Polana pełna kwiatów!

Luan

Uśmiechnął się pod nosem i zamknął oczy. Przytulił ją do siebie i uniósł uszy. Cieszył się, że miał jedyną oddaną i zaufaną przyjaciółkę. Jego ogon zaczął lekko się ruszać ze szczęścia.

Akeli

-Idziemy gdzieś się przejść? Nie wiem gdzie, ale.. ty chyba.. coś wymyślisz prawda? Wiesz.. dawno się nie widzieliśmy i chcę Ci to jakoś wynagrodzić...- wyjaśniła i machnęła wesoło ogonem.

Luan

Otworzył oczy po jej słowach i spojrzał na nią.
- Rozumiem... -. pokiwał znacząco pyskiem. Chwilę się zastanowił, po czym go olśniło.
- Może pójdziemy nad Morze? -. zaproponował. To doskonałe miejsce na spacer. Po za tym dawno tam nie był. Wstał powoli.
- Chodź. -. dodał jeszcze i wybył.

z/t

//Morze - Stara Latarnia.//

Akeli

-Yes, yes.. si, si.. captain, lecę!- powiedziała i się podniosła. Otrzepała się lekko i machnęła ogonem. Ruszyła za Luanem zadowolona i po kilku minutach już jej nie było. Wybyła i już jej nie było.

z/t

Getsu

Getsu przysnął trochę. Naglę rozległ się jakiś bardzo głośny dźwięk. - Przeprasza, do moje kości - powiedział Getsu ze śmiechem z tonie. Po chwili wstał i ruszył w stronę wyjścia. - Żegnam wszystkich - rzekł i wybiegł bardzo szybko.

zt.

Kodoku

Na polanie dało się usłyszeć szelest między wysokimi trawami. To Kodoku przybyła na polanę, by zaznać spokoju, pięknych zapachów kwiatów i miękkiej trawy, która wprost prosiła, by ktoś się na niej położył. Po przejściu kawałka od skraju polany stanęła, jeszcze raz wciągnęła nosem duszące powietrze, zrobiła kilka kółek i położyła się wspomnianej trawie.

Malaysia

Nix długo, bardzo długo leżała w zmoczonych już śniegiem liściach. "Już zima..." pomyślała i powolnym krokiem ruszyła w stronę wyjścia.

Kodoku

Kodoku usłyszała jakiś szmer. To jakiś wilk... wilczyca. I ten zapach był jakiś znajomy. Kodoku poderwała się na nogi i wpatrzyła się w biały ogon znikający pośród chaszczy. Ostrożnie i powoli pobiegła za białą waderą.

z.t.

Gość

:arrow: Hahahaa ! *biega na polanie jak szalona*

Caro

Na polanę weszła wilczyca o blond-włosach. Było tam zupełnie pusto... Wadera usiadła na niegdyś pięknej zielonej trawie i przyglądała się białemu śniegu.
- Jejku, ta polana jest na prawdę opuszczona - Oznajmiłam
Jednym ruchem łapy odkopałam odrobinę śniegu i ujrzałam zwiędłego kwiatka. No cóż, nie wydawał się tak piękny jak niegdyś.

Wasp

Duży, czarny basior z wielkimi skrzydłami przelatywał akurat nad kwiecistą polaną. Spojrzał w dół i zatrzymał się gwałtownie w powietrzu, a na jego pysku pojawił się lekki uśmiech. No, proszę! Polana, która zwykle pełna była kwiatów, dziś stała całkowicie ogołocona z wszelkiego kwiecia. Aż miło popatrzeć! Wasp nie przepadał za kwiatami, a szczególnie za ich duszącym zapachem, który w tej okolicy rozlegał się wyjątkowo mocno.

Fari

Wilczyca szukała przygód. Zjadła kwiatka, ale zaczęła wymachiwać językiem, bo smak był okropny. Przypadkowo znalazła ślimaka i rzuciła nim w Waspa. - Sorki! - wykrzyknęła i usiadła.

Caro

- Tak, masz rację... Zapach kwiatów o porze wiosny jest okropnie duszący - potwierdziłam - Tak wogule, nazywam się Darkness... A wy? -
Uśmiechnęłam się i spoglądałam na nowych towarzyszy... Nadal jednak zajmowałam się zwiędłym kwiatkiem.

Wasp

Ale przecież Wasp tego nie powiedział na głos xP Nie wydzieliłam w poprzedni poście niczego jako wypowiedź.

Spojrzał na jasnowłosą waderę. Dopiero teraz dostrzegł jej obecność.
- Jestem Wasp - przedstawił się krótko i uśmiechnął lekko na kufie. Złożył skrzydła. Nie zamierzał stąd odlatywać w najbliższym czasie.

KokuRai

Koku przybiegła wesoła i szczęśliwa, a następnie zahamowała gwałtownie i spojrzała na samca. - Ale fajne skrzydła - powiedziała do niego. - Witam jestem KokuRai, dla znajomych Koku - przywitała się, a następnie się ukłoniła krótko. Wadera zamachała ogonem delikatnie. Samica uśmiechnęła się bardzo szeroko.

Wasp

Wasp zaśmiał się. Nie pierwszy raz skomplementowano jego skrzydła, on zaś nie potrafił się temu nadziwić. Jego skrzydła były zwyczajne, jak każde inne wilcze. Co tu było do podziwiania?
- Dziękuję - odpowiedział i uśmiechnął się. Wilczyca epatowała silnym entuzjazmem, który szybko mu się udzielił. Przedstawił się krótko, skinąwszy łbem w odpowiedzi na jej ukłon. - Ja jestem Wasp.

Caro

A to sorry ;P

- Miło mi cię poznać, Wasp - Odpowiedziałam.
Myślałam o swojej kuzynce, czy ona sobie poradzi?
Kto to wie...

KokuRai

Koku uśmiechnęła się jak małe dziecko, które dostało lizaka. Wadera zerknęła na jakąś samicę, a następnie jej wzrok wrócił do Waspa. Zamachała ogonem, a następnie usiadła. - Ostrzegam jestem żelko-mankom, oraz lubię zapalić - powiedziała patrząc na samca. Koku spuściła smutno głowę.

Wasp

Wasp usiadł, choć sadzanie tyłka na czymś tak lodowatym jak śnieg wcale nie należało do najprzyjemniejszych.
- I widzę, że bardzo się tym przejmujesz... - powiedział, patrząc, jak Koku zwiesza głowę w smutny sposób. - Nie masz czym. Każdy ma swoje słabości.

KokuRai

- Wiem - powiedziała podnosząc głowę. Koku miała cztery słabości, a wymieniła tylko dwa. Samica uśmiechnęła się patrząc na dorosłego samca. No ona też jest dorosła. Koku zgarniała śnieg swoim ogonem, a po chwili zawiał zimny wiatr. - Nie znoszę zimy - powiedziała patrząc na śnieg.