Zimny Wodospad...

Riven

-Dlaczego?Przecież jest pani według mnie wspaniałą i ciekawą wilczycą.-spojrzał na Akitę.
-Nie rozumię...jak można byc na tyle nie odważnym,by nie poromawiac z panią
Zaczął się zastanawiac..

Whitewind

Słuchała interesującej rozmowy. ,,Ależ ten mały jest miły'' - Pomyślała z uśmiechem.

Akita

-ej mam prośbę jeszcze tak stara nie jestem bądźmy na ty ,-tak jak tylko małe szczenię zobaczy moje ślepia od razu zaczyna uciekać - nom jak narazie to rozmawiałam z dwoma szczenięciami .....

Riven

Myśli.-Przedemną zawsze uciekały dziewczyny,ze względu na mój kolor futra...
A co ja mogę,że takie futro mam?-wzdycha.
Mnie się podoba-uśmiechnął się.
Wiecie,nie każdy jest lubiany,ale żeby za kolor futra?!Już prędzej pojmuje,że za charakter.-Chwile milczy.
-chociaż ja nie jestem wredny i zły.
Ale,nawet wredni,źli i niedobrzy mają jakieś wspaniałe cechy osobowości,ja np.staram się nikogo nie odrzucac,nawet jeśli jest już okropnie wredny.
Riven zrobił się zmęczony,więc odszedł na łąkę,mówiąc wilczycą-Idę już,tzn.wracam na łąke,popatrzec w niebo.I poszedł.

Luna

-Jesteś bardzo fajny- zaczepiła Rivena Luna z szerokim uśmiechem, dotychczas siedząca cicho.

Riven

Riven się uśmiechnął i zabawnie powiedział-Ale ty ładna jesteś ^^
Uśmiechnął się szerzej i spojrzał jej w oczy.

Luna

-Yhmm...Dziękuję- odpowiedziała. Od razu polubiła nowego znajomego.
-Jestem Luna- chciała coś więcej o sobie powiedziec, ale rozproszyło ją futro przybysza. Było bardzo ładne. Podesżła blizej żeby się przyjrzeć. Właściwie nigdy nie rozmawiałą z kimś w swoim wieku.

Riven

Miło mi Cię poznac Luno-Rzekł do nowo poznanej koleżanki.
Patrzy na nią.-Czy ty też uciekniesz ode mnie z powodu futra?-zapytał spuszczając pyszczek,choc przeczuwa że Luna nie jest taka i odpowie "nie".Był przekonany,że jest inna jak i wspaniała.

Luna

-Oczywiście, ze nie!!! Dlaczego?- Luna nie rozumiała, że ktoś moze uciec od tak sympatycznego wilczka tylkoz powodu futra. Zaczęła krążyć wokół niego i oglądać.-Według mnie jest fajne- podsumowała wesoło z uśmeichem.

Riven

Zaskoczyła go odpowiedź Luny,ale też ucieszyła.
-Bardzo miłe jest to,że tak myślisz-uśmiechnął się.
Jeszcze nik mu tak nie powiedział,więc czuł się uradowany i radosny.
W głębi serduszka,czuł,że to początek pięknej znajomości.

Akita

hm.. zamyślona wilczyca odeszła od szczeniąt , nie oszczędzając łapy wskoczyła na najwyższą gałąź drzewa,usiadła oblizała łapę z krwi,uważnie słuchała rozmowy dwóch młodych .... .

Luna

-Coo robisz tu sam?- zwróciła się do Rivena. Oczywiście jak zawsze ciekawska strona wzięła górę.

Riven

Co robię tu sam?-Zapytał.
-A więc..słucham,żyję..-nagle ucichł..
-aaa..tak!ja..ja..nie mam rodziny...zostałem porzucony,tzn.ja nie mam nawet przyjaciół...dlatego jestem sam-spojrzał na Lunę.

Luna

Luna bardzo dobrze wiedziała jak to jest. Riven był w identycznej sytuacji jak ona.
-Możesz być moim przyjacielem- krzyknęła radośnie skacząc wkoło Rivena. Dostała nagle jakiegoś dziwnego zastrzyku energii związanego z poznaniem nowej osoby.

Riven

Riven poczuł wielką radosc.Od razu powiedział z dumą-z wielką chęcią i radością,chciałbym zostac twoim przyjacielem-uśmiechnął się wesoło i szeroko.Pomyślał jak bardzo się cieszy,że w końcu będzie miał przyjaciela,a na dodatek nie przyjaciela lecz przyjaciółkę.

Luna

Luna miała ochotę coś zrobić. podbiegła do niego i dotknęła łapką ramienia- Goń mnie!- krzyknęła za sobą do niego. Od tak dawna miała ochotę pobawć się z kimś w swoim wieku, a nie dorosłymi, którzy czasem dziwnie patrzyli na biegającego szczeniaka.

Riven

Odwrócił się i szybko pobiegł za Luną.
Był prawie przy niej,ale gdy chciał ją złapac,przewrócił się i wpadł na nią.
-P..przepraszam..-powiedział,leżąc na Lunie.
-n..nie..chciałem-wyjąkał przyjaźnie.

Luna

Luna tylko sie roześmiała- Nic sie nie stało.-posłała mu usmiech, po cym próbowała spod niego wyjść.

Riven

Odwzajemnił uśmiech,zszedł z Luny i pomógł jej wstac.
-żyjesz?-zapytał śmiejąc się.
-to znaczy nic Ci nie jest?Wszystko w porządku?-zapytał.

Luna

-żyje- odpowiedziała po czym dodąła- można powiedzieć, ze mnie zlapałaęs. Teraz moja kolej- powiedziała i skoczyła ku niemu z zamiarem złapania.