Grota Pięciu Żywiołów

Jasmina

Waderę nietrudno było dostrzec, biorąc pod uwagę kolor jej futra, niemniej Jazz niewiele sobie z tego robiła. Uśmiechnęła się szeroko do nowego wilka, jaki odwiedził tę przepiękną grotę.
- Dzień dobry! - zaświergotała iście śpiewnym głosikiem. Podobno dorosła. Podobno, bowiem jak na razie nadal czuła się młodo. W sumie to ona będzie już zawsze młoda. Mentalnie, rzecz jasna.

Viy Curay

Gdyby w obecnej chwili się na niego spojrzało, mało osób domyśliłoby się, że jest demonem. Niegdyś krwawe oczy zastąpione były najzwyklejszą szarością, z niewielką dawką zielonych iskierek, mieniących się w ślepiach basiora. Dawna, splamiona posoką sierść stała się krystalicznie czysta, przejrzyście biała. Również tatuaże, świadczące o jego ciemnej stronie zanikły, niczym za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Była to sprawka normalniejszej części Vijaszka, która powoli zaczęła przejmować część panowania nad ciałem. Nie ma dużych szans na wygranie walki z demonem, o wiele silniejszym od siebie demonem. Jego życie to nieustająca walka z samym sobą, z bestią, która w nim siedzi. Walka o wolność, która jest już z góry przesądzona. Przegrana. Mimo, iż jest o tym świadomy, dalej zacięcie atakuje demonicznego, który ze śmiechem przygląda się jego nieudolnym próbom. Otóż Vijaszek został tak jakby podzielony na dwie części, gdyż to on sam w sobie jest demonem. Po prostu zabrano z niego wszystkie słabości, uczucia, rozsądek, który jedynie może bezsilnie przyglądać się czynom demona, swojej mroczniejszej części. Ja tu się rozpisałam, a mały ma to związek z tą sprawą.
Wilk przyjrzał się waderze, wyginając kąciki ust w zwykłym, ni to przyjaznym, ni to wrogim uśmieszku, lustrując ją wzrokiem.
- Hej. - Rzekł tylko, przerzucając wzrok na wodospad, który znajdował się nieopodal nich, dający o sobie znać głośnym, choć rozluźniającym szumieniem spadających kropel krystalicznie czystej wody.

Jasmina

Słysząc odpowiedź wilka, Jazz przyjęła to jako coś, co było przeciwieństwem odrzucenia. No, więcej nie było jej trzeba. Raźnym krokiem przyczłapała bliżej Viy'a. Biedak nie wiedział nawet, że był jej nową ofiarą!
- Jestem Jasmina. Co tu robisz? - spytała wesoło. No tak, rozmowę czas zacząć. Demonek tak łatwo się nie pozbędzie różowej wilczycy.

Viy Curay

- Viy. - Przedstawił się, kąciki ust wyginając w łobuzerskim uśmieszku, ukazując przy tym kawałek z rzędu ostrych, białych kłów. Tymczasem gdy Vij trwał w mini zacieszu nie mając pojęcia o niemiłym dla niego planie userki, ona powoli go realizowała. Wiąże się on w dużej mierze z jego obecnym avatarem, przede wszystkim opaską na oczy, którą być może kiedyś zmuszony będzie nosić. Maybe...
- Odpoczywam. - Rzekł, choć wiedział, że teraz raczej już sobie nie poleży w ciszy, czy porozmyśla.

Jasmina

Oł noł, Viya chcą oślepić! Niemniej Jasminie nie przyszło się tego dowiedzieć, bowiem do zostania rycerzem Jedi musiała jeszcze przejść długą i męczącą drogę.
- Ach, tak, tak, tak! W takie dnie jak to należy odpoczywać! - zaśmiała się Jazz, myśląc o czymś, co prawdopodobnie istniało wyłącznie w jej własnym świecie, który mieścił się w obrębie jej nie powiem, oryginalnego umysłu.

Shapira

Shapira przyspieszyła i szybciej zjawiła się w tym miejscu. Zgrabnie opadła na ziemię i czekała przed grotą na WuShunga. Stała wciąż, nie chciała siedzieć. Spojrzała w głąb jaskini. Pamiętała to miejsce, tam się spotkała z Glaedrem. Tęsknota za nim była wielka. Westchnęła bezgłośnie z żalu. Tak chciałaby się z nim spotkać znów.

