Nawiedzona Chata

Zorza

W chacie nagle pojawiła się Zorza. Była aktualnie widzialna dla wszelkich żywych istot, a przez ciemności panujące w pomieszczeniu można ją było pomylić ze zwykłym wilkiem, bowiem niczym 'duszym' się nie wyróżniała. Nawiedzona Chata... Wadera uśmiechnęła się dość ironicznie rozglądając po wnętrzu.
- Witam. - powiedziała do zielonego wilka również w chacie obecnego.

Qusan

Łypnął wzrokiem na waderę. - Witam.... - Powiedział niechętnie. Odwrócił się w jej stronę, czyżby była duchem? Ona śmierć ma za sobą .... - Jak tam jest? - Zapytał, mając wrażenie iż wadera wie o co mu chodzi. Odgarnął niewielką grzywkę dalej badając wzrokiem waderę.

[ Miałaś taki ładny av... !]

Zorza

Wadera zrozumiała pytanie i uśmiechnęła się tylko.
- Chciałbyś sprawdzić? - spytała kwaśno, ale nie wrogo. Żywi nie powinni dopytywać się o świat zmarłych... To mogłoby się dla nich źle skończyć. - Nie wydaje mi się, że to zbyt dobry pomysł.

Qusan

Basior prychnął, liczył iż dostanie odpowiedź na nurtujące go pytanie. Niestety do istot martwych nie potrafi być źle nastawiony - Przecież ich zabić nie może...
- Jest Qusan - Przedstawił się uśmiechając szeroko. Wprawdzie był to sztuczny uśmiech, ale zawsze coś. W końcu - uśmiechnął się, a to już jest coś!

Zorza

- Zorza. - przedstawiła się grzecznie wadera skłaniając lekko głowę. - Była Alfa Watahy Wody, od dawna martwa, od niedawna Pośredniczka Dusz w tej krainie. - uzupełniła w celu informacji. Zielony wilk nie wyglądał na zbyt wesołego, był dość... Tajemniczy, ponury, skryty w sobie. - Czy coś cię trapi? - spytała cicho przekrzywiając łeb.

Qusan

- Nie - Rzucił tylko, spoglądając ponownie na waderę. Była alfa? No cóż, trzeba być miłym dla tak ważnych osób ... zaraz, zaraz ... alfa wody? - O nie! Nienawidził wody! No cóż, trzeba będzie to przełknąć. No ale Pośredniczka Dusz to było coś. Basior chowając resztki honoru, które mu zostały ukłonił się.

Może Qus i Zorza będą przyjaciółmi? Przydała by się jedna osoba, którą lubi xD

Zorza

Jasne. :3

Zorza uśmiechnęła się, widząc zachowanie wilka. Mało było osób, które jeszcze umiały zachować resztki kultury wobec swego rozmówcy.
- Jesteś tutaj od niedawna, prawda? - spytała chcąc nawiązać z zielonym basiorem jakiś dialog.

Qusan

- Tak, przybyłem tu niedawno - właściwie jest to pierwsze miejsce, które odwiedziłem - Odpowiedział, nie wtykając w tekst żadnego sarkazmu, złośliwości - To było dla niego trudne. Przysiadł i zaczął przyglądać się byłej alfie. Niedługo nastanie noc, będzie ciemno... to niedobrze. Wtedy ukryty w nim demon zaczyna kontrolować jego myśli, na szczęście nie w pełni.

Zorza

- Nawiedzona Chata może nie robić zbyt dobrego pierwszego wrażenie naszej krainy. - powiedziała Zorza lekko rozglądając się. Jej się tutaj nawet podobało... Wyczuwała energię, jaką sama była zawsze otoczona. Może naprawdę tutaj straszy...

Qusan

- Mi tam odpowiada - Rzekł rozglądając się dookoła. Księży leniwie postanowił wyjrzeć z za chmur - bardzo, bardzo źle - I choć Qus nie zdawał sobie z tego sprawy...
W jego oczach zapaliła się niewielka iskierka - niedługo przemieni się ona w pożar. Niedługo....

/W sensie po 400 postach :3 Lekki brak weny...\

Zorza

W ciemnościach chaty sylwetka Zorzy zaczęła lekko świecić. Wadera nie zwróciła jednak na to uwagi, bowiem to zjawisko wcale nie było jej obce.
- Lubisz takie miejsca. - stwierdziła. - Nie jesteś taki jak inni. Masz coś w sobie... - powiedziała spokojnie patrząc w oczy zielonego wilka.

