Wierzbowa Polana

Suzume

Suzume uśmiechnęła się szeroko.
- W takim razie wskauj na mój grzbiet - powiedziała przyjaźnie. Wilczek był naprawdę pocieszny. Ciekawa była jaki będzie, gdy dorośnie. Miała wrażenie, że jej nie będzie dane tego oglądać. Nie wiedziała skąd to przeczucie, ale była wręcz pewna, że tak będzie.
- Nie wiem, jakoś tak wyszło - odpowiedziała smutniejszym już głosem na pytanie malca.
- Oczywiście przed startem poczekamy aż Loba się zdecyduje czy chce lecieć - stwierdziła już pewniej i weselej. Nie chciała aby zauważyli jej zmianę nastroju.
- No, to co? - zwróciła się do białej wilczycy.

Loba

Wadera uśmiechnęła się i wskoczyła na grzbiet smoczycy.
-Hop, hop?-Zaśmiała się i odparła- Jasne że lecę
Wilczyca spojrzała na malca.-Schowaj swój długi ogon.-Dodała po czym poczochrała mu sierść za uchem. Wilczyca złapała szpikulec smoka i tak kazała malcowi.- Hmm...Gdzie lecimy? Może dolina wrzosu?-Spytała. Ceniła tą dolinę. Można tam było się uspokoić i pogrążyć w myślach.

Talon

Talon zwiną swój ogon jak kotwicę i złapał się szpikulca ku prośbie wilczycy.
-Dolina wrzosu...Wydaje się fajnie...-Odparł Talon.
Baleron utkwił wzrok na smoczycy. Czekamy na coś?-Spytał się w duchu ale nie powiedział tego głośno gdyż nie chciał obrazić smoczycy. Za miast tego siedział spokojnie przyklejony do szpikulca smoczycy w oczekiwaniu startu.

Suzume

Suzume uśmiechnęła się szeroko. Pczekała jakiś czas aż zdążą się przyzwyczaić do tego, że siedzą na grzbiecie smoczycy, która stoi w miejscu. Potem gwałtownie zerwała się do lotu wykonyjąc pionowo w górę spiralę.
- Dolina wrzosu? - zapytala dla pewności a potem dodała nie czekając na odpowiedz - Nie na sprawy.
Ze spirali wprawnie przeszła w równy, szybki lot prosstopadle do ziemi.
- Trzymajcie się mosno - ostrzegła po czym zrobiła błyskawiczną beczkę jeszcze bardziej przyspieszjąc. Po chwili wierzbowa polana zniknęła z pola wiczenia.
Smoczyca uśmiechnęła się do siebie i wleciała pośród chmóry.

Katla

-Przepraszam ... Ale muszę już iść Wilczurze. Mam nadzieję, że kiedyś się jeszcze zobaczymy.- Uśmiechnęła się radośnie do basiora, wstała i pobiegła w swoją stronę. Co jakiś czas zerkając w jego stronę.

z/t

Severus

Cóż, Bereniki nie spotkał na razie po drodze. Za to truchtem dobiegł do nowego miejsca, którego niestety nie znał. Oznaczało to, że się zgubił. No pięknie. Czas na małe przemyślenia, skoro ma chwilę samotności. Podlazł do wierzb po czym podlazł do najbliższego pnia przemykając przez zwisające gałęzie i tam usiadł, opierając się pleckami o szorstką klatę drzewa. Zaczął oglądać amulet. Zmienił kształt, skubaniec. Uśmiechnął się delikatnie, przesuwając po nim łapą.

Xerri

Samica przybiegła tutaj z wyraźnym zadowoleniem na pysku. Zdała test i została wojowniczką! Ma kochającego partnera i rodzinę.
Gdy tak biegła ujrzała nagle różowego samca. Miał rogi na głowie... Zaraz, zaraz... To tamten co był na Polanie Lodowej Róży. Był tam też Croix...
-Witaj Rogaczu.-powiedziała do niego po chwili biegu. Usiadła na przeciwko sama i odetchnęła z ulgą. Dobrze, że pamiętała jego imię!

Severus

Było widać, że rogaczy samiec nie był zbyt oprzytomniały. Senny, można rzec. Po tym jak już ochłonął z gniewu i cholernego zainteresowania massową osobą zaczął odczuwać zmęczenie. I zniecierpliwienie, bo amulet milczał, co wprawiało go teraz w niepokój. Nie dziwota więc, gdy nagle usłyszał Xerri niemal wypuścił amulet z łapy, jednak zaraz rzucił się za nim z takim błyskiem w oczach, jakby próbował złapać przyjaciela spadającego w przepaść.
- Hej. - odparł, marszcząc nos i przytulając amulet nerwowo do klatki piersiowej.

Xerri

Samica spostrzegła amulet, a to, że z natury była ciekawska często przyciągało do niej masę kłopotów.
-Co to za amulet i co on robi?-zapytała z miną niewiniątka. Nie chciała ukraść tej części biżuterii jakby co. Chciała się tylko dowiedzieć.

Severus

- Gdybym Ci powiedział, musiałabyś stracić mowę. - odparł z słabym uśmiechem i iskierkami w oczach. Żartował? Może. Sev ma niezwykłe poczucie humoru, czasami. Ścisnął amulet bardziej i nie rozluźnił uścisku nawet gdy znów łańcuszek oplątywał mu szyję. Powoli też zaczął amulet odsuwać w własną stronę, chcąc go ukryć. To nie to, że mu ktoś ukradnie.. Bardziej bał się próby dotknięcia go. Zwykły to nie był amulet, o czym mogli się niektórzy dowiedzieć.. Chociaż może lepiej nie.
- Więc nie powiem. - dodał po chwili.

