Arena Mentorki Eleny

Elena

- Atutami, znaczy zaletami. Chodzi o siłę, zwinność, inteligencję i spryt. No i szybkość w podejmowaniu właściwych decyzji. - odparła jedynie i puściła doń oko. - Możesz przystąpić do testu. U mnie już byś go zdała, ale nie mam uprawnień by przeprowadzać testy, dlatego proponuję się zgłosić do Samuela albo Wheat, naszych alf. - dodała wesołym tonem - No i oczywiście zawsze możesz tu przychodzić trenować. Będzie mi miło, jeśli mnie odwiedzisz po zdanym teście. - uśmiechnęła się ciepło i strzepnęła uchem.

Yenn

Yenn również się uśmiechnęła.
Popatrzyła na waderę.
Dziękuję za nauki. Bardzo ciekawe lekcje-powiedziała i uśmiechnęła się znów. Mocniej oplotła swój ogon. Zastrzygła uchem. Popatrzyła z ukosa w niebo.

Elena

- No a poza skończonym treningiem. Długo jesteś w krainie? - zapytała zaczynając miłą rozmowę. W końcu pomyślnie zakończyła trening, toteż trzeba ją trochę rozluźnić. No i nie ukrywajmy, El była ciekawska z natury, ale nie ujawniała tego, po prostu trzymała to w ryzach.

Yenn

Nie.... Bardzo krótko, zaledwie dwa miesiące. -powiedziała i uśmiechnęła się.
A ty? Długo jesteś tutaj-spytała i uśmiechnęła się miło, jak to ona. Delikatnie lecz szybko zastrzygła swym uchem.

Elena

- Długo długo. Ponad pół roku, to na pewno. Mam dwójkę dzieci, zdążyłam w sumie wiele zrobić w tej krainie, porządnie się namęczyć i teraz zajmuję się tym, do czego mnie trenowano od szczenięcia. - podrapała się po głowie i położyła.

Yenn

Od szczeniaka??? To jeśli można spytać, skąd ty tak na prawdę pochodzisz ???-spytała i uśmiechnęła się ciepło. Faktycznie, wadera bardzo dużo już tutaj uzyskała, w zaskakującym tempie.

Elena

- Pochodzę z dalekiego wschodu, krainy Si Shan. Daleko i to bardzo od tego miejsca ale przyznam szczerze, było tam tak pięknie... - powiedziała wspominając kwiaty wiśni i lotosy, orchidee... - Ale tu odnalazłam spokój i szczęście. Tu jest mi dobrze no i przede wszystkim nie ciąży na mnie aż taka odpo... - teraz zdała sobie sprawę, że wyjawia swoją historię, ale w sumie jaka o tajemnica?

Yenn

Yenn uśmiechnęła się miło.
Moja historia jest krótka. Zostałam porzucona, potem radziłam sobie sama. Byłam wśród ludzi wrogiem publicznym numer 1. Zawsze gdy czuła głód zabijałam ludzi. Teraz się tego wstydzę ale cóż byłam wtedy mała... Zaledwie rok, a taka...-powiedziała.
No i w końcu dotarłam tutaj,jest mi tu bardzo dobrze-dodała z uśmiechem.

Elena

- Widzisz... moja historia jest bardziej skomplikowana niż twoja. Mój ojciec był przywódcą stada i potężnym wojownikiem. Ja byłam najstarsza z rodzeństwa, więc naturalnie to ja miałam zająć jego miejsce, gdy przyjdzie na to pora. Szkolił mnie, trenował, brał na polowania i spacery, nauczał i wyjaśniał na czym polega życie. Co jest najważniejsze. Był ogromny! Natomiast moja mama była mniejsza ode mnie i była łowcą. Ale jakim... gdybyś widziała jak ona polowała... No i poza tym była kochana przez wszystkich z watahy, tak jak mój ojciec a także i ja. Ale nadszedł czarny czas. Demony zaczęły wymykać się spod kontroli szamanów i władcy świata demonów. W wielkiej bitwie zginęła cała moja rodzina i niemal 2/3 watahy. Patrzyłam na śmierć ojca, matki i rodzeństwa. Zabrakło mi tak niewiele by ich zasłonić... Ale demony zastawiły mi drogę i... zabrakło mi dosłownie 10 sekund... Zostawiłam na miejscu alfy przyjaciela mego ojca a sama odeszłam nie mogąc stąpać po ziemi, która została zbroczona krwią mych bliskich. Tułałam się długo, ale szczęściem dotarłam tu... Ah i jeszcze jedna ciekawostka. Wojownicy otrzymali od szamanów specjalne zdolności, jedni mieli zaczarowane kły, z których sączył się śmiertelny dla demonów jad, inni np. tak jak ja pazury kruszące najtwardsze skały o niezwykłych właściwościach. Teraz pozostałością są jedynie jaśniejące bielą pazury. - to mówiąc uniosła łapę a pazury na chwilkę zaświeciły się i zgasły. - Ale powiem ci jedno... nigdy nie chcij czuć tego co ja wtedy gdy zobaczyłam martwą rodzinę... ogarnęła mnie furia, której dotąd nie znałam... w jednej cwili stałam sięmaszyną do zabijania. Mówiono mi, że widać było jedynie rude smugi mojego futra a dookoła nich zabite denomy ginące zupełnie, jakby były z szarego pyłu... Musisz się tego wystrzegać. Nie mogłam tego opanować póki mnie nie związano i nie zlano wodą i to lodowatą. Długo się rzucałam na darmo ale w końcu przyszedł moment, że mi przeszło i zaczęłam płakać. Po prostu. Zal ściskał mi klatkę piersiową... ale eraz wiem, że jest im tam wszystkim lepiej. - odparła z nikłym uśmiechem.

