził.-powiedziała, wskazując zwierzę łapą.-Jaka to rasa? Dachowiec? Perski? Ja się na tym zbytnio nie znam.

Samuerian

- Nie mam pojęcia. Kot. - powiedział z uśmiechem Samue. - Nie obraził się. On tak lubi się droczyć, głuptasek... - dodał wesoło ignorując kociego focha. - Ale tak naprawdę to mnie kocha. W końcu go karmię. - wilk wyszczerzył się szeroko. Lubił tego kotka...

Debra

-Tak, ja nie mam tak uroczych pupili.-powiedziała, a po jej ramieniu przepełzł wielki, zielony wąż.-Tamani (wąż) miał wielkiego pecha. Całe jego rodzeństwo było niebiesko-białe, a on jedyny zielony. Mama zostawiła go, wyrzekła się syna. I wtedy ja się nim zaopiekowałam. Ale nadal marzy, by być taki jak bracia.

Wheat

Wheat wbiegła, tak jak zaproponował samiec, po czym szybko znalazła sobie miejsce w chatce. Usiadła sobie wygodnie i rozejrzała się za Viy Curai'em.

Viy Curay

[ A może bez tej histori? Po prostu on cośtam cośtam i skoczy a ty go złapiesz, i mu powiesz cośtam cośtam? :3]

Przybiegł tu zaraz po Wheat. Rozejrzał się dookoła po czym przysiadł. Było tu wyjątkowo cicho i nad wyraz spokojnie. Viy nie lubił takich miejsc. - Emmm, co robimy? - Przerwał ciszę.

Wheat

[Mam pomysł. Zachowam się nieco nienaturalnie, on pomyśli, że wyszedł na palanta, załamie się, ja złapię go nad przepaścią i wyjaśnię, że zostawiłam ciasto w piekarniku, czy coś takiego? >.<]

Szyneczka spojrzała na wilka i uśmiechnęła się. Podeszła do niego i usiadła tuż obok. Po paru sekundach uświadomiła sobie, że mogło to być trochę chamskie. Tysiące pytań. Czy jest aby na pewno singlem? Czy on ją kocha? Lubi? Szanuje? A może nie chce!? Porzuci na śmietniku!? Wheat zerwała się z miejsca.
-E...y... wiesz... przypomniało mi się, że zostawiłam żelazko na gazie i zaraz się zamrozi.-wyjąkała i bez pożegnania, w stanie przedziwnej depresji wybiegła. Przez chwilę jeszcze patrzyła na wejście do chaty, potem odwróciła się i puściła pędem przed siebie.

z/t

Viy Curay

[ Ale, żeby się odrazu zabić ... okey xD]
Viy wyszedł chyba na palanta. Niestety - stało się. Nienawidził tego uczucia...
Jego całe, marne życie powoli się wali...
Viy wybiegł z pomieszczenia...
z.t

Samuerian

Samuel spojrzał na wchodzącą i odchodzącą siostrę, po czym ponownie zerknął w stronę Ferine.
- Smutne. A ja nie wiem, skąd się wziął Pawłow. Tak po prostu przylazł, no i jest. - powiedział z szerokim bananem na psyku. Kot ponownie począł się ocierać o jego nogi. Jak miło.

Debra

-Jest naprawdę słodkim kotem.-powiedziała, przyglądając się pupilkowi Samuela.-Mówisz, że sam przyszedł? Ciekawe, czy do kogoś przedtem należał, hm?