Xerri

Wilczyca zaśmiała się i powiedziała:
-Nie chcesz to nie mów. Ja i tak wiem swoje... A, mogę go dotknąć?-ostatnie pytanie zadała z nieukrywaną ostrożnością i spokojem. Była by bardzo ostrożna. Przecież... Ona już taka była z natury.

Severus

Przez chwilę wydawało się, że chce wilczyce zamordować wzrokiem, jednak zaraz wypuścił powietrze z płuc.
- Nie. - wykrztusił, czując, że nawet nie ma siły na dosadnie warknięcie. Nie, nie i jeszcze raz nie. On sam wyczuwał, jak amulet nadal, choć słabo, pulsuje. Najwidoczniej ta wilczyca nie miała uzdolnień szamańskich, czy coś w tym stylu. Typowy wilk. Bez podświadomości. Lekko drgnęły mu wargi, rozszerzając zaciśnięte dotąd wargi w lekki uśmiech. Dobrze, dobrze. Może nie ma ich aż tak dużo.

Xerri

Samica uśmiechnęła się szeroko.
-Typowy z ciebie wilk. Egoistyczny i niemiły, ale... to właśnie tobie lubię najbardziej!-powiedziała do niego z lekką przekorą wadera. Chciała aby ten wilk jej zaufał chociaż pewnie to nie było wskazane w najbliższym dla nich czasie.

Morte

Nagle pojawiła się tu Morte. Krzywy uśmiech na pysku, niezgrabne ruchy, to właśnie ona. Przekręciła lekko łeb na bok i dostrzegła dwa wilki.
- Idź, idź! Nie gadasz z nikim.. A może się troszkę zabawimy twoimi pazurkami?- spytał głosik w głowie wadery. Skrzywiła się jeszcze bardziej, choć szczerze mówiąc miała nawet taką ochotę. Podeszła z wolna do wadery, którą już skądś kojarzyła i basiora, którego pierwszy raz widziała. Przysiadła na zadzie, opatuliła się ogonem i przyjrzała im się dokładnie.
- Witam.- bąknęła i przyjrzała się swym pazurom. Nie dość, że były dłuższe to i strasznie połyskiwały.
- Mogę się przyłączyć do konwersacji?- spytała ironicznie i spoglądnęła na Seva. Pierwsze co dostrzegła to amulet, kij już z tym jednym porożem. Amulecik był ładny!

Xerri

Samica spojrzała na nowo przybyłą tu waderę i odpowiedziała:
-Jasne!
Skądś kojarzyła tą waderę. Ciekawe skąd... A tak! Z Polany Halloween! To było extra święto...
/A może zrobimy tak, ze się okaże, że Morte jest kuzynką lub siostrą Xerri? I one sobie teraz to przypomną? Z dzieciństwa./

Severus

Egoistyczny i niemiły? Siedział przez chwilę niczym skamieniały. Egoistyczny. Niemiły. Wybuchł śmiechem, odchylając łeb do tyłu, przez co zarył w pień porożem. Ach, walić to! Śmiał się jeszcze przez chwilę i umilkł tak nagle, jak zaczął.
- Taaaa.. - wymamrotał i wrócił łebkiem do poprzedniej pozycji, zauważając teraz kolejną postać. Hm. Przymrużył lekko jaskrawe oczęta, czując rozpaczliwą chęć ukrycia amuletu. Niemniej wyczuwał rosnące zainteresowanie, choć mniejsze, nową osóbką. Niemniej Xerri, czy jak ona tam, się zgodziła, więc nie miał nic do dodania, choć lekko skinął łbem. A niech się przyłącza.

Xerri

Samica ignorowała dziwne zachowanie samca. To jasne, ze się z nim droczyła! Rogacz jest przecież miły i przyjazny, tylko trochę za bardzo ostrożny jej zdaniem. Xerri popatrzyła na Morte i uśmiechnęła się przyjaźnie. Jeszcze skądś ją kojarzyła...

Morte

Ona mogła siedzieć w takiej ciszy, szczerze mówiąc nie interesowało ją to ani odrobinkę. Przekręciła lekko łeb na bok, a jej kości chrupnęły, jak zwykle.. Parsknęła cicho, sama z siebie nie wiedziała dlaczego.
- Fajny amulet.- stwierdziła oschle Edith. Lekko zmrużyła ślepia i wygodnie się usadowiła. Jakoś tak dziwnie się czuła. Morte zaczęła się zastanawiać, dlaczego w ogóle Demonek się odezwał, po co?

//Morte na razie nikogo z rodziny nie szuka <33//

Xerri

/ To zgadzasz się? /
Samica siedziała i patrzyła się to na Morte to na Rogacza. Fascynująca dwójka... Morte była czarna, Severus był różowy. Dziwne połączenie kolorków. Powinno być na odwrót xD

Severus

Dziwne, ale prawdziwe. Czy ten amulet był aż taki.. ładny, że każdy zwracał na niego uwagę? Sev bardziej uważał się za dziwoląga już bez tego amuletu. Różowe futro, jelenie rogi.. Nie wliczając wypalonych run na poduszeczkach łapek. Wzdychnął.
- Owszem, fajny. I mój. - mruknął z naciskiem i zaczął pacać lewą łapką najbliższą gałąź, zerkając jednak ciekawie na Morte. Całkiem ładna mordka. Olśnienie. Od jak dawna przestał uganiać się za dziewczętami? Tak, musiało w końcu dotrzeć to do niego. Zerknął więc ponownie na Xerri, patrząc pod innym kątem. Też ładna mordka. Chociaż im obu brakowało tego.. tego.. tego czegoś. Niewinności. Wzdychnął ponownie i wrócił do pacania gałęzi nadal chorą łapą z powykrzywianymi, poranionymi jeszcze palcami.