WuShung

Chwilę po niej, dostojnie na ziemi osiadł WuShung. Po pierwszych oględzinach uznał, że grota wygląda całkiem sympatycznie.
- Ciekawe miejsce... - powiedział węsząc w powietrzu by poznać dokładniej to miejsce. Po tym przeciągnął swoje wąsy między palcami w zamyśleniu i patrzył prosto w oczy Shapiry.

Shapira

A Shapira patrzyła dalej w głąb groty. - Chodźmy do środka. - Mruknęła i ruszyła przed siebie. W końcu dotarła do miejsca, gdzie znajdowały się wodospady. Pięć wodospadów, a przez nie można przejść do pięciu grot. Stała i przypatrywała się w to miejsce. Było jej trochę ciężko na sercu. Zostawiła przecież w tej krainie Glaedra, tak samo jak Marię i Brielle. Czy jej wybaczą? Będzie musiała ich odnaleźć.

WuShung

Smok wszedł za towarzyszką do wnętrza groty i przysiadłszy przy jednym z wodospadów napił się wody. Miejsce było do prawdy niezwykłe i WuShung długo przyglądał się każdemu detalowi. Fascynowały go każde szczegóły, każda rzecz. Ciekawiło go źródło owych wód i to, jak to miejsce powstało. Na jego pysku malowała się refleksja i zamyślenie, ale nie znaczyło to, że całkowicie go owe myśli pochłonęły.

Shapira

Smoczyca spojrzała na wodospady z podziwem i tęksnotą w oczach. Ach, to były piękne czasy... - Piękne miejsce, choć tak bardzo mi znane. - Szepnęła jakby w obawie, by nie zagłuszyć cudownej ciszy tego miejsca i szumu wodospadów. Westchnęła bezgłośnie. Spojrzała na WuShunga. Jej wzrok nic nie mówił. Podeszła bliżej jednego z wodospadów. Czuła się... nieco inaczej niż zwykle. To miejsce pozwoliło jej całkowicie przypomnieć sobie Glaedra. Z tego powodu była szczęśliwa, choć smutna.

WuShung

Wu wyrwany z zamyślenia spojrzał na Shapire.
- Jest jakiś powód, że właśnie tutaj przylecieliśmy. - było to raczej stwierdzenie, aniżeli domysł. On nie należał do ignoranckiej reszty smoczego gatunku i zwracał uwagę na rzeczy, które innych raczej mało obchodziły. To dlatego do tej pory przeżył. Jego długaśne wąsy falowały lekko a spojrzenie utkwione było w facjacie rozmówczyni. Teraz też było widać chińskie wzory, pokrywające cały jego łeb. Był niewątpliwie odmienny od innych i to nie tylko z wyglądu, ale i z zachowania.

Shapira

Shap spojrzała w oczy towarzyszowi. - Przylecieliśmy tu, ponieważ to pierwsze miejsce, które mi wpadło na myśl i chciałam Tobie je pokazać. - Powiedziała i spojrzała przed siebie. Piękne, czarujące miejsce. To dlatego tak jej utkwiło w pamięci. Westchnęła i usiadła. Dopiero teraz zaczęła odczuwać zmęczenie. Długo nie latała.

~ Brak weny.

WuShung

A on wzniósł łeb ku górze i spojrzał na sklepienie owego miejsca.
- Powiedz mi może czym się zajmujesz tak na co dzień. - Powiedział by podtrzymać rozmowę. Widział, że ciężko idzie im rozmowa, ale chciał dowiedzieć się czegoś więcej o tej smoczycy. W końcu nie znał tutejszych zasad, praw i innych smoków... o ile takowe tu były.

Shapira

Shap wbiła wzrok w oczy smoka. - Kiedyś na co dzień męczyłam się w z gronem. Teraz, kiedy wróciłam do krainy nie mam w ogóle nic do roboty, choć zamierzam zostać Artystką-Malarzem, albo Magiem. - Powiedziała. - A ty? Również była ciekawa zajęć smoka. Był to co prawda nowy, ale mógł już przecież coś robić kiedyś.

