Tęczowa Pustynia

Dasty

- Możemy już o tym nie rozmawiać. Czym dłużej o tym myślę tym bardziej tego nie trawie - zastrzygła uchem. - Jesteś samotnikiem, zakochanym...mas przyjaciół, nie posiadasz żadnej rodziny, z którą cię łączą więzy krwi. Nie masz póki co problemów. To co mogę o tobie powiedzieć po tej krótkiej wymianie zdań. - zawinęła ogon wokół łap. Bolało ją rozcięcie z tyłu głowy, nabyła tą bliznę gdy spadła z wodospadu.

Wasp

- Pudło, moja droga - powiedział i uśmiechnął się szeroko. - Mam rodzinę. W postaci zakompleksionej siostrzyczki. Swego czasu nawet była w tej krainie.

Dasty

- Ehh...dużo się nie pomyliłam. - uśmiechnęła się wstając. Wbiła wzrok w dal lekko spłoszona. Po chwili ruszyła biegiem i zniknęła za piaskową górą. Po jakimś kwadransie wróciła z antylopą w pysku. Położyła ją obok Waspa i usiadła zaczynając jeść - Jesteś głodny? - spytała.

Wasp

- Nie, dziękuję - powiedział, po czym zastanowił się kiedy ostatnio jadł jakiś porządny posiłek. Dwa, trzy dni temu? Już nawet dokładnie nie pamiętał. Wasp był chudy jak szczapa, jednak bardzo rzadko odczuwał głód.

Dasty

- Jak chcesz. - skończyła jeść zostawiając i tak sporo mięsa na zwierzęciu i odłożyła je na bok gdyby jednak Wasp się namyślił.

Wasp

- Chyba na mnie już czas - powiedział, podnosząc się z piachu i otrzepując ze złośliwych drobinek, które przyczepiły się do jego sierści.

Lightning

Przybiegła typowym dla niej galopem. Usiadła na piasku wpatrując się w milion kryształków wokół niej...

Sherii

Przyszła dość powolnym krokiem, bo przecież jak zwykle nigdzie jej się nie śpieszyło. Usiadła na piasku i wpatrywała się w niebo. Tak to było jej ulubione zajęcie w wolnej chwili, dawało taki niesamowity relaks, a w dodatku miała czas na przemyślenie trudnych decyzji.

Lightning

Zwróciła swoje szkarłatne ślepia na wilczycę. Skineła głową na znak powitania. Poruszyła niespokojnie ogonem.Jej czerwona sierść lśniła w promieniach słońca...

Sherii

Również kiwnęła łbem na przywitanie, lecz nie zabrała głosu. Siedziała i zerkała raz w niebo, a po chwili na wilczycę. Na niebo i znów na wilczycę.

// "Jej czerwona sierść lśniła w promieniach słońca..." ehem :? mamy noc? :xmas: //

Lightning

-Witaj-powiedziała cicho,nie wiedząc jak zacząć rozmowę.
Po chwili milczenia spytała-Jak długo tu przebywasz?

Sherii

- Witam, witam. Jestem Sherii - powiedziała i podała jej łapę.
- Jak długo? Hmm... wystarczy kiedy powiem wystarczająco długo żeby znać większość wilków? - odparła z gracją w głosie.

Lightning

-Lightning-uścisneła jej łapę.
-A ja? Nie patrzę na czas,jestem tu na tyle długo,aby znaleźć sobie partnera i jako-tako poukładać sobie życie...

Sherii

- O widzę twardo stąpasz po ziemi... No to jak tak o rodzinie mowa to pochwal się troszkę. Kto jest tym szczęśliwcem? - zapytała i uśmiechnęła się do wilczycy.

Lightning

Zbiła ją z tropu bezpośredniość wilczycy. Przez chwilę milczała,poczym dodała:
-Azazello...może znasz?
Spojrzała na wilczycę...

Sherii

- Chyba nie - powiedziała i spojrzała na niebo, po woli się już ściemniało.
- Nigdy wcześniej Cię tutaj nie widziałam - dodała po chwili namysłu.

Lightning

Ponownie spojrzała na wilczycę:
-Ja ciebie chyba też nie...Może przelotnie...

Sherii

- Acha - powiedziała.
- Chyba się gadka nam nie klei no cóż, ale w gruncie rzeczy było bardzo miło Cię poznać - burknęła pod nosem, tak jakby powiedziała to do siebie.

Lightning

W oddali możn było usłyszeć wycie wilka. Skrzywiła się. Cofneła się o krok,poczym powiedziała do wilczycy:
-Przepraszam,ale...ale muszę już iść-odwróciła się i pobiegła.
Chwilę później już jej nie było tylko drobinki piasku unoszące się jeszcze w powietrzu świadczyły o jej niedawnej obecności...

Sherii

- Jak się nie klei to się ucieka. No tak... - powiedziała i postanowiła tutaj jeszcze chwilę zostać, a nóż się coś ciekawego wydarzy.

EDIT:
po kilku minutach bounce!
Zaczęła się rozglądać po Tęczowej Pustyni i fakt jest faktem nikogo oprócz jej tu nie było.
- No cóż przecież nie będę siedziała sama - powiedziała wstała i ruszyła tyłek w stronę wyjścia. Po przejściu kilku metrów odwróciła łeb sprawdzając czy czegoś lub kogoś nie zostawiła samego.