Zimny Wodospad...

Riven

Przełknął ślinę i spojrzał na nieznajomego.
-Hmh..-mruknął.
Jeszcze przez chwilę popatrzył na zająca ale po chwili spuścił wzrok i powoli podszedł do nieznanego mu wilka.Szczerze to Riven się nawet boi,nie wie co robić ale zdaje się na swoje intuicje i idzie.Kiedy doszedł do niego,usiadł przed nim i zerknął mu w oczy.

Volire

Mocny głos brata wyrwał mnie z dotychczasowych zamyślań. Wstałam i podeszłam do niego. Usiadłam naprzeciw.

//teraz nie wiem do kogo to było xd Ale w każdym bądź razie przyszłam, no.

Donn

- Posłuchaj mnie uważnie. Niektórzy tutaj próbują odpocząć! Ty choć byś darł się w niebo głosy za nic nie ożywisz tego martwego zająca. Popatrz. - wskazał na ptaka latającego nad nimi. - On żyję. - odbił się łapami i praktyczne zmiażdżył ptaka w swoim pysku. Rzucił go przed szczenię - Teraz nie żyję. Rozumiesz? - położył znów się.

Volire

Popatrzyłam na brata i jednym susem znalazłam się w miejscu, w którym siedziałam. Położyłam się, wlepiając wzrok w wodospad.

Riven

Podkulił ogon i odsunął się od wilka.W pewnym momencie odszedł,mówiąc cicho-Przepraszam.-jego pyszczek opuściła radosc.Usiadł niedaleko a po pewnym czasie się położył.

Donn

Westchnął ciężko. Tak, stary Donn. Bez krzty uczuć. Dźwignął się na łapy i podszedł do szczeniaka. Położył się obok niego lustrując go uważnym spojrzeniem - Jak cię zwą? - rozniósł się ten donośny twardy ton.

Riven

Riven-odpowiedział wilkowi spokojnie.
Zakrył się łapką.A pana?Jeśli można mi zapytac?-nieśmiało spytał się.
Przekręcił łebek w jedną stronę i nastawił uszy do tyłu.

Helmi

Wkroczyła nad wodospad energicznym krokiem, niewyraźnie burcząc coś pod noskiem. Na jej pyszczku malowała się złość. Usiadła przed brzegiem, kopiąc przy tym kamyk, który wpadł do wody.

Donn

- Jestem Donn. - odrzekł krótko i widząc jego położone po sobie uszy skomentował - Wiesz, że to oznaka słabości? Ty chyba nie jesteś słabeuszem. - wbił wzrok w niebo wznosząc pysk ku górze.

Helmi

Położyła się i oparła pyszczek o przednie łapki. Jedną z nich wsunęła do wody i zaczęła mącić nią spokojną taflę. Mruczała coś pod nosem niezadowolona.

Riven

Tak wiem,że to oznaka słabości,ale ja nawet nie wiem co to znaczy byc wilkiem.Nigdy wcześniej nikt mnie niczego nie uczył,gdyż nie znam swoich rodziców.Nie wiem nawet czy w ogóle ich miałem-powiedział smutnym głosem do wilka.-i od paru dni błąkam się.Sam już nie wiem czy jestem słabeuszem czy też nie.-rzekł.

Helmi

Kłapnęła pyszczkiem i zaczęła machać intensywnie ogonem, wciąż z naburmuszeniem w oczkach patrząc na swoje odbicie w wodzie.

Luna

-CZeść Riven- krzyknęła Luna. Dopiero po chwili zauważyła resztę wilków i nieco się zgasiła.

Volire

Popatrzyłam na szczeniaka.
- Witaj, coś się stało? - zapytałam, patrząc na nią z góry.
Przypomniałam sobie o mojej wiewiórce. Pewnie już dawno śpi, owijając się płomiennorudym ogonkiem.

Riven

Cześć-odpowiedział do Luny leżąc
Jego oczy mienią się niebieskawo.Ruszył pyszczkiem bardziej w prawą stronę i postawił jedno uszko.

Helmi

Spojrzała na przybyłe wilki. Dlaczego wszędzie są takie tłumy? Helmi prychnęła pod nosem i z powrotem oparła pyszczek o łapki.

Luna

Luna postanowiła iść nad inny wodospad. Tutaj zdecydowanie było zbyt tłoczno. Nie wszyscy byli jej znani.

Volire

Westchnęłam, wracając wzrokiem do wodospadu. W moich oczach to wszystko wciąż się działo, wciąż trwało, wciąż było. Oczy momentalnie zaszkliły się. Oparłam łeb o łapy, uszy kładąc po sobie.

Helmi

Wzrok małej przykuła śliczna, rudowłosa wilczyca. Wyglądała na smutną. Małą przez chwilę przyglądała jej się, aż w końcu wstała i podeszła do niej. - Hej, coś nie tak? - zapytała, przekrzywiając lekko łebek.

Riven

Leżał i nic nie robił.
Jego oczy ogarniał coraz to większy smutek.
Spojrzał w niebo,a potem znów skrył się łapkami.