WuShung

Hmmm... tak, co on chciał ze sobą zrobić. Oto pytanie, na które nie znał odpowiedzi.
- Nie wiem... Przybyłem tu, by uciec od chorych poglądów i zachowań rodziny, zacząć od zera ale... co chcę robić ze sobą? Nie mam pojęcia. Na razie chyba będę szarym osobnikiem i uporam się z ogarnięciem umysłowym struktury tej krainy. - odparł rzeczowym tonem. Tak, był sobie nieco istotą oczytaną i obytą. Mogło zdawać się to dziwne, ale tak właśnie było.

Shapira

Shap skinęła mu z powagą głową. Czuła się trochę inaczej w jego towarzystwie, może dlatego, że oboje mają podobne charaktery, są spokojni, nigdy nie wiadomo. Po informacjach jakie od niego dostała zdecydowała, że nigdy już nie będzie Przywódcą ani Zastępcą. Walka o władzę, czyny godne potępienia, śmierć z powodu pragnienia objęcia dowództwa nad zgrają smoków w których oczach igra szaleństwo... Pewno, że nie łatwo tam żyć. Ale to tylko jeden ród, jeden ród, który jest w stanie zmienić podejście innych smoków do władzy, nie, nie tylko smoków, ale też wilków, gryfów, dzików i wszystkich, którym jeszcze śmierć nie odebrała radości życia. Westchnęła, który to już raz? Glaedr zupełnie wymknął się jej myślom, zapomniała o nim na tą chwilę. Była zbyt zaciekawiona historią WuShunga.
- Też zaczynam od zera od kiedy wróciłam do Krainy i również ciężko mi pozbierać myśli jeszcze dotąd. - Powiedziała i rozejrzała się znowu, ale po co? Nie z ciekawości, chciała sprawdzić, czy nikt tutaj nie szpieguje nikogo.

WuShung

Dla niego rzeczą oczywistą było, że powrót nie jest łatwy ani ze względu na ponowne dostosowanie się ani też ze względu na powstałe plotki. Takie przeszkody mnożyły się w zawrotnym tempie i w zasadzie nikt nie miał na to wpływu. Złośliwych zazdrośników dzisiaj nie brak a i sytuacje krain diametralnie się zmieniają.
- Mi nie sprawia problemu zbieranie myśli, lecz zadomowienie się w takim miejscu. No i zrozumienie jak "działa" ta kraina zajmie mi kapkę czasu. Rozumiesz? - zapytał patrząc z uwagą na Shapire. Jej z pewnością było łatwiej, wszak znała dobrze tą krainę i panujące w niej zasady. Jemu przyszło dopiero się wszystkiego uczyć od nowa.

Shapira

I znów kiwnięcie głową.
- Rozumiem. Mi o wiele łatwiej zadomowić się znów w tej Krainie, znam ją na wylot, choć inni odkryli wiele nowych miejsc i dużo osób zjawiło się w krainie. - Powiedziała i obeszła dookoła smoka. Chciała się trochę rozruszać.
- Zaprowadzić Ciebie w jakieś inne miejsce? A może wolisz na chybił trafił sam gdzieś polecieć? - Zaproponowała samcowi. Chciała od nowa zwiedzić Krainę, to prawda.

WuShung

Patrzył za samicą zastanawiając się jednocześnie nad odpowiedzią. Nie znał tych okolic, mógł trafić w różne miejsca a Shapira znała się na tych terenach o wiele lepiej.
- Chyba najrozsądniej będzie, jeśli ty będziesz prowadziła. - odpowiedział w końcu. W zasadzie ani na chwilę jego wyraz pyska się nie zmienił, tak więc żadnych uczuć wyczytać nie można było. Wstał i skierował się do wyjścia oglądając się za smoczycą.

Shapira

Shapira powoli i dostojnie wyszła z jaskini. Zastanawiała się nad miejscem, jakie mu pokaże. Chyba ono istnieje wciąż.
- Pokażę Tobie Jezioro zmian. - Powiedziała i niespiesznie uderzyła skrzydłami powietrze. Gdy już była dośc wysoko nad ziemią, skierowała swój pysk w kierunku, jak sądziła, Jeziora zmian. Powoli zaczęła oddalać się od jaskini, czasem oglądając się na WuShunga. Lepiej, by leciał tuż za nią. inaczej się zgubi.

z.t.