Stara polana

Dante de Cossa

Schatt zakręcił butelką i wypadło na Leę. Co zrobi? Co wybierze? Już zaczął szykować pytanie i zadanie. Może zada jakieś trudne pytanie w stylu Setha? Przesadzać nie będzie, lecz jakieś krótkie i dziwne dać można.
- Pytanie czy zadanie? - Spojrzał na nią, czekając na odpowiedź.

Naomi

Ada z zaciekawieniem spojrzała na Lee. Jednak znudziła się szybko. Poszła w głąb lasu szukać patyka. Gdy wróciła zajmowała się jedynie obgryzaniem nowej zabawki. Myślała już tylko o imprezie i o odpowiedzi Setha.

KokuRai

Koku przyszłą spokojnie, a ogon ciągnęła po ziemi. Na pyszczku miała maskę, a jej głowa była skierowana na szczeniaki. Znała ich, a szczególnie Schatta, jednak nie podeszła do nich, ponieważ nie wiedziała czy chcą się z nią bawić.
- Hejka - wymamrotała, a następnie położyła się na zwiędłych kwiatach.

Szasta

Z pośród zarośli na skraju lasu wyłoniła się ciemna, potężna postać. Jej jaskrawe ślepia pobłyskiwały w cieniu jeszcze kilka chwili dopóki nie wyłoniła się z tajemniczego cienia. Ciało basiora pokryte było licznymi bliznami, znamionami czasu. Jego łapy wtopiły się gładko w miękką ziemię. Silny podmuch wiatru zawiał mu w pysk rozwiewając futro. Ten zapach, uniósł pysk ku górze przymykając oczy i wdychał ten znajomy zapach krainy, do której powrócił po tak długiej wędrówce.

Dante de Cossa

- Cześć, Koku. Dołączysz do nas? - Spytał przyjaźnie Schatt. Im więcej jest osób, tym weselej. Lecz co wybierze Lea? Pytanie lub zadanie, innej opcji nie było. Ale poczekać chwilkę można.

Naomi

- Heja Koku.! - krzyknęła Ada. - Witam jestem Ada, - rzekła i z oczekiwaniem spojrzała na nowego wilka. Wydawał się groźny. Te wszystkie blizny na jego ciele. Ale Adzie to nie przeszkadzały. Uśmiechnęła się przyjaźnie i odwróciła wzrok.

KokuRai

Koku podniosła głowę i spojrzała na nowo przybyłego. Nie było tego widać, ale uśmiechnęła się. Jej puszysty ogon zaczął się delikatnie ruszać.
- Witam - powiedziała patrząc na niego. Mimo maski i krwi z oczu to Koku była miłą wilczycą, może czasami była wredna. Wadera dalej leżała, czekając na jego ruch. Po chwili usłyszała szczeniaki. - Naprawdę - rzekła podekscytowana i od razu wstała. - A w co się bawicie? - zapytała gdy już była przy nich.

Szasta

Stał jak wryty, niczym posąg. W tej chwili gdy wszystkie wspomnienia przybywały był jak zahipnotyzowany jednak gdy do jego nadwyraz wyczulonych uszów momentalnie otrząsnął się z tego transu. Bystre, głębokie ślepia doświadczonego wilka skierował na tą delikatną istote w masce, która zwróciła się do niego. Szczeniaki? Teraz dostrzegł jak ich tu dużo. Skinął pyskiem z nikłym uśmiechem kierowanym do Koku. - Witaj. - po tych słowach zrobił kilka pewnych kroków ku niej po czym usiadł nieopodal spoglądając w niebo. - Ależ tu się pozmieniało. - mruknął cicho. Wilk o nadnaturalnych rozmiarach rzucił nieco swój cień na młodą waderę. Cóż jego wygląd mógł budzić zainteresowanie w końcu był genetycznym wybrykiem.

KokuRai

Koku spojrzała na samca z uśmiechem. - Nie wiem czy się pomieniało. Jestem jeszcze nawet młode - powiedziała. Spojrzała w niebo, gdzie nie było w ogóle chmur. Wadera usiadła spoglądając na samca. Wydawał się bardzo miły.

Naomi

- Gramy w butelkę.. kamieniem - rzekła po czym spojrzała jeszcze raz w stronę Szasta. - Może Szast też chcesz zagrać? - rzekła niepewnie.

Szasta

Słysząc przyjazny głos samicy zwrócił wzrok w jej stronę, jego oczy pobłyskiwały lekko. To młode obudziło w nim pewne poczucie tęsknoty i goryczy jednak jak na wojownika przystało nie pokazywał tego po sobie. - Powiem Ci, że jak tak patrze na ciebie to przypominają mi się moje szczeniaki gdy były w twoim wieku. - odrzekł szczerze zawijając ogon na sporych łapach przednich. - Jak Ci na imię? - spytał nie odrywając od niej wzroku. Gdzie teraz może być jego potomstwo? Czy w ogóle jeszcze żyje tutaj?

