Potok Pstrągów

Jenna

Nie patrzyła w ogóle na basiora.
-Nie poznałam prawdziwego? A jak poznam prawdziwego to mnie wyzwiesz, uderzysz? Po co na nowo? Rozmowa odbędzie się podobnie.-Powiedziała i w ogóle nie zwracała na niego uwagi.

Shadarn

Wilk nagle stąpnął i nie miał zamiaru już iść dalej do Jen.
- Jeśli tak mnie postrzegasz to nie ma najmniejszego sensu, aby rozmowa dale się ciągła po między tobą, a mną. - rzucił krótko samiec.
Shadarn obrócił się w stronę drugiej wadery.
- Możesz do mnie, gdyż do Jen nie wiem. - powiedział. - Witam jestem Shadarn. - oznajmił.
Basior tym razem kierował się w stronę drugiej wadery.

Jenna

Po chwili się otrząsnęła. O nie nie chce znów siedzieć sama jak palec. Westchnęła i wstała, zerkając na basiora.
-Poczekaj.-Powiedziała i zaczęła iść w jego stronę.

Shadarn

Wilk odchylając marudnie głowę w stronę Jen rzekł:
- Czego zaś? - powiedział bardzo zniechęcony.
Po chwili zaś obrócił łeb w stronę drugiej - nie znanej mu wadery. Minęło około minuty, a on był tuż koło niej. Przeciągnął się jak kot i usiadł koło nieznajomej wilczycy.
- Jak brzmi twoje imię? - zapytał.

Jenna

Czyżby znów została sama? Zawsze musiała coś palnąć, nie potrzebnie. Co było z nią nie tak? Stało się. Na jej pysku nie widniał ni uśmiech ni gniew, tylko smutek. Spojrzała jeszcze raz na basiora, po czym legła na ziemi, kładąc łeb, między łapami. I znów nie ma z kim gadać.
-Czy zawsze, muszę coś głupiego palnąć? W ogóle skąd mi przyszło do głowy, żeby to powiedzieć.-Powiedziała sobie w myślach i się zastanowiła.
-A no tak... Zawsze obrywałam, za głupie patrzenie. To może dla tego się go uczepiłam? Chyba nie potrzebnie.-Kolejne słowa przeszły jej przez głowę.

Vanoisy

Van usiadła i odparła zmieszana - Vanoisy - Przedstawiła się, po czym wstała i skierowała się ku Jen - Poczekaj chwilkę - Rzekła do samca i podeszła do siostry - Jenna... -
- Hm... Może znajdź jakieś miejsce i porozmawiamy w spokoju. Tak? - Spytała cicho, a za zarazem ze spokojem, schylając głowę do wilczycy. Następnie czekała na odpowiedź wadery. Chciała w jakiś sposób spędzić trochę czasu z siostrą, lecz tu wróg, tu jeszcze ktoś. Van powoli zaczęła tracić cierpliwość.

Jenna

Nadal leżała na ziemi. Spojrzała, tylko na chwilę do góry, by spojrzeć na siostrę, po chwili znów wróciła patrzeniem na bezcelowy punkt.
-Po co?-Spytała, ledwo można było ją usłyszeć, gdyż nie podniosła łba, by powiedzieć.
-Osądzam, kogoś bezpodstawnie. Użalam się cały czas nad sobą. Myślę o rzeczach, strasznych, które prawdopodobnie się nie zdarzą.-Powiedziała i podniosła łeb na parę milimetrów, by przełknąć ślinę, po czym znów wrócił do poprzedniej pozycji.
-Przez to tracę znajomych, przyjaciół, rodzinę... Po co ja w ogóle żyję? I widzisz znów użalam się nad sobą.-Powiedziała i nie spuszczała oczu z jakiegoś punktu.

Vanoisy

Położyła się przed siostrą - Jen. Nie zamartwiaj się tym tak -
- To tylko zwykły zlepek słów... - Westchnęła, po czym odchyliła głowę w bok -... i mogą tak ciężko ranić - Dodała i wróciła do poprzedniej pozycji. Powoli zaczęła się podnosić, czekając na kolejne słowa Jen.

Jenna

Jen spojrzała na siostrę, gdyż zasłoniła jej punkt na którym się skupiła.
-Właśnie ranić. Tylko zlepek słów? Chyba nie wiesz co mówisz.-Powiedziała i odprowadzała ją wzrokiem, gdy wstawała. Po kilku sekundach, gdy wilczyca odsłoniła jej punkt, znów wlepiła w niego ślepia.