Yenn

Yenn zastrzygła uchem.
Współczuje... Przy mnie smok zabił. Mojego partnera. Ja go niestety nie no i teraz gdzieś sobie lata jak by nigdy nic-powiedziała i uśmiechnęła się do Eleny. Już nie miałam w sobie żalu... To nie była moja poza tym czas zabija me stare wspomnienia.-dodała i mocniej otuliła łapę ogonem.

Elena

- Widzisz, zalety czasu są takie, że dłuży on się w nieskończoność nigdzie nie mając końca ale za to zaletą tego jest leczony ból, i to w każdej postaci. Choć są rany, które nigdy się nie zagoją ale to pewnie już wiesz. - posłała waderze ciepły uśmiech i westchnęła sobie.

Yenn

Yenn uśmiechnęła się delikatnie.
Racja-powiedziała, a na jej pysku widniał uśmiech... Ciepły uśmiech.
Uniosła delikatnie łeb ku górze. Otworzyła ślepia, i tu zdziwienie? Zaczęło padać. Robiła się mała zamieć. Nawet nie taka mała!

Elena

- Hmmm... ciekawe zjawisko... ale nie jestem zwolenniczką mokrego futerka. Chodź, schowamy się przy murach, dobrze osłaniają przed każdą nawałnicą. - wstała i skierowała się dokładnie na środek połówki muru tworzącej półkole. Obróciła się tyłem do ściany by widzieć, czy i Yenn się odnajdzie.

Yenn

Yenn spokojnym krokiem podążała za nią. Nie lubiła deszczu. O co to, to nie!
Ogień i woda to wrogowie. Tak samo Yenn i deszcz do wrogowie.
Popatrzyła znów w niebo. Gdy już dotarły usiadła.
Piękne jest to miejsce-powiedziała i uśmiechnęła się miło.

Elena

- Zgadzam się. - odparła z uśmiechem - Jest tu dużo miejsca i między innymi ze względu na te dwie zalety wybrałam to miejsce na moją arenę. Fakt faktem gdy ją znalazłam nie sądziłam, że będę mentorką ale jak widać wybrałam prawidłowo. - dodała pogodnym tonem i położyła się.

Yenn

Racja-powiedziała z ciepłym uśmiechem Yenn.
Popatrzyła na deszcz który trochę się zwiększył. Delikatnie zsunęła się do pozycji leżącej, a następnie położyła łapę na łapę. Pokręciła trochę nosem. To dawało znak że nie długo przejdzie ta pogoda.

Elena

Po chwili deszcz począł ustawać aż wreszcie całkiem przeszedł a na arenę padły ciepłe promienie światła.
- No nareszcie. Nie przepadam za deszczem, choć ładnie po nim pachnie... - wciągnęła powietrze do płuc i powoli je wypuściła. Otrzepała ciało z kurzu i wyszła na słońce oddając na chwilę pyszczek w jego promienie.

Yenn

Tak. Powietrze wydaje się wtedy takie trzyszcze-powiedziała Yenn i również wyszła na słońce.
Mmm.. Jak ona to lubiła to mało powiedziane. Te delikatne promienie i to jasność!
Cud, miód i ubóstwo! Delikatnie zerknęła za siebie by się upewnić, choć sama nie wie nad czym.

Elena

- Wybacz mi, ale wzywają mnie obowiązki, dlatego muszę stąd odejść. Mam nadzieję, że niedługo się zobaczymy. - puściła doń oko i wstała. Przeciągnęła się, strzepnęła ogonem aż strzeliło i wolnym krokiem zniknęła ze swojej areny.

[zt]

Yenn

Ja też-powiedziała i uśmiechnęła się również.
Delikatnie i powoli ruszyła przed siebie.
Mmm.. Osz! Ja mam przecież bardzo ważną sprawę do załatwienia-krzyknęła do siebie w myślach. Zastrzygła gwałtownie i kilkakrotnie uchem i pognała jak szalona.
zt