Lea

- Chcę zadanie - rzekła Lea. Po czym spojrzała na Shatta. Zarumieniła się lekko słysząc odpowiedź Setha na pytanie zadane przez Adę.

KokuRai

- Z chęcią zagram - powiedziała, a następnie spojrzała na samca. Wydawał się smutny, ale Koku za bardzo nie znała się na uczuciach, więc mogła się mylić.
- Lea dawno cię nie widziałam - powiedziała do szczeniaka. Uśmiechnęła się pod maską.

Naomi

- Mam na imię Ada. Dziękuję, jeszcze od nikogo czegoś tak miłego nie usłyszałam. - powiedziała Ada i uśmiechnęła się szeroko. Spojrzała w stronę Szasta i spytała ponownie - To co zagrasz z nami Szast?. -Z uśmiechem jeszcze szerszym niż poprzednio.

Szasta

[sorry, że tak długo, ale mój pies się prosił o wyjście na dwór xD]

Otrząsnął pyskiem na boki po czym przydreptał do szczeniąt siadając z boku przyglądał się ludzkiemu przedmiotowi, którym się bawiły a konkretnie butelce. Uniósł spojrzenie na Ade po czym skinął pyskiem. Czemu miałby się nie pobawić ze szczeniakami...trochę oderwania od poważnego, dorosłego świata. - Jasne. - kącik pyska drgnął mu do góry.

Naomi

- Teraz Shatt wymyśla zadanie jakie miałaby wykonać Lea, takie krótkie wprowadzenie - Powiedziała Ada aby uaktualnić nowych graczy. Po czym usidła na tylnych łapach i z uśmiechem czekała na dalszy przebieg wydarzeń.

Szasta

Ziewnął przeciągle kłapiąc masywnymi kłami po czym położył się układając pysk na łapach. Oczywiście, że rozumiał zasady i wyjasnienia szczeniaka aczkolwiek w głowie miał burze myśli, której nie mógł ogarnąć na tę chwilę. Oczyma wodził od jednego młodego do drugiego czekając na rozwój tej jakże "eskpresyjnej" zabawy. Czy młode już sie nie bawią w polowania i inne naturalne rzeczy? Ach, nie jego czasy!

KokuRai

Koku rozejrzała się. Było trochę nudno, ale wiedziała że może gdzieś jest coś fajnego. Koku zauważyła królika i od razu wyskoczyła na niego, jednak się jej nie udało. Ten królik był bardzo zwinny. - Bawimy się w, kto złapie królika? - zapytała i zaczęła go gonić. Te zwierze była niesamowite.

Lea

- Dzień dobry. - zwróciła się uprzejmie Lea do nowego, dorosłego wilka. - Cześć, Koku. - powiedziała do wilczycy. - Miło cię znowu widzieć. - Czy wiedziała, że Schatt już dokonał wyboru? I że bynajmniej nie wybrał żadnej z nich? Wilczyca westchnęła cicho. - To co, Schatt? Jakie to zadanie? - nie wiedziała, czy dokonała słusznego wyboru.

Szasta

Obrzucił zainteresowanym wzrokiem Koku, która biegała za królikiem po czym roześmiał się parskając lekko i podniósł do siadu. Jak On dawno nie polował, w zasadzie to nie jadł niczego równie długo. Postanowił nie zabierać szczeniakowi radości z tej zabawy i sam wolnym acz pewnym krokiem ruszył ku zaroślą polany gdzie zgromadziło się kilka szarych ptaków przypominających dzikie kaczki szukające pożywienia na polanie. Bezszelestnym krokiem skradał się luźno w średniej wysokości trawie, gdy znalazł się już w odpowiedniej odległości wybił się na ugiętych łapach i wyskoczył od razu do góry przewidując naturalną reakcje dzikich ptaków czyli natychmiastowe rzucenie się do ucieczki, w lot. Jego długie kły zatopiły się w ciepłym ciele dorodnego kaczora, który właśnie wzbił się do lotu. Wilk miękko opadł na łapy upuszczając truchło martwej zwierzyny. Na pysku miał szlady krwi, tętnica natychmiastowo pękła pod naciskiem jego szczęk. Zwierzę jeszcze kilka chwil miotało się delikatnie po ziemi aż zastygło, cała reszta ptactwa odleciała tymczasem od zasiadł przy swojej zdobyczy oblizując kły z krwi i wpatrując się w Koku.
- Witaj - skinął pyskiem do witającego go szczenięcia.