Vanoisy

- Owszem. Wiem, i to w stu procentach - Stwierdziła, skinęła głową i wróciła do basiora. Miała nadzieję, iż będzie miała znów szansę poprowadzić rozmowę z Jenną, lecz nie taką jak teraz. Eh... Ten nędzny świat, a raczej los, który czasami prowadzi nasze życie złą drogą, a teraz uwziął się na moją siostrę. Van zerknęła na wilczycę posmutniałym okiem.

Jenna

Gdy jej siostra odeszła, zrobiło się jej smutno i to bardzo. Czy znów zrobiła błąd? Zawsze musiała wybrać złą odpowiedź? Dlaczego Jen ma takiego pecha? Nie wiedziała co ma teraz zrobić, czy podejść czy leżeć nadal na tej ziemi, aż dostanie odleżyn. Niech ktoś jej da jakiś znak. Zawsze musi palnąć, coś nie tak. Dlaczego? Kątem oka zerkała na siostrę, lecz jej wyraz pyska się nie zmieniał,nadal była smutna i pogrążona w rozmyśleniach.

Vanoisy

Wadera odeszła ponieważ Jen była zasmucona i nie miała pomysłu jak rozmawiać z kimś kto leży i patrzy w jedne miejsce. Wilczyca nie mogła znieść tej niemrawej atmosfery, a szczególnie siostrę w takim stanie. Więc ponownie postanowiła podejść do niej i powiedzieć coś...? Ale co? Gdy była dość blisko, miała chęć pocieszyć samicę - No Weź się nie smutaj - Szturchnęła ją lekko łapą.

Jenna

Uśmiechnęła się lekko.
-No dobrze, postaram się.-Powiedziała i wstała z ziemi.
-Skoro nie mam się smucić to...-Powiedziała i jak była przy ostatnim słowie rzuciła się na siostrę przewracając ją a zębami chwyciła jej ucho, po chwili zaczęła ją gilgotać.
-A to za moje.-Powiedziała trochę nie wyraźnie, bo trzymała jej ucho, nie przestawała.

Vanoisy

Oczywiście, że wilczyca zaczęła się brechtać. Nie miała wyboru, to siła wyższa. Wadera wyśliznęła się Jennie, lecz nie było łatwo. Zaraz gdy to poczyniła weszła do wody i zaczęła chlapać siostrę - A masz! - Krzyknęła radośnie. Hm... Czyżby Jennie przeszedł humorek? O tym Dowiecie się w następnym poście.

Jenna

Oczywiście, że jej przeszedł. Chciała zapomnieć o wszystkim co się stało przed napadem zabawy. Wskoczyła do wody, zaczęła ją chlapać.
-Masz za swoje.-Powiedziała i zanurkowała, złapała ją za łapę i pociągnęła pod wodę.

Vanoisy

Gdy tylko poczuła, iż Jenna ciągnie ją pod wodę, nie zdążyła nabrać powietrza i wynurzyła pysk na zewnątrz, a następnie podpłynęła do brzegu, wyrywając się siostrze odkaszlując wodę. Spuściła głowę w dół wychłeptując ciecz.

Jenna

Wypłynęła na powierzchnię i zaczęła oglądać się za siostrą. Gdy ją dostrzegła, szybko podpłynęła do brzegu i zaczęła się jej przyglądać.
-Co ci jest? Mów.-Powiedziała przestraszonym głosem. Nie wiedziała co robić, zaczęła klepać ją po plecach.

Vanoisy

Van przestała kaszleć i uśmiechnęła się, tak by Jen tego nie widziała. Zaraz rzuciła wzrokiem na Nią na zasadzie '' Uciekaj, bo Cię złapię '', lecz to było zabawne spojrzenie. Miała małe plany co do tej chwili. Wiedziała, że siostra podejdzie do niej i zacznie wypytywać ją, czy wszystko ok. Jak widać tak. Wadera udawała by zaskoczyć wilczycę. Czekała na jej reakcję.

Jenna

Nie zauważyła jej spojrzenia, nadal była przerażona.
-Już wszystko w porządku?-Spytała i czekała na jej szybką odpowiedź, gdy ona nie odpowiadała robiła się coraz bardziej, przerażona całą tą sytuacją. Nie wiedziała co robić.

Vanoisy

- Ale spoko, spoko. Nic mi nie jest, tylko zachłysnęłam się wodą - Wytłumaczyła i uśmiechnęła się do wadery. Następnie przewróciła ją do wody i tak jak to zwykle Jenna robi, złapała ją za ucho - Ha! Teraz Ty leżysz - Zachichotała.