Qusan

- Mam coś w sobie? - Zapytał nie wiedząc o co chodzi. Basior nie wiedzieć czemu uśmiechnął się szyderczo - właściwie, nie on. Czasami demonowi próbującemu zapanować nad jego ciałem, udaję się to w niewielkim stopniu. Kontroluję jego myśli, tworzy halucynacje. Basior podszedł bliżej wadery z szerokim lekko psychicznym uśmiechem. [Grzybki halucynki! :3]

Zorza

Wadera jako iż była już i tak martwa nie przestraszyła się.
- Owszem. Kogoś. Coś. - powiedziała spoglądając na Qusana spokojnie. A może to już nie był ten Qusan? Jako duch wyczuła, że z zielonym wilkiem coś jest nie tak. Biedaczek... Demony potrafią być takie okrutne.

Qusan

Qusan przestał myśleć demon jak na razie trzymał go na uwięzi. Nie wytrzyma tak długo bo jest w stanie częściowego uśpienia. Gdy tylko księżyc schowa się za chmurami demon przestanie opanowywać jego umysł. Szyderczy uśmiech nadal nie schodził z jego twarzy.

Zorza

Zorza machnęła niespokojnie ogonem. Gdy poruszał się, wyglądał jak delikatna, szara mgiełka.
- Zastanawiające... Qusanie, albo demonie, który się w nim znajdujesz... Od jak dawna zdarzają ci się takie przypadki? Byłeś opętany od urodzenia, czy też w ciągu życia zdarzyło ci się małe spotkanie z demonicznym mocami? - spytała.

Qusan

Qusan przestał się uśmiechać, dzień nastał toteż demon nie mógł nic zrobić. - To się stało gdy byłem młody, kiedyś... to już przeszłość. Teraz ja i demon to jedno, połączyliśmy się. - Zaczął, przysiadając. Teraz dopiero zaczął zastanawiać się nad swą przeszłością, nad tym co było....

Zorza

- Ach... - powiedziała Zorza. Nie wiedziała, czemu ciekawiła ją przeszłość Qusana, ale rozumiała, że z demonem w środku może mu być dosyć nieprzyjemnie. - Nie chciałbyś się go pozbyć? Pójść do jakiegoś Szamana i poprosić o wygnanie demona ze swojego wnętrza? - zapytała. Zaraz jednak znudzona tym, że nie otrzymuje od wilka żadnej odpowiedzi rozpłynęła się w powietrzu.

zt.

Viy Curay

No, bo krótkim błądzeniu bez celu Vij zawitał w to miejsce. W_okół zaschła krew, duża mgła ograniczająca widoczność... Jakże tu cudownie. Basior wkroczył do budynku, rozglądając się dookoła. Obrazy, figurki, stare wazony - Pełno tu tego było.
Mierzył wszystko znudzonym wzrokiem, szukając czegoś, co przyciągnie jego uwagę.
Logiczne, prawda?
Nic takiego nie znalazł, więc parsknął tylko, czekając na Maxime.

Ontaria

Och, któż by przypuszczał, iż ktoś o tak przyjaznym usposobieniu, starający się unikać wszelakich kłopotów, zjawi się tutaj, zwabiony pogłoskami na temat nawiedzonej (rzekomo) chaty. Zatrzymała się na polance, która spowita śnieżną kołdrą wcale nie wyglądała nader zachęcająco. Zdawało się, że oto wiosna już nigdy nie roztopi zimowych puchów czy zwieszających się złowieszczo sopli. Spojrzała na kolczasty drut, przysiadając niedaleko niego. Przekrzywiła z zainteresowaniem głowę, przenosząc spojrzenie na chatę. No cóż, zaniedbana i opuszczona - zdecydowanie. Ale czy żyją tam duchy? Tego nie wiedziała i o tym dowiedzieć się zapewne wcale nie chciała, choć chwilami wydawało jej się, jakoby było inaczej.

Destiny

Destiny wędrowała z zaciekawieniem. Mała kulka podążała różnymi tropami. A to myszy a to żaby a to czegoś czego jeszcze nie czuła. Taka zaaferowana zapachami wędrowała aż nagle potknęła się o coś. To coś ją złapało. Destiny pisnęła i zaczęła się szarpać co tylko pogorszyło sprawę.
- Pomocy. -Pisnęła. Tak mała zaplątała się fragment leżącego na ziemi drutu kolczastego.